Zuidelijke Rondweg. De meeste Bredanaars kennen hem onder die naam, de meeste mensen die hem bewonen als Franklin Rooseveltlaan. Tot het eind van de Tweede Wereldoorlog heette hij Ceintuurlaan, en tot 1968 kon er op het brede middenstuk gevoetbald en gehockeyd worden. Met dank aan de bevrijders werd de Molengrachtselaan in 1944 omgedoopt tot Poolseweg.

De oostelijke rand van het Wilhelminapark werd Paul Windhausenweg, omdat de de door de Duitsers geëxecuteerde schilder en verzetsstrijder daar voor de oorlog leraar van het Onze Lieve Vrouwelyceum was. De Marathonstraat, de langste straat van de op dat moment prille wijk Sportpark werd omgedoopt tot Piet Avontuurstraat en de Ceintuurlaan werd Franklin Rooseveltlaan.

Zonder al te veel fantasie en omhaal zouden ze hem wat mij betreft tot ‘Het Gebed Zonder End’ om kunnen dopen, want dat is ie al zolang. Een liggende schoorsteen van een paar kilometer tussen Breda en Ginneken, die al vijftig jaar aan beide kanten rook en roet uitbraakt.
Terwijl Rijkswaterstaat en de Gemeente al net zo lang blijven koorddansen over een duivels dilemma: de belangen van de bewoners, én die van de automobilisten. Intussen zijn we er met zijn allen schuldig aan, of we er nou wel of niet overheen rijden.

Hoe dan ook, hier, in beeld, een handzaam overzicht van acht decennia Ceintuurlaan, Franklin Rooseveltlaan en Zuidelijke Rondweg in één fotoalbum.
Met ook nog wat protesten, en een blokkade, in 1993, met teksten, die er niet om liegen: ‘Jullie rijden, wij lijden, kankerweg’.
De gemeente en Rijkswaterstaat hebben er inmiddels weer twee maal twee rijstroken van gemaakt, met een paar zwanenhalzen erin.
Waarmee we, denk ik, weer dertig of veertig jaar terug in de tijd geworpen zijn. Met dagelijks in ochtend- en avondspits vier files naast elkaar in plaats van twee, al valt het u al bijna een jaar nogal mee, vanwege de Corona.

De foto’s doken op in het Stadsarchief op de tag ‘Franklin Rooseveltlaan’ (daarvoor Ceintuurlaan), maar dat is maar een stukje van die historische planologische vergissing. Want die liggende schoorsteen is natuurlijk een stuk langer, maar omdat er er daar maar weinig mensen bovenop wonen, is daar de heibel en de onmin altijd minder geweest.

Na de doorklik hieronder een album, met nog veel meer foto’s, die niet opdoken op het zoekwoord Roosevelt enzovoort, maar wel op Zuidelijk en Rondweg. Zoals toen, en heden: voor de krant is nieuws is per definitie slecht nieuws.

Dus zien we vooral veel foto’s op van ongelukken. Sociale media waren er toen nog niet, maar het kwam toch altijd goed. Boem, of brand, op de Zuidelijke Rondweg, of elders in de stad, de tam tams begonnen te roffelen en rammelen, en binnen de kortste keren zag het zwart van de Bredanaars, die een kijkje kwamen nemen.

Een mooie boem, en een mooie ho, dat was nooit weg, niet dan? Mooi ook om te zien, hoe er bij al die ongelukken bekende koppen in beeld komen, in de jaren ’70 en ’80.

De adjudanten van de politie bijvoorbeeld, de politiefotograven, soms een collega verslaggever, de chauffeurs van de ambulances. En altijd en overal berger Henk Bogers, die de boel uit elkaar trok en vervolgens wegsleepte.

Foto’s Ben Speekenbrink, Johan van Gurp, Hans Chabot, Simon Schonck, Stadsarchief Breda: via Google: https://goo.gl/gdST9D

Alle foto’s zijn afkomstig uit het Bredase Stadsarchief, de meesten gemaakt door Simon Schonck, Hans Chabot, Ben Speekenbrink en Johan van Gurp.