Het is de goden verzoeken, maar ik heb nu eenmaal een deadline voor deze column. Op zondagavond is dat een in beton gegoten 21 uur 30. Het zou dus kunnen dat de Amsterdamse binnenstad afgelopen nacht tot en met de A10 op ring zuid na die tijd in vlammen opgegaan is. Dat de Arena afgefikt is, dat er geen pand meer overeind staat op het Leidseplein. Tot dan constateer ik dat het een schitterende sportweekeinde geweest is. Zonder wanklanken, louter lol – en een beetje leedvermaak richting Mokum. Niet omdat in een en hetzelfde weekeinde drie titels naar Brabant gingen;… >> Lees verder . . . >>
Osprey
Na de zeearend heeft nu ook de visarend de Biesbosch ontdekt als favoriete vrijplaats, jachtterrein, consultatiebureau, en speelterrein voor de kinderen. Dat mooie sprookje wordt jubelend in de markt gezet door de visboswachters van Staatsbosbeheer en de verzamelde birdwatchers van Nederland. Dat de visarend zich na de zeearend in de Biesbosch aan het broeden is: fantastisch nieuws. Dat meen ik uit de grond van mijn hart. Maar in de euforie wordt nogal eens vergeten dat de natuur zich nogal eens harder wil gedragen dan in sprookjes. Zodat een paar weken geleden rumoer ontstond toen ma zeearend zich liet verjagen door… >> Lees verder . . . >>
Kwallensnot
Waterworld speelt zich van begin tot eind af op een eindeloze oceaan die de hele wereld bedekt. Water is in het jaar 2500 alles wat er op aarde overgebleven is. Waterworld speelt zich van begin tot eind af op een eindeloze oceaan die de hele wereld bedekt. Water is in het jaar 2500 alles wat er op aarde overgebleven is. Nadat Antarctica en Noordpool gesmolten zijn. Waterworld was in 1995 de duurste film ooit gemaakt. Overgoten met prijzen voor het slechtste acteerwerk ooit. Smaken verschillen. Ik heb er een paar keer van genoten. Als ik hem bij een nachtelijke zap-sessie… >> Lees verder . . . >>
De lijkwade
Ik was mijn column van zaterdag 11 april, over de lijkwade, tijdens een weekje vakantie vergeten. Tot er vandaag een ontroerend handgeschreven briefje in een enveloppe met een postzegel erop bezorgd werd. Dat was na jaren overigens de tweede in één week, dus wie weet wordt het nog een trend. Al was die eerste brief dan wel weer een jaar in de brievenbus op het Spinveld blijven liggen. Vanwaar we in september 2014 naar het Trivium in Etten-Leur vertrokken zijn, maar waar nu kennelijk nog steeds post voor BN De Stem bezorgd wordt. Wat me niet verrast, want ook al… >> Lees verder . . . >>
Twitterpolitie
Het begint me een beetje te jeuken bij al dat politiegetwitter. Vanwege de groeiende hoeveelheid niet ter zake doende content waarmee ik dagelijks door het digitale hoofdkantoor van politie.nl en alle wijkagenten wordt bestookt. Mijn iPhone rookt, mijn ogen branden, mijn oren suizen. Twitter is een verrekte handig tooltje voor wie gratis in een tel tienduizenden mensen wil bereiken. Van mij mag Hermandad best keer op keer het signalement kwetteren van een op hol geslagen puber met een buik vol vlinders. Terwijl de ouders allang weten dat ze er met een tot dan niet eens zo fout vriendje vandoor is.… >> Lees verder . . . >>
Bosch
Mooi hoor, de manier waarop de hoofdstad van Brabant uitpakt met Jeroen. Van Aken, die 500 jaar geleden voor het gemak, of met gevoel voor social marketing avant le lettre, zijn achternaam in die van de stad veranderde. Bosch dus, waarvan ik me na die fascinerende expositie vooral afvraag of de man geniaal dan wel stapelgek was. Hoe dan ook, wat kon Jeroen Bosch mooi tekenen en schilderen. Al blijf je een week voor zo’n drieluik staan, je ziet steeds weer nieuwe dingen. Den Bosch is dezer dagen vergeven van Jeroen. Rondritten, wandel- en boottochten, verwijzingen, stickers, vlaggen, wimpels en… >> Lees verder . . . >>
Tekenend Ten Brink
Hoe noem je iemand die een dode de hemel in prijst, om intussen flagrante nonsens te verkopen over hen waar de betreurde zoveel aan te danken heeft? Peter Buwalda wist het antwoord in zijn column in de Volkskrant: een geschiedschenner. Al zou ik Robert ten Brink liever een farizeeër noemen. Die bij de dood van George Martin, over het graf van de twee dode Beatles en het verdriet van de levende, in ‘De Wereld Draait Door’ uit kwam leggen dat die Beatles niet zoveel voorstelden. Dat het ware genie de ‘vijfde Beatle’ was, die achter de montagetafel uit prutswerk van… >> Lees verder . . . >>
Prinsenbeek
