Goede raad voor wie afgelopen week heeft zitten kokhalzen boven de verhalen en de foto’s van die kakkerlakken in Etten-Leur: niet verder lezen. Ik vrees dat u er de humor niet van kan inzien, dus sla me deze keer maar lekker over. Gaan we verder voor de diehards: toen maandagmorgen de voorpagina op de ontbijttafel belandde met die stervende kakkerlak op zijn rug schoot ik in de lach. Wat zou Marianne Thieme daar van vinden?
Het bijna overleden beestje deed me denken aan Men in Black en aan Don Martin. De film met Tommy Lee Jones en Will Smith zal velen vers in het geheugen liggen.
Met een muterende megakakkerlak uit een ander universum, afgevaardigde van aliens die de wereld dreigen te vernietigen. Die helemaal over de rooie gaat als iemand zijn kleine familieleden durft te vertrappen.
Maar ik moest ook lachen om de warme herinnering aan het fantastische Mad Magazine, met de onvergetelijke Don Martin, de geniale gekke tekenaar die begin jaren zeventig iets met kakkerlakken kreeg. Daar is ie een of twee jaar mee doorgegaan, ieder nieuw nummer een nóg hilarischer special over kakkerlakken.
In alle soorten en maten, en heel vaak ging het over mensen die aan de balie van een hotel over kakkerlakken kwamen klagen.
De apotheose: die waarin de klager aan de balie van het kakkerlakken hotel niet in de gaten heeft dat de manager een kakkerlak van twee meter hoog is, met vier armen en vier benen, en een enorme Cubaanse sigaar in zijn kakkerlakkenknar.
Achter zijn rug een in van die vier armen een mega mattenklopper, klaar om de over kakkerlakken klagende klant te verpletteren.
Mijn Mad Magazines zijn mettertijd vergaan en verdwenen. Er zal toch onderhand wel een app met een heruitgave van alle Mads zijn? Dat wordt weer smullen, met dank aan al die arme kakkerlakken in Etten-Leur.
http://en.wikipedia.org/wiki/Mad_(magazine)
http://madcoversite.com/