Krijnen.Com Krijnen.Com

Lekker slaan met verboden knuppels

BREDA – Zolang honkbal en softbal gespeeld wordt, zijn er soms werpers geraakt door de bal die ze fracties van seconden eerder richting slagman gegooid hebben. Meestal loopt het goed af, met ‘slechts’ blauwe plekken en bloeduitstortingen als herinnering. Soms gaat het fout, als een ‘line drive’ richting hoofd van de werper gaat. Afhankelijk van de timing en kracht waarmee een geoefend slagman de bal raakt zoeft die retour met een snelheid van tussen de 150 en 200 kilometer per uur. De werper staat op een afstand van 18.5 meter, maar bij de jeugd en bij het softbal staan de… >> Lees verder . . . >>

Regilio Tuur, 20 jaar later

Regilio Tuur: Op weduwnaarschap op weg naar de wereldtitel. Jammer dat Regilio Tuur uitgesprongen is bij Sterren Springen, want ik had hem nog wel een keer willen zien. Niet omdat ie er iets van kon, maar omdat ik persoonlijk een paar mooie herinneringen aan Tuur koester. Toen ik tien dagen geleden verkeerd zapte sprong daar ineens Tuur in beeld, en verroest, zo op het oog was hij helemaal niks veranderd. Zijn uiterlijk niet, zijn oogverblindende gebit niet, zijn vette New Yorkse accent niet en zijn mooie praatjes helemaal niet. Precies dezelfde Tuur waar ik twintig jaar geleden een pracht van… >> Lees verder . . . >>

Op weduwnaarschap naar de wereldtitel

Oorspronkelijke publicatiedatum: zaterdag 24 september 1994Lees eerst: Regilio Thuur, 20 jaar later.Misschien hebben de Beverly Hillbillies er wel gewoond` voordat Uncle Jed, op zoek naar water, een oliebron aanboorde en de nieuwe rijken naar de glimmendste buitenwijk van Hollywood verhuisden.Karhonkson is een uitgestorven gat in de Catskill Mountains, ‘upstate New York State’, op een steenworp afstand van hét Woodstock. Tweeëneenhalf uur rijden vanaf de totale gekte, de met niets te vergelijken alledaagse chaos op Manhattan. De lokale benzineboer bekijkt het Hollandse bezoek zwijgzaam, nors en achterdochtig als hem om de weg en een zak ijs gevraagd wordt. ‘Vreemdelingen’, straalt van… >> Lees verder . . . >>

HCAW – OVVO 1976

Via een uitnodiging voor de Google + Group Open Archives belandde ik op Delpher, de door de Koninklijke Bibliotheek ontwikkelde zoekmachine voor het enorme gedigitaliseerde krantenarchief dat ze de afgelopen jaren ontwikkeld en opgebouwd hebben. Altijd leuk, even op je eigen naam zoeken. Er kan nog wel het een en ander verbeterd worden aan de user interface, want ik heb nogal wat kunstgrepen uit moeten halen om een pagina als .pdf of .jpg te kunnen downloaden. Uiteindelijk gelukt, deze sportpagina van De Telegraaf van maandag 31 mei 1976. Op papier heb ik nagenoeg niks bewaard van al dat honkbal van… >> Lees verder . . . >>

De quenelle

De meeste nieuwe dingen blijken ouder dan je dacht toen je er voor het eerst van hoorde. De quenelle bijvoorbeeld. Nu dat woord en dat gebaar ineens door de media razen, zou je denken dat Dieudonné M’bala M’bala in december voor het eerst zo’n afgezwakte Hitlergroet gemaakt heeft. Maar de Franse standup cabaretier annex politiek activist presenteerde hem al negen jaar geleden voor het eerst. Om precies te zijn op 9 december 2005 in zijn sketch ‘1905’. Op de 100e verjaardag van de dag waarop de seculariteitswet werd aangenomen waarmee kerk en staat streng gescheiden werden. Mooi amendement op die… >> Lees verder . . . >>

De bank met ideeën

Dat is het idee, dat is de Rabobank. Het is een van de reclames op de radio die blijft hangen. Prachtige, prettige stem, duidelijke boodschap. Die blijft hangen, in tegenstelling tot veel andere commercials. Volgens reclamepsychologen weet ik, zonder dat ik zelf het in de gaten heb, precies van wie de leukste reclames zijn. Al heb ik het idee van niet; dat is maar een idee. Volgens mij blijven de irritantste reclameboodschappen beter hangen, maar dat is volgens de commerciële zielenknijpers ook maar een idee. Zoals die ene wielrenster die twaalf jaar voor nop in een rolstoel gezeten heeft, ook… >> Lees verder . . . >>

Uit de rolstoel

Het leukste van mijn mooie vak zijn de onverwachte ontmoetingen. Soms met mensen die pardoes je pad kruisen, van wie je tot op dat moment nog nooit van gehoord had. Soms met mensen die bekend zijn, omdat ze ergens heel goed in zijn, of iets fout gedaan hebben, of die tegen wil en dank in de waan van de dag beland zijn. Alle ontmoetingen zijn op de een of andere manier leerzaam geweest. Waarom iets niet te doen bijvoorbeeld, of hoe zelf iets beter te doen. Waarom je eigen mazzel te prijzen, iedere dag dat je niet overkomt wat anderen… >> Lees verder . . . >>

Lach niet!

