Het probleem met anonieme brieven is niet de inhoud, maar meer het gegeven dat je niet weet wie de afzender is. Aangifte doen? Tegen wie zou het Openbaar Ministerie vervolging in moeten stellen? Zou de politie er op basis van dna achter komen wie de postzegel gelikt heeft, dan zou er waarschijnlijk vaak geen zaak van komen. Dat gezien de verstandelijke vermogens van iemand die een brief met hakenkruizen naar een moskee stuurt of varkenskadavers in een boom hangt.

Blijken die trollen toch over een IQ van boven de 95 te beschikken, dan lijken ze me best geschikt voor een langdurige taakstraf. Als tuinman in Treblinka, of strontruimer in een varkensmesterij.

Intussen mogen we die voorman van Pegida dankbaar zijn dat ie zijn vlag met de swastika ontrold heeft.
Nu is het duidelijk waar die club voor staat en is die figuur er in geslaagd om ook nog van een deel van zijn eigen aanhang weg te jagen.

Brallende brieven van anoniemelingen, je kan ze maar het beste verscheuren of deleten, naar een zwart gat dirigeren en voorgoed vergeten.

Ik krijg er acute heimwee van naar de beledigde Bavelnaar die me ooit op maandagmorgen telefonisch verbaal te lijf ging, met zijn vizier wijd open.

Met de aankondiging dat ie binnen een kwartier met zijn dubbelloops jachtgeweer naar de krant zou komen om zijn verhaal te halen.

Omdat ik als verslaggever van een driebandentoernooi zijn falen in bloemrijke bewoordingen beschreven had.

Dat vond ie niet leuk.

De koffie stond klaar, liet ik hem weten, als ie maar zonder zijn olifantenbuks zou komen, en voor mijn gemoedsrust ook zonder keu.

Na een enigszins moeizame start hadden we een goed gesprek.

Toen we we elkaar de hand schudden zei hij: ‘met jou kan ik tenminste praten’.

Werden alle conflicten maar zo opgelost.