Altijd gedacht dat ze in Prinsenbeek wel van een lolletje hielden. Allang een Bredase buurt, maar net als Ginneken, waar ze zich 74 jaar na de annexatie nog steeds aanstekelijk dorps gedragen, koesteren ze hun genen. Niks mis mee, maar mijn beeld van ‘De Beek’ is nogal hard gekanteld. Prinsenbeek, dat was dat dorp dat barstte van het verenigingsleven. Met grote feestvierders, legendarische gezelligheidsbeesten, getalenteerde tonpraters en de mooiste carnavalsoptocht van heel Brabant. Vinden ze daar zelf. Met een prachtige lichtjesoptocht en een bloeiend verenigingsleven waarin zelfs import van boven de sloot geïntegreerd is. Bijna geen Bekenaar te vinden die… >> Lees verder . . . >>
Anoniemelingen
Het probleem met anonieme brieven is niet de inhoud, maar meer het gegeven dat je niet weet wie de afzender is. Aangifte doen? Tegen wie zou het Openbaar Ministerie vervolging in moeten stellen? Zou de politie er op basis van dna achter komen wie de postzegel gelikt heeft, dan zou er waarschijnlijk vaak geen zaak van komen. Dat gezien de verstandelijke vermogens van iemand die een brief met hakenkruizen naar een moskee stuurt of varkenskadavers in een boom hangt. Blijken die trollen toch over een IQ van boven de 95 te beschikken, dan lijken ze me best geschikt voor een… >> Lees verder . . . >>
Lost my way in V & D
Veel gedichten declameer ik niet uit mijn blote hoofd, maar één ben ik nooit vergeten: Lost my Way in V&D. Van de hand van de Leidse psychiater en dichter Frank Koenegracht. Al moet ik bekennen dat ik lang gedacht heb dat het een gedicht was van een van de twee legendarische Schippers, dichter K. of programmamaker Wim T.Hoe dan ook, toen we de afgelopen weken V&D met de dag meer definitief kwijt begonnen te raken, meldde dat prachtige gedichtje zich iedere dag stilletjes integraal vanuit diepe krochten in mijn geheugen.Tja, erg jammer dat V&D nu historie is. Maar het heeft… >> Lees verder . . . >>
Het wonder bij NAC
Nieuws waar je vrolijk van wordt: die winkeldief met zijn scootmobiel. Die bij een super in Helmond het hazenpad koos, betrapt op het stelen van paar pakken koffie. Niet op zijn scooter, maar rechtop, sprintend, zijn vehikel achterlatend. Zoiets werpt een aantal vragen op, waarvan ik hoop dat de bevoegde instanties er deze week achteraan gaan. Misschien was dat ding gestolen, best handig met winkeldiefstallen; wie weet belazert de man al jaren allerlei instanties. Ik moest meteen denken aan NAC-Helmond Sport (2-0, tweemaal Guus van der Borgt), op zaterdag 27 september 1986. Aan de Beatrixstraat stond destijds altijd een aantal… >> Lees verder . . . >>
Bomans in Bergen op Zoom
Brabanders die willen begrijpen waarom Hollanders carnaval niet begrijpen moeten Godfried Bomans weer eens lezen. Geboren in Den Haag, getogen in Haarlem, volgens hem ‘het Hart van Holland, die strook nattigheid tussen Texel en Den Briel’. Dat land waar men niets van carnaval moet hebben, laat staan dat men er iets van begrijpt. Bomans heeft het geprobeerd en een paar pareltjes over carnaval geschreven. Over de zeventien carnavalsorden die hem in de jaren‘’50 en ’60 in Brabant en Limburg zijn verstrekt. Over zijn reis naar Nijmegen in een pak van op te blazen plastic druiventrossen. Toen hij dat op het… >> Lees verder . . . >>
That eejit
Bij Eurovision staken ze in 2008 de vlag toen uit Terry Wogan aankondigde te stoppen als commentator van het Songfestival. Vandaag zullen ze die vlag in Genève hypocriet halfstok hangen. Terwijl ze intussen de champagnekurken laten knallen, omdat ze Terry nu echt nooit meer terug zullen zien. De zondag overleden Wogan zal er zelf hartelijk om lachen, in hemel of hel. Hoe de hel eruit ziet, dat wist ie al: ‘want ik heb de afgelopen dagen de repetities gezien’. Dat zei hij tijdens de opening van een van de 37 songfestivals die hij voor de BBC van zijn schitterende commentaar… >> Lees verder . . . >>
Maandag
Het was even wennen, eind vorige week. De eerste vrijdag sinds 1991 dat ik géén column geschreven heb. Op reis paste ik wel eens, hoewel in verre oorden de roep van de column vaak sterker was dan die van de vrijdagmiddagborrel. Die toch niet weg loopt en nog beter smaakt als de klus geklaard is. Mijn columnritme begon 25 jaar geleden met de sportcolumns, plus een paar jaar later eentje over computers en internet. Dat duo zou een dozijn jaar iedere zaterdag samen gepubliceerd worden. Omdat de deadline van de weekeindbijlage toen op donderdagmiddag lag, moest een van de twee… >> Lees verder . . . >>