Ook zonder mijn Rotterdamse roots zou ik hier nu uitleggen wat het verschil is tussen Amsterdamse en Rotterdamse humor. Dat Rotterdammers en Feyenoorders gezegend zijn met zelfspot, terwijl Ajacieden en Amsterdammers dolgraag iemand afzeiken. Ik chargeer een beetje, maar ik mag er over meepraten. Omdat ik ooit een paar seizoenen in een Amsterdams honkbalteam vrolijk meegedaan heb aan het elkaar verbaal keihard in de maling nemen. Ach, alles went, en ik lach eigenlijk net zo hard mee met Rotjeknorders als met Mokumers en hun eigen specifieke manier van lol maken. De uitzondering is Ajax. Bij Ajax lachen ze de rest… >> Lees verder . . . >>

Het woeste water

Soms kijk je ineens anders aan tegen iemand die je vaag kent. Soms blijkt zo iemand over onvermoede talenten te beschikken of doet hij of zij al jaren iets goeds voor de medemens zonder er enige ruchtbaarheid aan te geven.Soms ook vraagt zo iemand die je nog niet goed kent in een gezellig gesprek wat je sterrenbeeld is. Terwijl je tot dat moment echt dacht met een nuchter en intelligent mens te maken te hebben.Zelden ben ik in dit opzicht zo verrast als door Dorian van Rijsselberghe. Zelden heb ik het beeld dat ik van een bekende sporter had zo… >> Lees verder . . . >>

Homovoetballers

Van voetballen heb ik geen verstand, volgens vrienden die vinden dat ze van voetballen verstand hebben. Qua voetbalverstand ga ik mezelf daarom niet met Frank de Boer vergelijken, hooguit ben ik wat handiger met woorden. Kwestie van schoenmakers die beter bij hun leest blijven. Voetballers moeten vooral veel voetballen en niet veel zeggen. Sommigen beseffen dat en mijden de media als een koe het schrikdraad. Heel verstandig. Maar ja, in het contract van de trainer van de landskampioen staat ook iets over pr, dus moet Frank de Boer af en toe iets in een microfoon roepen. Daar zijn de De… >> Lees verder . . . >>

Rasta Ruud, Sint en Piet in Charkov

Een Bredase carnavalsgrap die uitgroeide tot een internationaal populaire act die nog wel een paar kampioenschappen mee kan: Rasta Ruud.De dubbelganger van Ruud Gullit is Bart van de Ven, een Bredanaar die tussen de titeltoernooien en kwalificatiewedstrijden door in het hele land of bruiloften feesten en partijen als aanjager en dj gevraagd wordt. Gisteravond, na een Ommelandse reis met een oranje carbriolet, begon hij aan zijn derde kampioenschap als Rasta Ruud, na het EK in Zwitserland en Oostenrijk en het WK in Zuid Afrika.De wegen richting Oost Europa waren nog iets slechter dan al ingeschat. Reden waarom Rasta Ruud, Sint… >> Lees verder . . . >>

Dorst en drank

Tuc McGraw Zou Van Haersma Buma een zoon van 17 hebben die net voor het eerst comagezopen heeft? Vorige week mocht je wat hem betreft op je zestiende verjaardag een pint achterover slaan en nu moet zo’n dorstige puber volgens hem ineens twee jaar langer aan de cola.Een mens hoeft niet te veel te drinken om duizelig te worden van het gedraai van het CDA. Waar bemoeien ze zich trouwens mee? De overheid moet belastingen innen, met ons geld zorgen dat de boel blijft draaien en verder niet al te veel aandacht besteden aan ons doen en laten. Laat ouders… >> Lees verder . . . >>

Valet parking

Zou valet parking in Breda parkeerproblemen oplossen? Animo zal er ongetwijfeld zijn. Wie een uur in de rij gaat staan voor een peperdure parkeergarage in plaats van gratis bij NAC te parkeren en een kwartiertje te wandelen, heeft er wel een tientje extra voor over. Staat ook interessant, uit de hoogte je sleutel in de hand van de valet laten vallen. Genoeg snobs die dat leuk vinden, maar of het iets zou oplossen? Het verschil is dat je in de file voor de valet komt te staan, in plaats van voor de slagboom. Evenveel luchtvervuiling, want dezelfde auto staat in… >> Lees verder . . . >>

