Wat is een Brabander? Van Bergen op Zoom tot Boxmeer is dik 150 kilometer, een afstand die in geen andere provincie af te leggen is zonder rondjes te draaien. Om te constateren dat tussen die twee Brabantse uithoeken cultuurverschillen leven hoef je dat Ommelandse eind niet te fietsen.
Twintig kilometer, van Breda naar Tilburg, is voldoende om vast te stellen dat daar alleen al twee totaal verschillende soorten Brabanders wonen.
Met hun eigen dialect, hun eigen streken en (on)hebbelijkheden. Je kunt van Tilburgers zeggen wat je wilt, last van kapsones hebben ze daar niet.
In Den Bosch en Eindhoven daarentegen bekijken ze de rest van Brabant zoals ze in Mokum alles vanuit de schijnwereld binnen de grachtengordel benaderen.
Den Bosch en Eindhoven hadden heel Brabant Culturele Hoofdstad willen maken, desnoods op de manier zoals Mao zijn culturele revolutie uitvoerde.
Het nieuwste idee uit Eindhoven is om ‘het Brabantse worstenbroodje’ op de immateriële en culturele erfgoedlijst te plaatsen.
Afkomstig uit de koker van de juryvoorzitter van ‘Het Lekkerste Brabantse Worstenbroodje’. Die man moet toch weten dat hét Brabants worstenbroodje niet bestaat. Tussen Bergen en Boxmeer liggen 65 andere gemeenten.
Met honderden bakkers die allemaal trots zijn op hun eigen worstenbroodje. Sommige onterecht, maar dat terzijde.
Ik weet dat er prangender problemen in deze wereld zijn, maar ik heb geen behoefte om die rijke variatie aan worstenbroodjes in naam van Eindhoven benoemd of beschermd te zien als ‘Het Brabantse Worstenbroodje’.
Voor je het weet liggen ze bij McDonald’s als ‘Mac Worstenbroodje’, net zoals in Duitsland schnitzels en braadworsten verkracht worden.
Dan weet je één ding zeker: dat ze overal hetzelfde smaken – dus niet – en dat het beste niet meer bestaat.
Niet doen dus, laat alle Brabantse bakkers hun eigen worstenbroodjes.