Een zaterdagcolumnist loopt een zeker risico: dat het gras hem gaande de week voor de voeten weggemaaid is. Over slachten is nu genoeg geschreven. Het woord Wilders kan ik niet meer horen na die overdosis publiciteit. Blij dat er niemand in beroep gaat en dat dat stomvervelende circus nu afgelopen is. Alle kunstenmakers van Nederland die er niet in slagen om hun stiel winstgevend te maken en daarom in tijden van crisis gratis geld blijven eisen, zijn hier al afgeserveerd. Net als de klussers die zichzelf zo toetakelen dat er ieder jaar dertig doden en vijftig duizend gewonden vallen. Wacht… >> Lees verder . . . >>

Een opmerkelijk aspect van de alsmaar voortwoedende discussie over ritueel slachten is de afgelopen week nauwelijks aan bod gekomen. Het is een kwestie waarin Joden en moslims het roerend met elkaar eens zijn, naast de gemeenschappelijke overtuiging dat mannelijke belijders van beide geloven besneden moeten worden, en varkens onrein en oneetbaar zijn. Waarom ik Joden met een hoofdletter schrijf en moslims niet? Dat moet volgens de officiële woordenlijst van de Nederlandse Taalunie. Max Tailleur zou er ongetwijfeld een schitterende uitleg voor gevonden hebben, maar de onsterfelijke Joodse grappenfabrikant is helaas wijlen. Over Joden en varkens grapte hij volop, maar een… >> Lees verder . . . >>

Ik hou van Wim T. Schippers. Om zijn humor, omdat-ie ons Hoepla, Haché, Barend Servet en Sjef van Oekel heeft gegeven. Maar ook vanwege de kunst(en) die hij gemaakt en uitgevoerd heeft. Vanwege zijn waanzinnige producties. Waarbij ik het vermoeden heb dat zijn grootste lol is dat kunstkenners die flauwekul serieus nemen. Plezier dat alleen maar groter wordt, omdat musea of snobs met te veel geld er dik voor betalen, terwijl gans het land zich er dood aan ergert. Wim T. is de vleesgeworden absurditeit, de filosoof die er vanuit gaat dat het leven helemaal nergens op slaat. Een aanstekelijke… >> Lees verder . . . >>

Komkommerkwekers gaan zelf op die duivelse bacterie testen. Kennelijk is de paniek hevig, gezien die officiële mededeling van hun eigen productschap. Zoiets wekt het tegendeel van betrouwbaarheid. Kun je net zo goed aan Beun de Haas vragen of de kilometerteller van het wrak van de week klopt. Of de haringboer of zijn enigszins ranzig riekende nieuwe nog vers is. De antwoorden zijn voorspelbaar. De vraag blijft daarom of we de komende nog komkommers, sla en tomaten kunnen eten? Van verhitte tomaten is wel wat te maken, maar gekookte sla of gebakken komkommers? Intussen dreigt een komkommeroorlog te ontstaan tussen Spanje,… >> Lees verder . . . >>

Vandaag is de Dag des Oordeels. Ut giet oan! Relax, u heeft ruimschoots de tijd om orde op zaken te stellen. De Messias landt vanmiddag om zes uur Californische tijd en dan liggen we hier al lang en breed op één oor. Rustig aan; gelooft u niet in God, maar ziet u Hem desondanks arriveren, dan kunt u nog vijf maanden lang lekker los van God gaan. Zoveel tijd heeft de Messias volgens de Bijbel namelijk nodig om alle gelovigen bij elkaar te harken voordat Hij de rest laat barsten. Als de voorspellingen van Harold Camping tenminste kloppen. De bijna… >> Lees verder . . . >>

Wat doen we als Amalia als troonopvolgster lesbisch blijkt te zijn en met een vrouw gaat trouwen? Hebben we dan twee koninginnen? Stel dat haar vader, geïnspireerd door Jan Kees de Jager, uit de kast zou komen. Ik weet dat het ondenkbaar is dat ie van Maxima zou gaan scheiden, maar stelt u zich toch maar eens voor dat hij een man zou trouwen. Noemen we ze dan allebei koning? Zomaar twee vragen die vridjag op de radio voorbij kwamen in een amusante Peptalk op BNR. Mij zal het worst wezen hoe we Máxima noemen als haar lief eindelijk gekroond… >> Lees verder . . . >>