Dordts complex uit Oosterhoutse koker

Bijna klaar: het grootste indoorsportcomplex van Nederland. De gigantische Sportboulevard Dordrecht is ontworpen door Hooper Architects uit Oosterhout. Van de onderkant van de heipalen tot en met de top van de vlaggenmasten en de bliksemafleiders is het complex ontworpen door Hooper. Een klus waar Paul Hooper en zijn team ruim zeven jaar mee bezig zijn geweest. BN/DeStem: Hooper.pdf (pdf, 1.2 Mb). Het gebouw is in stappen gedeeltelijk in gebruik genomen, volgende maand wordt het officieel geopend. In Dordt zouden ze een lange neus kunnen maken naar Rotterdam. In de havenmetropool is nog steeds geen vijftig meterbad te vinden en ook… >> Lees verder . . . >>

Boven Water: het huwelijk van twee passies

Jacco (links) en Henk Verhaeren. Foto Thom van Amsterdam De een werd als klein knulletje door de ander zo hard voorbij gezwommen dat hij geen zwemmer wilde worden. De ander werd later door zwemmers met nÛg meer talent ingehaald en trok dezelfde conclusie. Wat zijn toekomst was wist hij wel: professioneel zwemtrainer, zwemcoach. Dat werd hij, aanvankelijk tegen de stroom in, maar hij bereikte de wereldtop als coach en trainer van Olympisch kampioenen. De ander schreef er een boek over. Twee broers; geboren en getogen in Rijsbergen: de zwemtrainer en de schrijver; Jacco en Henk Verhaeren. ‘Boven water’, heet het,… >> Lees verder . . . >>

The Elbow

Orthopedisch chirurg Denise Eygendaal, werkzaam in het Amphia Ziekenhuis in Breda, geldt in Nederland als dé specialist op het gebied van de elleboog. Patiënten uit het hele land komen naar haar spreekuur. Een bijzondere groep patiënten vormen de topsporters, uit allerlei disciplines: tennis, honk- en softbal, volleybal, handbal, golf, atletiek, judo en wielrennen. Ze weten haar te vinden. Het zijn in toenemende mate topsporters die de praktijk van Denise Eygendaal platlopen. En juist zij blijken niet altijd de gemakkelijkste patiënten van de orthopedisch chirurg die spreekuur houdt en opereert in het Amphia Ziekenhuis in Breda. “Niet vanwege hun karakter hoor,… >> Lees verder . . . >>

Wedden dat?

Had ik vroeger vaker gewed, ik had veel papier moeten vreten. Rick Morrissey van de Chicago Tribune at gisteren voor de televisie zijn column op, mét salsa, om de smaak van de drukinkt te verzachten. Achter hem een juichende Joakim Noah, over wie Morrissey twee jaar geleden geschreven had dat-ie nooit door zou breken bij de Chicago Bulls. “Als hij dat wel doet”, eindigde de columnist, “dan vreet ik mijn column op.” Het deed me denken aan een van de keren dat ik een sportcolumn beëindigde met een weddenschap: dat Co Adriaanse de winterstop niet zou halen als trainer van… >> Lees verder . . . >>

PumAdidas: ‘Das kan doch nicht!’

De Berlijnse Muur mag twintig jaar geleden gevallen zijn, in Herzogenaurach had je nog steeds de rivier. Rechts hoefde je er met Adidas niet te komen, want dan werd er op je voeten gespuugd. Links moest je niet proberen om op Puma pils te bestellen, want dan werd je straal genegeerd. Ver voor de val van de Muur mocht ik mee met een uitstapje naar Herzogenaurach, cadeautje van wijlen Hennie Warmenhoven, de onderkoning van Adidas in Nederland. Ik dacht op zaterdagmorgen de boel wat op te leuken door met een T-shirt van Nike aan het ontbijtbuffet van het Adidas-hotel te… >> Lees verder . . . >>

Puntmuts

Of ik maandag kijk?. Ik weet niet; ik heb niet veel meer met Oranje. Te veel kapsones, te weinig prestaties, anderhalf decennium ergernis. Hoe anders was dat twintig jaar geleden. Ik zat zeventien dagen op Wimbledon en heb vanuit die groene kathedraal nog nooit zo van Oranje genoten als toen. Van het openingsduel tegen Rusland staat me niet veel meer bij, maar van de tweede, tegen Engeland, des te meer. In een bomvolle perszaal, waar tennis even niet bestond, werden alle weddenschappen met Engelse vrienden en collega’s gewonnen dankzij de drie pegels van Van Basten. Het werd een lange nazit… >> Lees verder . . . >>

Going back to the Sports Desk?

The Olivetti M10 I took with me to the Australian Open in 1985. The thing is still working, no problem at all! Going back to my old hobby-job – sportswriter – after twelve years? Might be a good idea, after having read this article on the website of The New York Times. From 1980 until September 1995 (my last Flushing Meadows) I’ve covered over forty Grand Slams, and approximately seventy other tournaments en Davis Cup matches. Next to tennis I covered soccer every once in a while,volleyball, billiards, I’ve interviewed I don’t know how many local, national or international sporters,… >> Lees verder . . . >>