Bij deze foto’s in het Bredase Stadsarchief vraag ik me af of de Bredase Singels een speciale aantrekkingskracht voor DAF’jes hadden. Het zou natuurlijk ook kunnen dat dat moeilijke schakelpatroon van de Variomatic af en toe onoverkomelijke problemen opleverde in de keuze tussen A (Achteruit) en V (Vooruit). Dat doet me denken aan wijlen onze legendarische collega Ton Koomen (de halfbroer van Theo). Ton bezocht begin jaren ’70 tweemaal de persconferentie van de Acht van Chaam, om na afloop tweemaal met zijn DAF 33 in grote problemen te komen door die verdomde schakelpook. De eerste keer reed hij volgas achteruit, inplaats van vooruit, tegen de muur van het Chaamse Stadhuis, dat hij zojuist in opperbeste stemming verlaten had. De tweede keer kwam hij een stuk verder, om op de T-kruising van de Huisdreef en de Ruppe van der Voortlaan rechtdoor te karren inplaats van linksaf. Om met de neus van de DAF naar beneden in de sloot te belanden, met de variomatic en de achterwielen in de lucht, zodat verwoed schakelen tussen V en A geen enkel verschil meer maakte, hoeveel krachttermen en gas hij ook afgaf.
Maar goed, dit is in korte tijd de tweede DAF die uit de een Singel opduikt. Soms zegt een foto meer dan duizend woorden, maar in het geval van de eerste DAF die ik hier liet verrijzen was het andersom: die foto leverde meer dan duizend woorden op in de reacties, goed voor een mooi verhaal. Dat was de DAF 33, met kenteken 96-79-ND, die in maart 1973 door berger Henk Bogers uit een Bredase Singel gevist werd, maar meer wist ik er niet van. Een dag later wel: het was de Academiesingel en de datum was 31 mei 1973. NAC supporters veren nu op, want op die dag won NAC de bekerfinale tegen NEC. Of de bestuurder van de DAF die overwinning gevierd weten we niet, want nadat hij door Cock van Blerck uit de Singel gevist was, ging hij er als een haas vandoor zonder ook maar dank je wel te zeggen. Aldus Cock: ‘Het was toch al een bijzondere dag! NAC had de beker gewonnen die dag. Ik was jeugdtrainer bij Sprint en kwam van een wedstrijd vanuit Vucht naar Breda waar het zwart van het volk stond te kijken naar die drijvende auto waarin die man in zat en om hulp riep. Nadat ik het water was in gedoken, waren arriveerden intussen alle hulpdiensten. Toen ik al duwend en zwemmend met die auto bij de kant kwam vroeg de brandweer of ik ook de kabel aan de wagen wilde bevestigen, omdat toch al nat was. De man uit die wagen is zonder mij te bedanken vertrokken!
Met een saillant vervolg: ‘Ik was toen werkzaam op de KMA. Die vonden dat ik in aanmerking kwam voor de Kristoffel Penning en gaven het door aan de gemeente. Die vonden het van niet, omdat ik te snel was geweest! Als de wagen gezonken was geweest en dat ik toen de man had gered, dan zou ik die penning wel gekregen hebben. Grrrrrr, Daarom kreeg ik van de de KMA een paar maanden later een certificaat met een tevredenheidsbetuiging.’
Mooi verhaal, ik ben benieuwd naar het verhaal achter deze DAF, die ruim zeven jaar later, op 19 september 1980, de Wilhelminasingel in dook. Verdere bijzonderheden ontbreken bij deze foto, maar, jawel, daar staat ie weer; de vader van alle Bredase bergers, Henk Bogers. Voor de kenteken affocianados: de DAF is de 47-94-VJ, de bergersbak van Bogers, – ook een DAF? – de ZJ-99-69.
De foto’s zijn van Johan van Gurp, Dagblad De Stem, Stadsarchief Breda.