Dit schilderij van Norman Rockwell – ‘The Rookie’ – bracht vorig jaar 22.5 miljoen dollar op toen het geveild werd.
Als niet-verzamelaar krab ik wel eens achter mijn oren, zo van ‘had ik verdorie maar dit’ of ‘had ik sakkerju maar dat’. Niet-verzamelaars doen allerlei dingen altijd te vroeg weg, om ze te laat te kopen. Al heb ik het, ook achteraf gezien, redelijk goed gedaan toen ik mijn enige echte verzameling ooit, een zootje zwarte bakelieten telefoons, twaalf jaar geleden in één deal de deur uitgedaan heb.
Een stuk of vijftig klassieke toestellen die ik in de jaren ’70 en ’80 voor tussen de 5 en 10 guldens op de kop getikt had. Een charmante kerel in een enorme Chrysler kwam er vanuit de Achterhoek voor naar Nijmegen, waar ik toch voor een vergadering moest zijn.
Twee passerende politieagenten kwamen belangstellend informeren waar we mee bezig waren, toen we op een parkeerplaats voorzichtig dozen vol telefoons van de ene naar de andere kofferbak overhevelden.
Het was mijn eerste verkoop via Marktplaats en als ik nu op datzelfde platform kijk, zie ik dat ze daarna in waarde niks gestegen zijn. Voor de koper hoop ik dat ie de waarheid sprak toen hij beweerde dat ie ze in glazen vitrines in zijn callcenter voor eeuwig ten toon zou gaan stellen.
Datzelfde Marktplaats heeft een hoop handel naar de nondeju geholpen, maar het leven van veel verzamelaars eenvoudiger gemaakt. En zeker dat van de impuls-kopers, zoals ik.
Kijk maar eens bij de Kringloopwinkel of op de rommelmarkt. Wie daar een beetje van wanten weet, checkt alles op de Marktplaats app op zijn smart-phone.
Hoewel dat geen garantie geeft.
Zodat ik nu met drie tekeningen van Norman Rockwell zit opgescheept.
Nee, ze zijn niet echt, want dan zat ik hier niet meer te tikken voor geld. Maar de prachtige reproducties blijken bij lange na niet waard wat een of andere ladelichter er op Marktplaats voor vroeg.
Voor hem hoop ik dat ie er nog steeds mee omhoog zit.