Wielrenner Gerben Karstens (rechts) wordt geïnterviewd door NOS verslaggever Theo Koomen vóór de eerste etappe van de Tour de France Mulhouse-Bazel, 26 juni 1971. Foto Johan van Gurp. Klik op de foto voor vergroting Op de racefiets draag ik een helm, een zonnebril, een korte broek en een grijsrood shirtje. Ik trap wel eens richting Zeeland, maar dat kan ik voorlopig beter laten. De politie daar zoekt namelijk een grappenmaker met voorgaand signalement. Meneer is de weg kwijt, of doet alsof. Vrouwen die hem desgevraagd de juiste richting wijzen, beloont hij met kussen en vraagt hen om met hem mee… >> Lees verder . . . >>

Misschien verstandiger om tien vogelhuisjes te kopen inplaats van er zelf vier te maken met cirkelzaag, frees en kolomboor. Maar je moet toch wat met dat dure gereedschap. Google weet de diameter van het gat, de binnen- en buitenmaten, en de plaats waar het meesterwerk opgehangen moet worden. Kennelijk heb ik iets goed gedaan, want sinds een week is het een drukte van belang. Hem noemen we Koos en haar Mees en ze vliegen van zonsopgang tot schemer af en aan. De snavels vol rupsen, sprinkhanen, wormen, stukken brood en pinda’s. Vertederend, na de voorafgaande tuinguerilla. Koppeltjes koolmezen knokten elkaar… >> Lees verder . . . >>

Wij mochten op onze verjaardag op de lagere school een snoeptrommeltje rond laten gaan, met toffees en zuurtjes. Jullie mochten een feest voor de hele buurt geven. Wij zijn in onze jeugd één keer in de Efteling geweest. Daar kregen we ranja met een rietje en als diner een frietje met. Jullie gingen drie dagen naar Disneyland en moesten op de Magic Mountain overgeven van de hamburgers en de milkshakes. Wij gingen in juli drie weken naar Domburg en moesten in de voortent iedere avond aardappelen schillen. Jullie mochten zes weken mee naar Florida of de Malediven, iedere avond uit… >> Lees verder . . . >>

Zelfs nu ik een leeftijd heb bereikt waarop anderen verstandiger geworden zijn, is het mijn probleem (nog) niet: een kale kop. Afkloppen, maar uitgevallen krullen horen niet bij de problemen die mettertijd onvermijdelijk arriveren. Met de zaken waar ik wel last heb, heeft u niks te schaften. Nou, vooruit: ik heb een leesbril. Voor wie een glimmend hoofd een probleem is: het blijkt uw eigen keuze. Althans volgens schrijver Jaap Huisman, eerder haarloos, maar nu niet meer. Kennelijk is het mogelijk om in Polen de achterkant van je kop af te laten schaven en die er op de bovenkant weer… >> Lees verder . . . >>

Waar ik in hemelsnaam aan begonnen was, vroeg ik me af toen we ver na middernacht in Mumbai arriveerden. Op het parkeerterrein van de luchthaven scheten koeien de boel onder. Duizenden slapende daklozen onderweg naar het centrum: baby’s, kinderen, volwassenen, bejaarden. Apocalyptische stad, slums alsof er zojuist een atoombom ontploft was. Straten vol met gaten, riolen open en bloot, wriemelende ratten, alles één grote vuilnisbelt. Ook de volgende morgen was het even wennen. Geen land waar de tegenstellingen scherper zijn. Ongelooflijk smerig en oogverblindend schitterend tegelijkertijd. Penetrante stank van afval, hemelse geuren, van bloemen en fantastisch eten. Glitterende rijkdom, prots… >> Lees verder . . . >>

