Moet ik me nou als Brabander én als Bredanaar gefrustreerd en teleurgesteld voelen? Dacht het niet. Als was het maar omdat ik u hier als eens heb laten weten wat ik van de gang van zaken vond.
Ik vind mezelf geen zuurpruim – al zijn de meningen daarover nogal verdeeld – maar ik vond dat gedoetje regelmatig mateloos irritant.
Niet het idee an sich, maar wel door de manier waarop een kongsi van baantjesjagers, bestuurders en cultuurproevers álle Brabanders iets door de strot probeerden te dringen waar niemand op zat te wachten. In hun eigen boeventaaltje zouden ze zeggen dat ‘het draagvlak niet breed genoeg was’ als het ze zelf niet uit zou komen.
Dat vond ik een jaar geleden als Brabander, en als Bredanaar zag ik niet in waarom we hier geld bij zouden moeten dragen aan de exploitatie van het Van Abbe, PSV, Daf, Strijp en Philips.
Maar mijn bezwaren waren vooral ingegeven door het consequente doodzwijgen en negeren van de centrale voorwaarde in het voordrachtdossier.
Waar iedere profeet het afgelopen jaar iedere dag stilzwijgend zijn billen mee afgeveegd heeft: dat er brede lagen van de Brabantse bevolking gemobiliseerd en bij het project betrokken moesten worden.
Dat hebben ze zeker geprobeerd, maar dat is nooit gelukt, en dat was een jaar geleden al overduidelijk.
De planken voor de koppen blijven ook na de nederlaag dik. Want volgens Commissaris van de Koning van de Donk ‘is de kracht van de redenering door het besluit van de jury niet weggenomen.’
Volgens burgemeester Rombouts van Den Bosch ‘is er iets gebeurd wat nog nooit eerder vertoond is.’
Geen idee wat ie bedoelt, maar het zal niet zijn eigen onbeschaamde schijt aan de breed ontbrekende steun van Bosschenaren en Brabanders zijn.