De ferry naar Isla de Ometepe in het Lago Nicaragua.
Zonder koketteren kan ik iedereen aanbevelen ieder jaar een maand of twee naar een of meer straatarme landen te gaan. De blik wordt verruimd, bescheidenheid, dankbaarheid en relativeringsvermogen groeien. Waarna je bij terugkeer de eerste weken verbijsterd hoort waar men zich hier boos en druk over maakt. Over mobieltjes en internet die het een paar dagen niet doen, bijvoorbeeld.Leuk om te horen hoe men in Latijns-Amerika tegen Nederland aankijkt. Waar ze in Nicaragua en Panama lachend een duim opsteken omdat Holanda de Cupa del Mundo de Baseball gewonnen heeft. In Costa Rica omdat we de beste hasj ter wereld telen.
Opmerkelijk: een financieel-economische analyse in een krant voor Amerikaanse expats waarin Nederland ‘het volgende Griekenland van West Europa’ genoemd wordt. In Nicaragua is Nederland om meer redenen populair. Vanwege de comités die in de jaren zeventig en tachtig geld en goederen bij elkaar sprokkelden voor alle sloebers die daar klem zaten.
In het met ruim achtduizend vierkante kilometer immens grote Meer van Nicaragua ligt het wonderschone vulkaaneiland Omotepe. Bediend door de veerboot Brakzand, die decennia vanuit Friesland naar Ameland en Terschelling op en neer voer.
Door Nederland aan Nicaragua geschonken, door een onverschrokken Fries onverzekerd de Atlantische Oceaan overgevaren, omdat vervoer en verzekeren onbetaalbaar waren. Bananen, bonen, tabak en maïs liggen nu niet meer te rotten op de kade, boeren en de plukkers hebben een miniem inkomen.
Iets van 500 dollar. Per jaar.
Terug in het volgende Griekenland van West-Europa blijken prangender problemen aan de orde. De gemeenteraad vergadert over de vraag of houders van een wietpas familieleden mee mogen nemen als ze behoefte aan een blowtje hebben. Gaap.
Link: Nederlandse veerboot begint tweede leven in Nicaragua