Mijn dagen beginnen met De Correspondent, die ik voor het opstaan even scan, na het wekkertje op de opgeladen iPhone. Meestal lees ik voor het douchen snel het Verhaal van de Dag, dat ik iedereen aan kan raden. Vrijwel altijd een verrassende invalshoek, qua denken én schrijven.
Maar ook de andere, kortere stukken zijn het lezen altijd waard. Zoals ‘De opstand van het klapvee begint bij meneer Snor’. Bernard Snor (62) wil een vakbond voor klapvee oprichten.
Die mensen die scheef in hun stoel zitten, met een verkrampte nek, omdat ze anders net áchter de pratende kop van de bekende Nederlander van dienst zitten.
Omdat ze zo graag één keer met hun kop op de kijkdoos willen komen. Of achthonderd keer, want zo vaak heeft Snor al bij DWDD gezeten.
Het zou dus kunnen dat u en ik hem kennen, maar dat we zijn naam niet weten. Hoe dan ook, we moeten niet al te makkelijk over de problemen van het klapvee denken.
Zegt Snor: ‘Alsof je een vleesgeworden decorstuk bent, dat op het juiste moment moet lachen en klappen. Alsof het makkelijk is om een uur geconcentreerd naar Jeroen Pauw te luisteren’.
Dat lijkt me inderdaad al een prestatie van formaat, maar waar ik met mijn verstand helemaal niet bij kan, is dat het merendeel van het klapvee een paar tientjes per keer dokt om klapvee te mogen zijn.
De missie van Snor is een natte droom voor iedere werkgever: ervoor zorgen dat ieder lid van zijn bond voor niks komt werken. Iedere avond, in ieder programma.
De vraag is hoe serieus we Snor en zijn Unie van Klapkoeien moeten nemen. Niet al te veel aandacht aan besteden, zou ik zeggen, ook al beweert ie al 500 leden genoteerd te hebben.
Lach niet: ze willen alleen maar komen vergaderen als ze er een redelijke vergoeding voor krijgen.
Zing maar mee met Klapvee van De Heideroosjes:
De bejaardenbond uit Klazinaratjetoe
Die kreeg een briefje, ze mochten naar de TV toe
Met een hele bus naar de Vakantieman
Ze maakten er een gezellig dagje van
Iedereen in het nieuw en iedereen blij
Na drie uur rijden kwamen zij aldaar
Ze moesten snel gaan zitten, heel dicht op elkaar
De regisseur riep “en zo meteen bekken dicht”
Niet in de camera loensen en klappen is verplicht
Als ik zwaai met mijn papiertje gaan de handen op elkaar
De bejaardenbond kreeg vlaggetjes waarmee ze zwaaien moesten
Maar tante Mien had astma en begon te hoesten
En tijdens de reclame werd tante Mien uit het publiek gehaald
Oprotten teef, je hebt in jouw gedrag gefaald!
De bejaardenbond moest ook zingen een of ander volkslied
Maar ome jan zonder kunstgebit, die lukte dat niet
De regisseur kende geen pardon, ome Jan die vloog eruit
This is TV man, geen dom dagje uit!
Klapvee, klapt u even mee?
Handen op elkaar, een twee hupsakee
Klapvee, treurnis op tv
Handen op elkaar, een twee hupsakee
Ik word er echt niet goed van, het maakt mij schijtziek
Neem nou die schandaalprogramma’s met dat scheldend publiek
Jan neukte zijn moeder en Kees deed het met de hond
Dat interesseert mij geen fuck dus hou gewoon je mond
Nog erger is die Hansje met zijn Rad van Fortuin
Om nog maar te zwijgen over de pizza’s van Van Duin
Lachen en klappen, een twee op commando
Je hond doet ‘t niet beter, apport de baas Fernando!
Klapvee, klapt u even mee?
Handen op elkaar, een twee hupsakee
Klapvee, treurnis op tv
Handen op elkaar, ik doe mooi niet mee!
De bejaardenbond uit Klazinaratjetoe
Was die avond meer dood dan moe
Ome Jan en tante Mien houden het voortaan wel voor gezien
Naar de Vakantieman gaan de oudjes nooit meer toe!