Zou het onderhand geen tijd worden voor een lakmoesproef bij de internationale Roodharigendag? Ik wed dat er ik weet niet hoe veel grappenmakers rondlopen die door de mand vallen als een kapper met verstand van zaken het rode haar tot aan de wortel aan een grondige controle onderwerpt.
Zodat de oplichters net als bij de veteranendagen ontmaskerd worden. Die paradeerden opgewekt mee met een zooi blikken medailles op de revers van een bij een dumpzaak aangeschaft uniform uit de Tweede Wereldoorlog.
Geen idee of ze in de oorlog fout geweest zijn, of dat hen ten onrechte geen onderscheiding toegekend is. Sommige mensen willen nou eenmaal graag ergens bij horen.
Bij ieder sportevenement of festival proberen ze suppoosten of uitsmijters voor de gek te houden met valse perskaarten, backstagepassen of VIP-uitnodigingen.
Het gebrek aan controle bij de Roodharigendag heeft er al toe geleid dat zelfs blonde en bruinharige stappers uit het Koninkrijk van de Roodharigheid het een weekendje op een zuipen komen zetten in Breda.
Schotten met een rode pruik op hun kop! Maar misschien zie ik dat verkeerd en komen ze niet voor de drank, maar zijn ze op zoek naar het antwoord op de vraag of het temperament van roodharige vrouwen inderdaad roodgloeiend is.
Wat we intussen vooral niet moeten vergeten is de kale rode medemens.
Bijvoorbeeld de legendarische saxofonist Bertus Borgers was als jongeman getooid met een pracht van een bos koperen krullen.
Blazen doet ie nog steeds als de beste, vanuit een nog immer olijke kop, zij het dat die tegenwoordig glanst als een witte biljartbal.
Voormalige rode kalen hebben ook hun rechten, maar ja, als er al geen controle op rood haar is, kunnen die helemaal naar hun acceptatie fluiten.