De brand in Moerdijk vanuit het haventje van Strijsensas, kort voor de grootste explosies.
De brandweerhelden zullen er woensdagmiddag niet bij stilgestaan hebben. Op dat moment ook niet belangrijk, maar driehonderd jaar geleden verdronk Johan Willem Friso op het Hollands Diep. Precies waar de gitzwarte gifrook over het water bulderde.
Meer foto’s van de brand vanaf Strijensas genomen: Strijensas.
Die prins was een verwend en eigenwijs baasje, zoals het een Oranje beaamt. Omdat er een buitje dreigde, liet hij zich in zijn koets op een kleine platbodem karren. Inplaats van de groter en veiliger veerboot te nemen.
Een onnozele windvlaag blies het topzware bootje omver. Acht dagen later werd zijn lijk gevonden, op dezelfde plaats waar de 44-jarige prins met zijn kamerheer in de diepte was verdwenen.
Daar moest ik aan denken terwijl ik vanuit het vuurtorentje van Strijensas, pal tegenover Moerdijk, de verblindende mushrooms bewonderde.
Een beetje rampenfilm kan de beelden nog wel recyclen, zo groots, zo mooi. Verantwoorde lol, omdat er aan de overkant geen doden of gewonden waren gevallen. Moerdijk en Strijensas: nergens in Nederland liggen twee dorpen zó dichtbij, maar ook zó ver van elkaar.
Het Hollandsch Diep is er waterscheiding van geloof en leven. Strijensassers komen nooit in Moerdijk, Moerdijkers nooit op de Hoeksche Waard.
De Moerdijkbruggen verbinden Zuid-Holland met Noord-Brabant, maar Strijensas en Moerdijk zijn werelden apart gebleven.
Tot ze driehonderd jaar na de verdrinkingsdood van Johan Willem Friso tegen wil en dank met elkaar verbonden werden.
Door een bulderende Brabantse vulkaan die rook, roet en God weet wat nog meer uitbraakte over de buren aan de overkant.