Uit nieuwsgierigheid heb ik een paar maanden geleden een ov-chipkaart aangeschaft. Opgeleukt met een pasfoto waarop wijlen een wit hondje als een grijnzende gremlin prominent in beeld staat voor het hoofd van ondergetekende kaarthouder.
Deze foto is zonder problemen het ov-Politbureau gepasseerd en de conducteur kijkt er ook niet naar. Die heeft misschien geen zin in tijdrovende discussies over wijlen witte hondjes op persoonlijke ov-chipkaarten.
Mijn nieuwsgierigheid betrof vooral het gemekker en geklaag over die kaart. Zou het echt zo erg zijn? Qua computers en internet geen groentje, raakte ik prompt verward in een irritante wirwar van stompzinnige handelingen, onbegrijpelijke zinnen en digitale formulieren die weigerden zichzelf te laten verzenden.
Uiteindelijk is het gelukt er een aan te vragen, te ontvangen en te activeren, maar ik vermoed dat hele hordes pensionado’s het gewoon opgegeven hebben. Het is gemakkelijker om niet bestaand geld naar niet bestaande mensen in niet bestaande landen over te maken dan een ov-chipkaart aan te vragen, te activeren en automatisch op te laten laden.
Met enige trots heb ik deze week mijn kaart officieel ingewijd met een retourtje Breda-Enschede. Met overstapjes in Zutphen en Hengelo, en daar ook nog in- en uitchecken van de ene naar de andere paal en provider, van NS naar Syntus, en weer naar NS en dat op de terugweg weer. Zou ik het allemaal goed gedaan hebben?
Jawel, als twee dagen later mijn transacties in beeld komen op ov-chipkaart.nl blijk ik mezelf overal keurig in- en uitgepiept te hebben. Mooi, maar het bedrag klopt niet. Volgens de NS Reisplanner zou een retourtje Breda-Enschede Drienerlo 46 euro gekost moeten hebben, maar er is € 57,86 van de chip op mijn kaart afgeschreven.
Zou het verschil de toeslag voor wijlen het witte hondje zijn?