Moederheil. Laat de naam in Breda of omstreken op een verjaardagsfeestje, een bruiloft of een begrafenis vallen, en de helft van de aanwezigen laat weten er geboren te zijn. De tieners niet, want sinds 1995 wordt er aan Valkenierslaan 37 niemand meer geboren. Althans niet in het karakteristieke gebouw van Moederheil, dat bovendien al sinds 1975 met het naambordje Valkenhorst getooid was, voor het in 1996 door Stolwerk gesloopt werd. Op dat adres staan nu enkele appartementsgebouwen met dezelfde naam, Residentie Valkenhorst. Niet zo gek dus dat er op een oproepje zoveel reacties kwamen dat we er een beetje mee… >> Lees verder . . . >>
Hoek van Holland
Hoek van Holland dreigt te degraderen. Tenminste, als de vluchtelingenstroom volgens de voorspellingen af gaat buigen, nu Poort Calais van Fort Europa dicht getimmerd wordt. Hoek van Holland, waar ik ooit voor het eerst de zee aanschouwde. En pardoes stilviel, verbluft door het aanzicht van het eindeloze woedende water. Maar zou het?Tussen Calais en Hoek van Holland liggen Duinkerken, Zeebrugge, Gent, Terneuzen, Vlissingen en Rotterdam, en van daaruit kan je ook oversteken naar Fort Brittannië. Maar waar die arme drommels ook proberen over te steken, moeten we er bang voor zijn? Dat ze er in Hoek van Holland niet om… >> Lees verder . . . >>
Breda, de klaagstad
Ik heb nooit het idee gehad dat klagen iets is dat Bredanaars in de genen zit. Kankeren en mopperen wel, maar dat is zo typisch Nederlands, dat Breda niet veel af zal wijken van de nationale norm. Toch ik het gevoel te krijgen dat Breda een stad van klagers geworden is. Jammer dat de Singels ooit uitgegraven zijn, anders hadden we één passende klaagmuur van een kilometer of acht rondom de binnenstad gehad. Zolang ik bij deze krant werk, en dat is nogal lang, wordt er via de krant geklaagd. Door lezers die de telefoon pakken, die voorheen een brief… >> Lees verder . . . >>
Half Black Pete
Het is midzomer. Sinterklaas zet pas over een dikke drie maanden voet aan wal, maar het gaat nu al weer over Zwarte Piet. Stiekem wens ik altijd dat ik half bruin of helemaal zwart ben als die discussie weer losbarst. Omdat ik er dan zonder enige schroom aan deel zou kunnen nemen. Als blanke ben je toch een beetje terughoudend, goed nadenkend over wat je denkt en zegt. Voordat je iemand op zijn tenen trapt en, en zelf van racisme wordt beschuldigd. Nou kan dat helemaal geen kwaad, goed nadenken over wat je gaat zeggen. Net als meer luisteren. ‘Want… >> Lees verder . . . >>
Sonnemans’ Hebmüller?
Bij bakkerij Harry Sonnemans in Burgh Haamstede zijn we al een paar keer eerder geweest, maar altijd met een Mercedes of met de fiets. Vandaag met de Dorus een toertje gemaakt over Schouwen Duiveland en Walcheren, met een paar strandstops. Sonnemans heeft fantastische bakkerij, met een geweldige verzameling prullaria. Maar we gingen terug voor zijn curieuze verzameling Volkswagens, waaronder een Cabrio en een soort van opengewerkte Hebmüller politie cabrio. De kentekens sporen niet met wat de auto’s beloven. Het ovalen jaarplaatje op de bruine met de aanhanger zegt 1948, en die schijn wekken de clignoteurs en een aantal andere onderdelen… >> Lees verder . . . >>
Frans Slaats
Dit is Frans Slaats, in 1937 ruim 4 weken houder van het werelduurrecord, dat hij op 29 september 1937 op de Vigorelli-baan in Milaan op 45,558 zette. Op 3 november werd het verbeterd door de Fransman Maurice Archambaud, die 397 meter meer aflegde dan Slaats: 45.840.Frans Slaats (11 juni 1912 – 6 April 1993) heeft een groot persoonlijk drama meegemaakt, nadat hij door pure mazzel aan de Tweede Wereldoorlog ontkwam. Met een aantal andere Europese renners nam hij deel aan de zesdaagse van Buenos Aires, toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Hij bleef tot het einde van de oorlog in Argentinië,… >> Lees verder . . . >>
Cecil
Wat betreft dommigheid, lompheid, onbeschoftheid en stupiditeit in commentaren op internet dacht ik onderhand alles meegemaakt te hebben. Op de website van de krant, waar ik het voorrecht geniet ook door de geweigerde commentaren te kunnen bladeren, op de sociale media. Overal waar iedereen, zonder last of ruggespraak, zonder kennis van zaken, met of zonder verstand, door niets of niemand gehinderd vaten vol gal of vergif kan spuien. Wat je maar kan verzinnen aan beledigingen, bedreigingen en doodswensen, had ik al eens voorbij zien komen. Dacht ik. Tot een jochie van 5, al dan niet bewust, in Oudenbosch een vlinderhondje… >> Lees verder . . . >>
De Correspondent
