U zit op Facebook of Twitter, maar uw liefste niet. Of andersom. Of allebei wel. Ik weet niet hoe het bij u is, maar dat kan onvermoede spanningen opleveren in een liefdevolle relatie. Als u over een levendige fantasie beschikt beginnen uw oogjes nu te glimmen en gaan uw mondhoeken omhoog. Maar pas op, los van de voor de hand liggende teksten over uw schoonmoeder of de al dan niet abusievelijk geplaatste foto’s van vriendinnen van vrienden kan het sneller fout gaan dan u denkt.
En zit u met onlijmbare scherven van een relatie waar helemaal niks aan mankeerde. Daarom een goede raad, voor het te laat is: als de sodemieter naar de notaris. Die heeft mede dankzij internet zijn prijzen zowat moeten decimeren de laatste jaren, en nu probeert ie met dank aan de sociale media een partje van die markt via internet terug te veroveren.
Uw kunt door de onkreukbare ontpartijdige officieel vast laten leggen dat u elkaar via een Facebook Message of een Tweet nooit of te nimmer zwart zal gaan maken, mocht de liefde ooit bekoelen.
Leeft u al onder huwelijkse voorwaarden, een samenlevingscontract, of een echtscheidingsconvenant, vraag dan ook een sociale media-clausule aan.
De notaris denkt dat ie daarmee het moddergooien of publiceren van elkaars naaktfoto’s kan voorkomen.
Dat zou dan afgedwongen moeten kunnen worden via in de clausule vastgelegde boetes.
Op zich werkbaar, ware het niet dat ik me afvraag wie bij overtreding vaststelt wat een naaktfoto is, en wat moddergooien is.
Maar dat zal de notaris niet bommen, want een van de bijverdiensten van het moderne notariaat is het mediatorschap.
Zodat er aan steggelen over de vraag of een blote tepel onder de noemer naakt valt, en of ‘trut’ een scheldwoord is, met gemak een uur of twintig gedeclareerd kan worden.