Ontvrienden of niet? Het is een dilemma waar ik me vaker voor geplaatst zie, nu zelfs enkele vrienden en vriendinnen van mijn eigen leeftijd er bij herhaling hardnekkig naar beginnen te solliciteren. Door zich op mijn Facebooktoko op hun ouwe dag tot mijn verbazing tot nieuwe xenofoob te ontpoppen. En ook nog reageren met drie- of vierletterwoorden, die ze soms zelfs verkeerd spellen, vaak in hoofdletters, afgesloten door een salvo uitroeptekens. Opzouten, zult u zeggen, maar blokkeren en ontvrienden doe ik niet zo gauw. Omdat ik mijn Facebookvrienden niet als vrienden zie. Sommigen wel en zelfs die mogen het natuurlijk… >> Lees verder . . . >>
Klaas D. en Geertje W.
Iedere morgen, als we de keukendeur open doen, arriveert met fladderend machtsvertoon en oorverdovend kabaal een familie van of tien tot vijftien kauwtjes vanaf de schoorstenen van het huis van staatssecretaris Klaas D. Dat D. mijn diagonale achterbuurman is, daar kwam ik pas achter toen vorige week een mobiele bewakingsinstallatie voor zijn huis geplaatst werd. Dat tegelijkertijd jongens in hesjes de kentekens van alle geparkeerde auto’s aan het noteren waren had met die beveiliging niets te maken. Dat bleek toen ik in mijn achterdocht bij de afdeling voorlichting van de gemeente Breda informeerde: het betrof een onderzoek naar de parkeerdruk.… >> Lees verder . . . >>
Rijlessen
Zo vaak komt het nu ook weer niet voor dat mij, terwijl mijn deadline begint te jeuken, pardoes een onderwerp in de schoot wordt geworpen. Al is het een moeilijke, want wat je er ook over gaat schrijven, het is onvermijdelijk op het randje van melig of ranzig. De rijscholen dus, die rijlessen aan schijnen te bieden in ruil voor seks. Een net zo creatieve als logische invulling van de naam rijschool, was het eerste wat me te binnen schoot. Met de onvermijdelijke vraag: of is dit de zoveelste hoax? Die zich als een mega-inktvlek verspreidt via de sociale media… >> Lees verder . . . >>
Het wachtende sprookjeshuis
Mooiere locaties zijn er in of rond Breda niet te vinden. Aan de rand van het Mastbos, grenzend aan de Bovenmark aan het eind van de doodlopende Reeptiend. Een stuk Efteling op een perceel van 30.000 vierkante meter. Maar het staat het nu al zolang te verpieteren dat het op instorten staat. Het pand en het bakhuis zijn half verborgen achter en onder het welig tierende struweel. Dagelijks wekt het de verbazing van de fietsers en wandelaars die het langs de Mark of vanaf het Mastbos passeren. Of irritatie, zoals bij Christiaan Schraven uit Ulvenhout. “Het geheel staat al jaren… >> Lees verder . . . >>
Tevreden rokers
Mijn laatste sigaar heb ik ergens in 2008 gedoofd. In het stamcafé, de enige plek waar ik af en toe de fik in een Havana stak. Na de zomer had ik geen zin meer om het terras op te gaan zoeken om aan mijn gerief te komen. Ook niet toen de kroegbaas, in een geslaagde poging alle rokers te vriend en als klant te houden, het terras infrarood ging verwarmen. Toen het voorjaar een paar maanden later aanbrak, constateerde ik dat ik gestopt was met roken. Zodat de lobby van CAN (Clean Air Nederland) in mijn geval goed gewerkt heeft.… >> Lees verder . . . >>