Hij is van zaterdag, maar ik heb hem even tot vandaag bewaard. Vanwege Dierendag.
Ik ken mensen die gek op mensen én dieren zijn, ik ken er die alleen van mensen houden, en ik ken er die alleen van dieren houden.
Twee vrienden hebben een bloedhekel aan honden.
Waarom is me niet helemaal duidelijk. Omdat ze wel eens blaffen, of met modderpoten tegen je opspringen!
Zelf ben ik niet weg van de edele knollen. En dat is niet omdat een merrie die net geveulend had, spontaan de tanden zo hard in mijn schouder zette dat ik drie weken een lamme arm had. Dat deed zeer, maar ik begrijp best dat andere mensen er levenslang verliefd op zijn.
Een valse straathond beet in Patagonië een winkelhaak in mijn rechterkuit, maar dat kreng heeft mijn blik op de vriendelijke viervoeters niet veranderd. Ik ben gek op honden, maar omdat we nogal van lange en verre reizen houden hebben we er zelf geen. We willen ze niet opzadelen met verlatingsangst.
Als compensatie zijn we een paar keer per jaar vakantieouder. Van enkele exemplaren van verschillende afmetingen en karakters. We zien ze graag komen. Om ze een paar weken later met verholen opluchting te zien gaan.
Omdat onze gasten een gemeenschappelijke hobby blijken te delen: water, zo vies mogelijk. Liefst kopje onder in modder zo vuil dat een varken zijn neus er voor op zou trekken.
De gang! De kamer! De keuken! De achterbank van de auto!
Vrees niet, baasjes van Tess, wijlen Fietje, Ombre en Kelly, Rex, Sophie.
Onze trouwe gezellen in Australië: Blossom, Flossy, Horse, Jake, Coco.
De onvergetelijke helden van één dag in La Falda, Argentina:
Het is vandaag Dierendag en die ga ik niet bederven. Alle Nederlandse honden mogen blijven komen. Probeer alleen om ze te leren hun voeten zelf te vegen.