Update van oorspronkelijke post van 21 augustus 2019
Ik zal niet de enige Bredanaar zijn die ooit vakantiewerk deed bij Skol aan de Ceresstraat en daar aan de lopende band kratten stond te stapelen. En er bier leerde drinken. Niet eens stiekem, want ook al was je 15, een halve liter bij de lunch hoorde er bij. Maar ja, was dan ook in een tijd dat de onderwijzer op de lagere school tijdens de les een leerling op de voorste rij anderhalve gulden gaf om een pakje Caballero te gaan halen.
Goed, na de eerste week van mijn vakantiebaantje bij de brouwerij werd ik ‘naar de overkant’ gestuurd. Naar het pandje aan de Terheijdenstraat, een paar deuren voorbij vioolbouwers Pot en Van Dalen, waar toen de Brasserie gevestigd was.
Het was geen openbare kroeg, maar een sfeervol etablissement waar groot- en kleinhandelaren namens de brouwerij vertroeteld werden. Eerst werd er gedronken en gegeten, daarna werden contracten getekend. Wielercontracten werden destijds ook afgesloten.
Want de legendarische Toon Simons, die er de scepter zwaaide als uithangbord van de brouwerij, deed ook van alles in het wielerwereldje. Toon, eerder ook uitbater van ‘t Hoekske op de hoek van de Haven en de Tolbrugstraat, had er kennelijk een zware zondag op zitten, toen ik me maandagmorgen om 10:30 bij hem meldde met de mededeling dat ik de boel schoon moest komen maken. ‘Mooi manneke’, zei Toon, ‘maar eerst nemen we er een’.
In de Brasserie werd destijds ook Prins Carnaval gepresenteerd. Prachtige feesten, er werd van alles uitgehaald en uitgevreten. Met ome Toon als ceremoniemeester, moppentapper, aanjager en enthousiaste innemer.
In zijn vrije tijd, of namens Skol, was ie in Breda en ver daarbuiten bij van alles betrokken. Van de organisatie van de verkiezing van het leukste meisje van Breda tot en met de Nacht van Breda, de Carnavalsoptocht, de Acht van Chaam, allerlei wielerrondes in de regio, of bij de zesdaagsen van Antwerpen en Rotterdam. Hij was jarenlang ploegleider van de Breda Bier wielerploeg. Toon was overal bij, aan de microfoon, aan de tap, bij de renners, of bij de rondemissen.
Op 20 november 1984 nam hij officieel afscheid van Skol, maar tot zijn dood, 10 jaar later, bleef ‘Toon de regelaar’, ‘Maître Antoine’, of ‘Toontje Skol’ in actie, altijd even vrolijk en luidruchtig aanwezig
Mooie ironie: anno 2016 is in dat pandje de Gereformeerde Vrijgemaakte Kerk gevestigd. Ik denk niet dat er een aandenken aan Toon aan de muur hangt, laat staan het standbeeld wat de man verdient.

Fotoalbum: Toon Simons