Niets zo onweerstaanbaar én verslavend als de combinatie van vet én zoet. Iedere diëtist weet het, u weet het, ik weet het. Maar ja, zonder een lekkere vette zoete hap bij de cappuccino kom ik ’s morgens niet op gang. Liefst een croissant met amandelen, of een blok melkchocola met hazelnoten.
Maakt u zich geen zorgen over mijn gewicht of cholesterol; compenseren doe ik later op de dag wel. Of niet.
Hoe dan ook, net zo amusant als hypocriet, is de bijna-oorlog tussen Italië en Frankrijk. Over Nutella, zó zoet én zó vet. Tien procent verzadigd vet, bijna 60 procent suiker, plus 15 gram zout per theelepeltje en een héél klein beetje eiwit.
Helemaal niet gezond. Maar dat belet zelfs Greenpeace niet om pal achter Italië te gaan staan, waar ze als een miljard vlooien tekeer gingen nadat de Franse minister van Milieu Ségolène Royal zich kennelijk had verslikt in een grand crème en een pain au chocolat.
En zomaar durfde te beweren dat Nutella ‘foute’ palmolie zou gebruiken.
Helemaal niet waar, volgens Greenpeace. En het Wereld Natuur Fonds legt uit dat Ferrero, samen met Unilever, juist een voorbeeld is op het gebied van het oogsten en het gebruik van duurzame palmolie.
Duurzaam, maar gezond?
Nergens ter wereld zie je zoveel overobese mensen waggelen als in de Verenigde Staten.
Uitgerekend daar mag Nutella op last van de rechter niet langer beweren dat het spul gezond en een onmisbaar onderdeel van een uitgebalanceerd ontbijt is.
Bovendien moest Nutella voor die leugens – volgens de rechter – een boete van 3 miljoen dollar betalen.
Maakt niet uit: als het aan Greenpeace en het WNF ligt, gaat u gewoon door met het plamuren van vezelloze witte bammen met een centimeter zoet vet, en het verstoppen van uw aderen.
Niks aan de hand, want duurzaam.