Snobistisch of niet, qua landen was ik de tel al een tijdje kwijt, en ik heb helemaal geen idee op hoeveel eilanden ik ooit geweest ben. Het mooiste? Moeilijk.
Er zijn zo veel mooie eilanden. Mijn mooiste ligt overigens niet in zee, maar in het Lago de Nicaragua. Twee aan elkaar gegroeide vulkanen: Omotepe.
Paradijselijk zo lang het duurt, nu de door geld verblinde regering van Nicaragua besloten heeft om een tweede Panama-kanaal dwars door het Lago de Nicaragua aan te gaan leggen. Honderden andere, door verschillende zeeën en oceanen omgeven eilanden, ze mogen er allemaal zijn.
Ook al hebben ze allemaal één gegeven gemeen. Hoe oogverblindend het strand en de atollen, hoe schitterend het weer, hoe kleiner hoe eerder; je raakt er gauw verveeld.
Tot op Texel, waar ik pas twee jaar geleden als een late roeping voor de eerste keer arriveerde. Texel is leuk! Lekker fietsen, met een verrekijker door de Slufter, de Muy en de Eierlandse Duinen dwalen, net niet meer spartelende vis eten, Texels Tripel drinken, op een camping onder krijsende meeuwen tussen mekkerende schapen slapen.
Of het doorgaat, weet ik niet, maar als het aan D66 ligt wordt uitgerekend Texel de plek waar de overheid een experiment begint met een basisinkomen.
De 300 gelukkigen die er aan mee mogen doen, krijgen iedere maand 1.100 euro gratis geld. Zonder rechten, zonder verplichtingen. Al zal je Texels Tripel op een zonnig terras dan moeten inleveren voor blikken Schultenbrau op een overigens even zonnig bankje langs een fietspad, maar goed, dat went wel.
Of zou ik me daar ook, net als op ieder eiland, na een tijdje stierlijk beginnen te vervelen?
Dat zien we dan wel weer, het is tenslotte een experiment.
Aan welk loket kan ik melden?
Doe me gelijk maar een Texels paspoort.
En nog een Texels Tripel.