Discussiërend over God, het koningshuis, de gekozen burgemeester en de verwarming van de aarde is er maar weinig ruimte voor genuanceerde standpunten. Raak je verzeild tussen voor- en tegenstanders, en ben je in die heikele kwesties voor noch tegen, dan word je door beide kampen bij het andere ingedeeld. En soms met hoon overladen, omdat je hun grootste gelijk niet begrijpt.
Vooral in ideële oorlog over de verwarming van de aarde, nota bene het enige onderwerp van dat kwartet dat puur wetenschappelijk te benaderen valt.
Het koningshuis is achterhaald, een rudimentair aanhangsel van een moderne democratie.
Maar ja, zolang de meerderheid in desbetreffende democratie van nut en noodzaak van de monarchie overtuigd blijft, blijft het een status quo.
Waar ik me, als democraat en lid van het Republikeins Genootschap, bij neer heb te leggen. De gekozen burgemeester?
Min of meer idem dito, zolang de door ons gekozen volksvertegenwoordigers geen zin hebben dat te veranderen.
Resteert ‘de gratie Gods’, die D66 zo snel mogelijk naar hel en vagevuur wil verbannen.
Prima idee, want volgens onze grondwet ligt de soevereiniteit, via het parlement bij ons, de burgers, en heeft God er geen mallemoer mee te maken.
De familie Van Oranje ook niet, denk ik dan maar. Maar goed, zolang hier geen revolutie uitbreekt, komen dat soort veranderingen met kleine stapjes tot stand.
D66 wil om te beginnen de koning afzetten als voorzitter van de Raad van State, en hem ook niet meer zijn commissarissen en de burgemeesters laten benoemen.
Maar die voorstellen zijn helaas weggestemd, dus we zullen het er tot nader order mee moeten doen.
Lang leve de koning, zolang God het wil.