Morgen is het 184 jaar geleden dat 74 soldaten, in strak gelid en stevig tempo de Broughton hangbrug over de Irwell bij Manchester kapot marcheerden. Iedere architect kent dat schoolvoorbeeld van verwoestende resonantie.

Dat op 12 april 1831 goed afliep, vanwege de geringe hoogte van de brug, en de ondiepte van het water. Niemand verdronk, slechts twintig man brak armen of benen, of liep een hersenschudding op.
Grootser was de instorting van de Tacoma Narrows Bridge in 1940, vanwege onbeheersbaar resonantie, gevoed door een stormachtige wind. Daar raakte niemand gewond, al kwam er één hond om het leven.
Zijn baas: journalist Leonard Coatsworth die net de overkant haalde voor de brug bezweek. Door zijn kennelijk eigenwijze cocker spaniel gebeten toen hij het beest wilde redden, dat vervolgens met auto en al in de diepte verdween.
Hoe dan ook: al 184 jaar is het Britse soldaten verboden marcherend een brug over te steken, een preventieve marsorder die in vele andere legers gehanteerd wordt.
In Breda hebben ze de gewoonte om met zijn allen voor NAC te springen, zingend dat ze dat met zijn allen doen. Dat mag vanavond, maar niet liever niet in hetzelfde ritme.
Om te voorkomen dat een ander populair lijflied van die club dan bewaarheid wordt: dat ze met zijn allen gaan, als ze gaan. Omdat zelfs kerngezond beton weleens zou kunnen bezwijken onder toenemende ritmische resonantie.
Laat staan beton waarin, zoals in het stadion van NAC kennelijk het geval is, her en der scheuren in dragende liggers zijn aangetroffen.
Of het vanavond nou wel of geen destructieve test wordt: de Mythbusters hebben er een hangbrug voor nagebouwd.
Die stortte in, ergo het eindoordeel van Adan en Jamie: plausibel.
Het is maar dat u het weet.
Hup NAC!