Eigenlijk zou iedereen die denkt ergens iets van te vinden, even naar De Correspondent moeten surfen. Daarna weet je niet meer zeker of je iets zeker weet. Of het nou over criminaliteit, seks, drank, drugs, rock-’n-roll, vluchtelingen, Russen, seriemoordenaars, IS, moslims, conservatieve katholieken of klassieke muziek gaat, De Correspondent weet er zo’n draai aan te geven dat je op je verkeerde been staat te wankelen. Dankzij de filosofische genen in het DNA van die journalistieke start-up, die inmiddels 35.000 betalende leden heeft. Dat succes zegt iets over de designers, de programmeurs en het zakelijk instinct van die club, waar alles… >> Lees verder . . . >>
In de voetsporen van hun Poolse vaders
Ze schelen een paar jaar en groeiden bijna 7.000 kilometer van elkaar verwijderd op. Maar Douglas Oskza-Szechowski (57, uit Dallas) en Jan Matejczyk (64, uit Dongen) delen de geschiedenis van de vaders aan wie ze hun bestaan te danken hebben. Ze hadden elkaar nooit eerder ontmoet, deze week maakten ze een Memorial Tour in de 74 jaar oude Dodge WC65 van Matejczyk. Langs Vrachelen, Ter Aalst, Den Hout, Made en Geertruidenberg. Waar hun vaders voor de vrijheid van West-Brabant vochten, waar ze vele vrienden zagen sneuvelen. Waar de vaders, die hun angsten in dezelfde tank deelden, hun moeders zouden ontmoeten.… >> Lees verder . . . >>
Creatie Breda ’69
Tegenwoordig heb je in Breda zo ongeveer ieder weekeinde een festival. Op het Chasséveld, bij Het Spanjaardsgat, of dwars door de hele binnenstad of over de Singels. De bezoekers doen er meestal een of twee dingen, de meesten die twee dingen tegelijk: luisteren en drinken. Staand, zittend, liggend, of dansend en hossend. Soms kotsend, en daarna slapend, al dan niet met een bekeuring voor openbare dronkenschap of wildpissen op zak. Daar houdt het, behalve dan bij het Brakkenfestival, de Carnavalsoptocht en de Brakkensliert qua actieve creatieve deelname mee op. Van 1966 tot 1972 had je in Breda een creatief festival,… >> Lees verder . . . >>
Vivian Maier
Hoe meer ik fotografeer, hoe meer er lukt, en hoe meer er mislukt. En hoe meer respect ik krijg voor de fotografen van vroeger. Die waren echt niet aan het vissen met een mitrailleur, zoals ik nog steeds veel te vaak doe. Voor één geslaagde foto maak ik er nog veel te veel, volop experimenterend met sluitertijd, diafragma, en ISO. Het framen kost me niet zoveel moeite, kwestie van kijken, positioneren en schieten. Hoe dan ook, als doende hoop ik iedere dag iets bij te leren. Maar vroeger, met zo’n Rolleiflex, met daarin een zwart wit rolletje, hadden die fotografen… >> Lees verder . . . >>
Okselfris
Op mijn leeftijd, met mijn gewicht, weet ik één ding zeker als ik weer eens op de racefiets klim. Of ik nou 10, 20 of 100 kilometer doorsukkel, ik komt zeiknat thuis. Van het zweet, dat door dat ademend lycra aan alle kanten naar beneden druppelt. Tot in mijn schoenen toe. Of opdroogt tot spectaculaire zoutkorsten. Om te voorkomen dat de wasmachine door mijn ammonia en natrium aangevreten wordt, hang ik alles binnenstebuiten een nachtje in de schuur te drogen. Met de zooltjes eruit, naast mijn doordrenkte helm. Niet zo gek dat wielerverslaggevers sterke verhalen ophangen over stinkende wielrenners. Of… >> Lees verder . . . >>
Pimpelmummie . . .
Altijd weer een verrassing als je, als alles uitgevlogen is, de vogelhuisjes open maakt voor de grote schoonmaak. Verbazend: alle negen kamers in het mussenhotel bleken gevuld te zijn, met min of meer of helemaal afgemaakte nesten. Terwijl we er in het voorjaar toch maar een gefrequenteerd hebben zien door een pimpelmezenpaar en uiteindelijk ook een paar jongen dat nest – het tweede van links – uit hebben zien vliegen. Maar juist in die kamer lagen nog vier eitjes die niet uitgebroed waren. En in de eerste kamer, waar we ook nooit enige activiteit gezien hebben, lag een volgroeid maar… >> Lees verder . . . >>
Verzamelaars
Dit schilderij van Norman Rockwell – ‘The Rookie’ – bracht vorig jaar 22.5 miljoen dollar op toen het geveild werd. Als niet-verzamelaar krab ik wel eens achter mijn oren, zo van ‘had ik verdorie maar dit’ of ‘had ik sakkerju maar dat’. Niet-verzamelaars doen allerlei dingen altijd te vroeg weg, om ze te laat te kopen. Al heb ik het, ook achteraf gezien, redelijk goed gedaan toen ik mijn enige echte verzameling ooit, een zootje zwarte bakelieten telefoons, twaalf jaar geleden in één deal de deur uitgedaan heb. Een stuk of vijftig klassieke toestellen die ik in de jaren ’70… >> Lees verder . . . >>
Voor u?
