Lasse Braun en actrice Brigitte Maier voor de bioscoop bij de premiere van ‘Sensations’ in het Citytheater in Amsterdam, 18 juni 1976, foto Nationaal Archief.

In de De Bredase Boschstraat is de nering nogal gemengd. Rond de kop op de kruising van de Nassaustraat en de Sophiastraatvan koop je een biertje bij Bel Air, softdrugs aan de overkant, fietsen bij Schietecat, fun in de Fop Sjop. Verderop kun je jezelf laten bruinen, een Thaise massage halen, of bier in De Beyerd drinken. Ertussen zit van alles, van apotheek tot snuisterijen, modelbouw, speelgoed en autoradio’s. Een levendige straat, waar altijd van alles wat te geweest doen is. Anno 2014 wijst niets er nog op dat halverwege de straat het van 1971 tot 1977 het zenuwcentrum van het porno-imperium van Lasse Braun gevestigd was. Volgens verschillende bronnen een in 1936 in Algiers geboren Italiaan. Of die gegevens kloppen is niet vast te stellen, wel dat Braun gezien wordt als een Europese pionier op het gebied van de moderne pornografie. Ook daar kunnen de nodige vraagtekens bij geplaatst worden, maar wat wel vaststaat is dat hij verwoede pogingen gedaan heeft om het genre uit de obscuriteit te halen en naar de gewone bioscoop te pushen. De vraag is ook of hem dat allemaal gelukt is, maar misschien zijn daar veertig jaar later wellicht sociaal wetenschappers bezig om dat te onderzoeken en er conclusies aan te verbinden.
Maar daar gaat het hier nu even niet om, wel dat er toen midden in de Boschstraat de ene na de andere pornofilm gedraaid werd.
Na een oproep vorige week op de sociale media blijkt dat er nogal wat Bredanaars zich van alles over Lasse Braun in relatie tot Boschstraat 148 weten herinneren. Maar: allemaal in commissie. Velen weten er wel iets over te vertellen, maar er heeft zich niemand gemeld die in de studio actief dan wel passief een bijdrage aan de opnames geleverd heeft.
Een greep uit de reacties: Hans Simons herinnert zich actrices die het afgepeigerde lijf in zijn stamcafé De Beyerd op een barkruk lieten ploffen, een peuk opstaken en een neut bestelden.
En dat ie zijn ogen er niet van af kon houden. Willem van Leeuwen laat weten in zijn puberteit in 1977 de Amsterdamse City bios stiekem naar een Lasse Braun gegaan te zijn. „Daar zaten we dan in een veel te grote bioscoopzaal met z’n vieren op een rij naar niets verhullende seks te kijken. Te staren. Mooie herinnering.”
Dick Benard wijst op een obscure website waar nogal wat werk van Braun te vinden zou zijn. „Wellicht ontdek je daar wat Bredase acteurs of actrices. Als ik er zo even vluchtig doorheen blader zijn volgens mij zijn veel buitenopnames gewoon in Breda geschoten. Wat was ook destijds al weer het credo van het jazzfestival? Breda, hottest place in the south!”
Een opmerkelijke anekdote werd aangeleverd door Jac van IJl. „Een leerlinge van de Rijks HBS wilde niet meer meewerken aan opnamen bij Lasse Braun. Die heeft toen door iemand ’s nachts naaktfoto’s van die leerlinge aan het schoolgebouw aan de Nassaustraat laten plakken. De conciërge heeft ze ’s morgens vroeg allemaal verwijderd, nog net voor de eerste leerlingen arriveerden.”
Van niemand hebben we gehoord dat de activiteiten van de studio ooit op enigerlei wijze zichtbaar waren in de Boschstraat. Ook niet van Kees van Bezouw, die een lang epistel vol herinneringen ‘van een klein manneke’ aan de Boschstraat stuurde.
„Hoewel ik vrijwel dagelijks langs zijn studio kwam”, zegt Van Bezouw. „Het was meer een soort van pakhuis, één pand verwijderd van slagerij De Rooij, met een eigen inrit waar ook de grote toegangsdeur van Lasse Braun was. Natuurlijk keek ik wel eens met een steelse blik die steeg in maar ik heb er nooit meer gezien dan dan een gesloten pakhuis.”
Begin jaren zeventig kwam hij er als 17-jarige in de bediening van bistro Het Spanjaardsgat aan de Korte Boschstraat terecht. Lasse Braun bleek daar een een trouwe klant. „Het kon nooit op,” aldus Van Bezouw, „maar de rekening zou later wel betaald worden. Geen idee, of die ooit voldaan is. Lasse kwam nooit alleen, maar werd altijd vergezeld door ten minste twee van zijn sterren. Daarom, maar ook om de altijd royale fooi vochten we altijd om zijn tafel te mogen bedienen.”
Gezien het eind van het verhaal Braun aan de Boschstraat valt het te betwijfelen of de rekeningen bij Het Spanjaardsgat ooit betaald zijn. Want financieel ging het mis met de productiemaatschappij. Nadat de studio bijna zes jaar actief was geweest aan Boschstraat 148 (het pand is later gesloopt en vervangen door nieuwbouw) werd op 19 januari 1977 het faillissement uitgesproken door de Bredase rechtbank. Het is onduidelijk of de rekeningen bij De Gouden Leeuw en Het Spanjaardsgat betaald waren, maar de Belastingdienst stond, zoals altijd, bij de curator als eerste in de rij, gevolgd door de PTT.
Braun verdween met zijn gevolg, en werd, voor zover bekend, nooit meer gesignaleerd in Breda. Begin deze eeuw werd het stukje Bredase geschiedenis met de Italiaan pornograaf door de VPRO opgerakeld. Met een documentaire, met daarin, zoals bij de VPRO immer te doen gebruikelijk, niets verhullende scènes. Wijlen de Bredase jazzmuzikant, journalist en organisator Rob Cremer, was in de jaren ’70 ook nog voorzitter van de afdeling Breda van de Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming. Hij liet de volgende dag grinnikend weten enkele acteurs en actrices herkend te hebben.
I was the king of porn: Lasse Braun, werd destijds pas om 23.40 uur op Nederland 3 uitgezonden en Uitzending Gemist bestond toen nog niet.
Hij is wel keurig opgenomen en beschreven in de Internet Movie Database, en het zal anno 2014 geen probleem zijn om hem ergens uit de krochten van het internet op te vissen.
Wees gewaarschuwd: de kans is klein, maar het zou zomaar kunnen dat u uw oma of tante in een verrassende pose op ziet duiken.