Mooi verhaal op de Sydney Morning Herald, over al dan niet slechte professionele foto’s, uitlopend in een levendige discussie die voorlopig nog wel even door zal woekeren. De aanleiding is een serie foto’s van Amerikaanse Olympische atleten die AFP/Getty Images fotograaf Joe Klamar gemaakt heeft op de Olympic Media Day. Die foto’s zijn verschrikkelijk slecht, volgens sommige profs, en ook volgens sommige amateurs.
De kop: Finally, the web draws the line at the world’s ugliest photograph of Michael Phelps.
Op BagNews: A Few Words About Joe Klamar’s Viral Obviously Terrible Olympic Portraits
Op CBS staat een slideshow met 34 Olympische portretten van Joe Klamar: Portraits of Team USA 2012
Zoals u ziet: de losgebarsten discussie gaat niet over de foto’s die u en ik op Facebook, Tumblr, Instagram, Google + en Flickr kwakken. Het gaat om foto’s op professionele websites bij professionele artikelen. Foto’s die uiteindelijk weer hergebruikt worden op social media, maar ze waren in eerste instantie bedoeld als begeleiding van een professioneel stuk, in print of op web.
Er worden ook nog even twee mythes doorgeprikt, althans mythes volgens Heather Murphy, de schrijfster van het artikel op de SMH.
Mythe 1: ‘Dat zou ik zelf beter gedaan hebben’. Vergeet dat maar, volgens Murphy. “Omdat je er zelf tijdens een cursus fotografie een keer in geslaagd bent om je zwangere en naakte eega onder studiolicht mooi op de foto te zetten wil nog niet zeggen dat het je zou lukken in het circus op zo’n Olympische media-dag.
Klamar, de gebeten hond vanwege die foute foto’s, wil niet reageren. Maar drie andere fotografen leggen uit waarom het zo moeilijk is om op zo’n dag van ieder lid van de Amerikaanse Olympische ploeg minstens één goede foto te maken.
Een compleet gekkenhuis, daar komt het op neer. Met atleten die nogal verschillen in van alles. De een komt met juwelen behangen binnen, de ander in avondkleding. De een opgemaakt, de ander bezweet, Van 55 kilo tot 200, van anderhalve meter tot 2.20 meter. Van vriendelijke een meegaand tot een ego zo groot als de maan. Gemiddelde tijd per man of vrouw: 30 seconden tot een paar minuten. Zie in dat perspectief maar eens een fatsoenlijke plaat te maken van iedereen die voorbij paradeert.
Mythe 2: Joe Klamar is een slechte fotograaf. Daar is Murphy het niet mee eens. Ik ook niet. Ik vind die mislukkingen om te beginnen wel iets charmants hebben. Bovendien vraag ik me af waarom Klamar besloten heeft om ze te gebruiken. Doelbewust, of in de stress over het hoofd gezien? Jammer dat Klamar niet gereageerd heeft om herhaalde pogingen van Murphy om een reactie van hem te krijgen.
Misschien omdat ie denkt dat het beter is om stil te blijven zitten als je geknipt en geschoren wordt. Maar altijd leuk, discussies over foto’s, en zeker deze. Kennelijk voelen nogal wat fotografen, amateurs én profs, zich er door aangesproken.
Lees daarom ook de honderden reacties on de artikelen waar ik hierboven naar gelinkt heb, als u de tijd heeft. Er worden hele zinnige dingen over fotografie geschreven. Lange tenen ook, zie de verdedigers van Instagram, die in de lead van het artikel van Murphy een sneertje krijgen:
Mijn weergave van de inleiding: ‘Het Internet barst van de verschrikkelijk lelijke foto’s. Verkeerd gepixeld, pijnlijke clichés, overbehandeld of verkracht in Photoshop, vinden ze hun weg naar nieuwssites, blogs, Facebook, Tumblr, Instagram, en wat dies meer zij. Vaak bij professionele artikelen die wel aan een professionele standaard voldoen. Door al die lelijke amateuristische foto’s op professionele platformen wordt het vak fotografie elke dag opnieuw beschadigd. Niemand scheen zich daar druk om te maken, maar kennelijk is er iets aan het veranderen.
Zou het?