Zoals zoveel dingen zijn ze volgens mij uit de Verenigde Staten uiteindelijk hierheen gewaaid: de obligate vragen. In de dienstverlening. Bij de kassa, aan tafel.Bij die Amerikanen snap je tenminste nog waarom ze het doen. Want daar zijn er na 239 jaar nog steeds niet in geslaagd om een fatsoenlijk minimum salaris overeen te komen. Zodat die daar in onze ogen zo overdreven vriendelijkheid in horeca, hotels, detailhandel en taxi’s alleen maar bedoeld is om via riante fooien die minimum omissie goed te maken. Niks mis met de clichés, ‘hoe het met je gaat, of het gesmaakt heeft, of je… >> Lees verder . . . >>
Singelzwemtocht?
Moby Dick (Super8) from Ton van de Merwe on Vimeo Badderen in de Bredase Singels zal zelfs dezer drukkende dagen veel gezonder zijn dan ruim dertig jaar geleden. De Mark schuimde toen nog al eens. Terwijl de boeren ten noorden van Meerseldreef hun Belgische collega’s de schuld gaven, om intussen zelf hun akkers te bemesten met vloeibare stront. Schuimde de Mark, dan stonken de Singels. In de tweede helft van de vorige eeuw zag je er hooguit weleens een hond de eenden opjagen, geen Bredanaar die zich in het water waagde. Tegenwoordig springen meiden in bikini uit woonboten, en staat… >> Lees verder . . . >>
Internetconsultatie
Of het laf, moedig, dom of slim is van Tspiras en Varoufakis om het Griekse volk over hun eigen ondergang of overleven te laten beslissen, daar kom ik niet uit. Terwijl ik me INTUSSEN afvraag of onze eigen regering bewust en uitgerekend op dit moment een wellicht nog heikeler beslissing vanuit het Torentje bij ons over de schutting heeft gegooid. Vlak voor het zomerreces, midden in de Griekse turbulentie, worden we door de overheid via een internetconsulatie gevraagd hoe ver de overheid mag gaan om ons via internet te bespioneren. Misschien heeft u verstand van economie, maar ik zou geen… >> Lees verder . . . >>
De auto’s van onze opa’s
Het Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) heeft vorige week een mooie website geopend: ‘De Auto van m’n Opa‘.Het is een site over motoren en auto’s, en hun bezitters of hun chauffeurs, tussen 1906 en 1951. Toen in Noord-Brabant alle gemotoriseerde voertuigen een kenteken voerden dat met de letter N begon. Zoals iedere auto in Nederland toen nog met een provinciaal kenteken gesierd was, dat met één of twee letters begon.De nu snel groeiende verzameling verhalen op de website van het BHIC vertellen over avontuurlijke motorrijders en ondernemende automobilisten, vrouwen achter het stuur, oma in het zijspan, en ook de ongevallen… >> Lees verder . . . >>
Spijt?
Bij de NS hebben ze een directeur ethiek aangesteld. Lijkt me dat zo iemand wel iets meer dan 60 uur per week nodig zal hebben om het imago van wat ooit onze nationale trots was, weer wat op te poetsen. Maar mocht ie, niet echt ongebruikelijk op dat niveau, voor twee dagen werk drie keer modaal scoren, dan zou ik hem de rest van de week scherven laten ruimen bij ProRail en VCO-NCW. Daar kunnen ze ook wel een ethische spin dokter gebruiken, die de top voor uitglijders behoedt. Spijt en sorry zeggen hoeft ie ze niet meer te leren,… >> Lees verder . . . >>
Rolls Royce Silver Cloud II
Het is een Rolls Royce Silver Cloud II die op 1 januari 1960 in Nederland op kenteken gezet is. Hij zat vanmiddag voor mijn neus op de Galderseweg, net ten zuiden van Breda. Dus er maar een tijdje achteraan gereden. Toen hij tussen Galder en Meerle eindelijk stopte netjes gevraagd of ik hem op de foto mocht zetten. Dat mocht van de chauffeur, maar pas toen ik met de groothoek door mijn knieën ging zag ik dat er een bruidspaar in zat. Een heel aardig paar ook nog, want ze wilden ook nog wel even uit de Rolls komen voor… >> Lees verder . . . >>