Alle feestdagen zijn voorbij, dus het wordt tijd om de hort op te gaan. Naar India. Het land staat al een poos prominent op een lange rij van nog te bezoeken landen. Drie maanden geleden geprikt, de voorbereidingen zo goed als afgerond. Inentingen gehaald, medicijnkastje voor de reis samengesteld, hotel in Mumbai geregeld – op routine. Totdat we er bij toeval achter kwamen dat er visa nodig zijn. Uh? Straal vergeten. Omdat de vlucht al was betaald, vonden we tien dagen een beetje krap, zeker na een blik op de website van de Indian Embassy in Nederland. Nadat we tientallen… >> Lees verder . . . >>

De eerste republiek ter wereld, zoals ontstaan in 1588. Wikimedia Commons Al ver voor de Lockheedaffaire overtuigd republikein begin ik ernstig te twijfelen. Het blijft een idiote zaak dat zo’n middeleeuws stukje folklore nu nog een rol speelt in ons staatsbestel. Maar op mijn oude dag aarzelt mijn republikeinse hart. De eerste reden is Geert Wilders. Zonder de monarchie had die inmiddels president kunnen zijn. Misschien de monarchie maar beter als buffer laten zitten, en de formateur voor de vorm op de koffie laten gaan bij Bea. Mijn tweede twijfel wordt gevoed door de Oranjes zelf. Mijn overtuiging is ideëel,… >> Lees verder . . . >>

Begin deze eeuw heb ik besloten pas een platte kijkkast te kopen als die én full HD én full internet én full betaalbaar zou zijn. Dus keken we tot begin november naar een flikkerende beeldbuis, geparkeerd op een amechtig piepende video-recorder. Met kerst 2010 zijn we digitaal gearriveerd, al moet er nog het een en ander aan elkaar geknoopt worden tussen Ziggo, Cisco, iMac en Samsung. Daar komen we mettertijd vanzelf spelenderwijs uit. Ziggo werkt op dezelfde manier als de eerste de beste dealer in harddrugs. Ze pushen het spul gratis in je aderen tot je eraan verslaafd bent en… >> Lees verder . . . >>

Een bomvolle gasfles, sumoworstelpakken en een stripper. Kennelijk was de Bredase buurtvereniging Blauwe Kei geïnspireerd door Jackass Johnny Knoxville en die dikke dwerg met zijn omvangrijke blote achterwerk zouden er een smakelijke episode van kunnen bakken. De gemeente Breda die het buurtfeest met 500 piek subsidieerde, kan er niet om lachen. B en W wil driekwart van het geld terug, zijnde het bonnetje van de stripper en het statiegeld van de gasfles. De laatste eis lijkt me reëel. Kulargument van de Blauwe Kei: fles is niet leeg en wordt gebruikt bij jeu-de-boulen. Ja, en? Niet zo zeuren, met de pet… >> Lees verder . . . >>

Zou Maxime Verhagen de afgelopen week elke nacht wakker hebben gelegen van WikiLeaks? Vanwege partij en geloofsovertuiging gebonden aan de tien geboden en volgens het negende mag je niet liegen. Maar als minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie kan hij moeilijk iets positiefs zeggen over WikiLeaks. Tot overmaat van ramp kan iedereen op WikiLeaks lezen dat Amerika hem ziet als een goede vriend en een betrouwbare partner. Dat idee bevestigen, is net zo lastig als het ontkennen. Een duivels dilemma, maar Maxime komt er wel uit: die lult alles recht wat krom is en als het moet andersom. WikiLeaks?… >> Lees verder . . . >>

Omdat we nogal eens weg zijn, hebben we zelf geen honden, maar we krijgen ze wel regelmatig over de vloer. Van vrienden en bekenden die op vakantie zijn of anderszins tijdelijk omhoog zitten met hun edele viervoeter.Dubbele vreugde, als ze arriveren, en als ze weggaan. We vermaken ons met de verscheidenheid aan karakters. We kijken ook graag naar Cesar Millan, de Dog Whisperer. Diens verbazingwekkende technieken passen we niet toe op onze gasten. Voor je het weet, werkt het echt en herkennen ze hun eigen hond niet meer als ze hem op komen halen. Wat me altijd weer verbaast van… >> Lees verder . . . >>