Zie ook: Het perfecte parket van Lachappelle

Een klein stukje historie van Lachappelle is nog springlevend, op een paar honderd meter verwijderd van de plaats waar de fabriek vroeger gevestigd was. Achter zijn huis aan de Terheijdenseweg heeft Eric Jongmans een kleine sfeervolle showroom met klassieke en moderne parketstalen. Hij importeert, zaagt, en legt parket, maar hij restaureert of hergebruikt ook oude parketvloeren. Gaande zijn renovatiewerken is een bijzondere belangstelling voor Lachappelle ontstaan, als een soort van late roeping. De parketteur is geen Bredanaar, maar afkomstig uit Delft, waar zijn ouders een parketzaak hadden, en zijn moeder en stiefvader later vanuit in Werkendam parketvloeren legden.

‘Ik heb Lachappelle pas leren kennen toen ik er in mijn werk tegenaan liep’, aldus Jongmans, wiens bedrijf Gaffi heet, naar de initialen van zijn stiefvader en zijn moeder. ‘In 1987 kwam ik in het bedrijf, en toen kwam ik in het herstel en het onderhoud voor het eerst vloeren van Lachappelle tegen. Al zijn ze honderd jaar oud, je herkent ze meteen aan de kwaliteit, de ondergrond, en de aparte patronen. Bij Lachappelle kom je van alles tegen, waar de geijkte fabrikanten vaak bleven steken in blok- en visgraatpatronen. Een Lachappelle herken je meteen, aan de cultuur van Lachappelle. De oudere vloeren allemaal in asfalt gelegd, dat wordt keihard, blijft altijd droog. Een ooit verwijderde en opgeslagen vloer herken je dan ook meteen aan de zwarte onderkant. Tegenwoordig is het allemaal prefab, 3 millimeter Frans eiken op een vuren ondergrond. Dat kan haast niet anders meer, anders zou het veel te duur worden, maar de moderne lijmen zijn natuurlijk nog beter dan dat asfalt, dat destijds noodgedwongen gebruikt werd.’

Jongmans koestert een juweel in zijn verzameling: het originele stalenboek van de vertegenwoordigers; ‘Parquets Aug. Lachappelle, Anvers’, een zeldzame uitgave van ‘Chromolithographs Trommer & Gruber, Bruxelles’. Honderden parketpatronen, stuk voor stuk met de hand geëtst en via steendruk in verschillende kleuren afgedrukt. “Op internet tegenaan gelopen”, lacht hij, ‘en voor een habbekrats aangeschaft.

Toen Eric Jongmans in Belcrum kwam wonen heeft hij een paar pogingen gedaan om ex-werknemers van de fabriek te vinden. ‘Dat is me niet echt gelukt’, zegt hij lachend, ‘ik heb er één kunnen vinden, maar die toonde geen belangstelling voor zijn eigen verleden in de fabriek.’

Na een oproep op Facebook, begin januari, kwamen er wel wat herinneringen aan Lachappelle los. Van Ad Welschen bijvoorbeeld: ‘Mijn vader kwam in 1939 naar Breda om bij Lachappelle de functie van bedrijfsleider te vervullen. Tot 1970 is hij daar werkzaam geweest. Door zijn werk ken ik, behalve de opeenvolgende twee directeuren vanaf 1939, vooral nog veel namen van de vloerleggers uit de periode 1950-1970. Ook van het kantoor kende ik de vaste mensen, evenals enkele vertegenwoordigers en opzichters. Alleen het personeel van de fabriek was mij onbekend. Bij de 25-jarige bruiloft van mijn ouders heb ik nog een liedje gemaakt onder de titel ‘Lachappelle Rock’, op de wijs van ‘Tutti-Frutti’ zong ik ‘Lachappelle belle-belle’. Iedere avond namelijk werden wij thuis overvoerd met telefoontjes van en met vloerleggers en opzichters. Het leek wel een telefooncentrale. Het was of de hele werkplanning in de vooravond bij ons thuis moest gebeuren. Wij vonden dat maar een matig genoegen. Vakantiewerk heb ik daar dus nooit willen doen. Wel bij de Hero, en bij Dagblad De Stem, wat een complete redactiestage werd. Toen ik in Nijmegen ging studeren en daar een kamer had gevonden, heeft wel iemand van ‘de zaak’ heel prettig mijn spaarzame meubilering overgebracht.

Frans Adriaanse: ‘In de jaren 70 was ik met mijn transportbedrijf de vaste vervoerder bij Lachappelle, tot het bedrijf overgenomen werd door Bruijnzeel Vloeren in Bergen op Zoom. Ook daar gingen we verder deels onder de naam Bruijnzeel maar ook nog onder Lachappelle. Wij reden per dag een andere route met één of twee 3 tonners. En meestal ook nog handje contantje afrekenen. Bijvoorbeeld naar het Maritiem museum in Amsterdam. Die vloer bleek een week later door vocht krom getrokken. Dus weer ophalen en de volgende week weer een nieuwe brengen. Ik schat dat die vloer van merbau ongeveer 500 vierkante meter was. Maar dat ging dan weer met een grotere bakwagen’.

Eric Jongmans komt graag in contact met mensen die bij of voor Lachappelle gewerkt hebben, of die er andere herinneringen aan hebben.

Gaffi ParketVormgevers
Terheijdenseweg 188
4816 AC Breda
e.jongmans@gaffi.nl
Mobiel: +31651787072

Click op de advertentie voor een fotoalbum van Lachappelle op Google Photos