Lwihorod, Lvihorod, Lwów; Lemberg, Lèmberik; L’vov; Ilyvó, Lavov, Liov, Leopolis, Léōn Pólis, İlbav, Ilov. Er zijn nog veel meer namen, in verleden én heden voor de stad die wij kennen als Liviv. In de Oblast Lviv, in het westen van Oekraïne.
Zes jaar geleden waren we er, in onze vorige oude Mercedes. Het Nederlandse kenteken leidde dagelijks al tot verraste blikken, dachten we. Maar pas later, na de review van een van onze gastheren op AirBNB begrepen we waarom: ‘ze hadden twee fietsen achterop! Die namen ze meer naar ons land!’.
Lviv, geweldige stad, op het kruispunt van allerlei historische gebeurtenissen, veldslagen, oorlogen en veranderingen. Zoals Emilie van Outeren afgelopen zaterdag in de NRC schreef, onder de kop: ‘In Lviv kneden ze de Oekraïense elite’: ‘Een West-Oekraïner uit de vorige eeuw kon geboren zijn in Oostenrijk, opgeleid in Polen, gevochten hebben voor Oekraïne, gevlucht zijn naar Duitsland en vermoord in de Sovjet-Unie zonder ooit de stad te hebben verlaten’.
Net als hij toen vroegen wij ons hoe die prachtige binnenstad met stadspaleizen, theaters en kerken van alle denkbare denominaties dat allemaal overleefd hebben.
Wat een fantastische stad, maar vooral, wat een mooie mensen. Natuurlijk zo ingetogen als in de meeste Oostblok landen, wat wij vaak als verlegen, stuurs of lomp interpreteren. Maar raak met een Oekraïner aan de praat, en het is net of je met een lucifer een rotje afsteekt. Passie, interesse, nieuwsgierigheid, spontaniteit, spirit.
Toen al lagen er tientallen verse graven op de immense Lychakiv begraafplaats in Lviv. En in alle kerkhoven in alle dorpen, met de geel-blauwe vlaggen, en de portretten van de op de Krim, of rond Donets en Luhansk gesneuvelde jongens en mannen.
Ik voel me boos, verdrietig en machteloos, als ik naar de foto’s kijk die ik toen van die teenagers gemaakt heb. Die vier gastjes die fenomenale klassieke stukken stonden te strijken, de vioolkoffer op de grond uitpuilend van de gulle giften. De koortjes op het Rynok Plein. Die kids zijn nu allemaal zes jaar ouder, en ik kan alleen maar hopen dat ze alle gruwelen nu gaan overleven. Net zoals Lviv altijd alles overleefd heeft: Lviv, Just Lvive it!