Het stoomboek van Ed en Willem Bever onder mijn kussen uitgehaald, tig how to’s en forums op dat mooie internet doorgevlooid, huiveringwekkende video’s met zuignappen en ander soort van gynaecologisch gereedschap in slow motion bekeken heb ik eerder deze week geloof ik een verstandig besluit genomen: toch maar even de Appeldokter bellen. Dat gevoel werd alleen maar versterkt nadat ik de chirurg vanmiddag een uurtje met met mijn 2010 iMac bezig heb gezien. Blij dat ik er zelf niet aan ben gaan klooien. Het scherm verwijderen met die zuignappen, los van die sterke magneten, dat was me zelf ook nog wel gelukt, denk ik, en die acht met het blote oog nauwelijks waarneembare schroefjes had ik ook nog los gekregen. Maar om ze weer terug te pielen, met die zuigende magneten er vlak bij, dat was zo te zien een duivels karweitje, dat alleen maar lukte met een zelfgebouwd tooltje; een tot een miniem vang oogje verbogen paperclip. Anti statisch armbandje, voorzichtig zuigen, zorgvuldig schoonmaken, stekkertjes zo klein als het angeltje van een mug, allemaal leuk om te zien, maar ik maak geen iMac meer open. Met de nieuwe is dat nog moeilijker hoorde ik, want daar zit het glas op gelijmd, en dat moet met een soort van pizzasnijder verwijderd worden. 
Hij is al verkocht. Zijn opvolger, een 27 inch i7 4.2 Ghz heb ik al een week geleden opgehaald bij Amac, maar nog niet uitgepakt. Ik wilde eerst de ouwe trouwe tip top spic and span hebben voordat ik hem aan de koper ga overhandigen, zoals beloofd. Hij liep me de laatste weken iets te snel warm, CPU, heatsink, bovenkant iedere dag boven de 60 graden, en de fans maar blazen als een overspannen stofzuigertje.
De oorzaak: acht jaar verzameld stof in zijn ingewanden, en een temperatuursensor die met twee stukjes oorspronkelijk doorzichtig maar nu nogal bruin verkleurd doorzichtig plakband slordig op de in 2014 ingebouwde SSD zat geplakt. Dat valt me dus een beetje tegen van Card Services in Zwolle, die destijds de harddisk door die Samsung SSD vervangen hebben en kennelijk geen temperatuursensor met passend stekkertje op de plank hadden liggen. Dat kan, maar mij hebben ze toen niks verteld over een tubetje plakband, en me de volle mep voor de standaard vervanging laten betalen. Daar ga ik nooit meer heen.
Goed, hij loopt weer als een zonnetje, hij is doodstil, en alle temperatuurmetertjes blijven rond de 40 graden hangen. En hij is brandschoon, want ook achter het voorste beschermende screen blijkt zich in de loop der tijd op de een of andere manier wat vuil te nestelen. Hoort zegt het voort: De Appeldokter! 🙂
https://www.deappeldokter.nl