Stakende postbodes of pakketbezorgers doen me denken aan stokers die staakten toen er elektrische treinen begonnen te rijden. Net als overbodig geworden aanstekers van gaslantaarns en met de komst van weefgetouwen werkloos geworden wevers. Zinloos, vooruitgang is nooit tegen te houden. Iedere bezorger heeft mijn medeleven, maar zijn vak is gedoemd. Brieven verdwijnen helemaak, pakjes gaat u straks zelf oppikken bij een ophaalpunt. Maar ja, ook in mijn vak, waar al zo veel veranderd is, is de praktijk een beetje weerbarstig. We hebben allemaal smartphones, iPads, laptops en desktops. Afbeeldingen, afspraken, beoordelingen, declaraties, grappen, mailtjes, ontslagen, uitnodigingen en video’s gaan… >> Lees verder . . . >>

Knapen die voor kuisheid kozen, gingen vroeger naar het klooster. In de waan zich nooit meer zorgen te hoeven maken over maagdelijkheid of de verleiding van gevaarlijke geneugten. Dankzij het rapport van de commissie Deetman weten we dat een substantieel percentage tegen wil en dank tot schandknaap werd gezegend. Net als een gedeelte van de meisjes die als maagd voor het nonnenklooster kozen er geschonden en getraumatiseerd uit kwamen. Tegenwoordig deponeert de halve wereld z’n hele hebben en houden op DropBox, Facebook, Google, Twitter, SkyDrive, Yahoo, YouTube of duizenden andere krochten op ‘de cloud’. In de verwachting dat wat je… >> Lees verder . . . >>

Het resultaat van vorst onder de Fyra Wat ze ook uitspoken, ik krijg altijd een warm gevoel van Italianen. Charmante ritselaars en levenskunstenaars in een van de mooiste landen ter wereld. Je moet er alleen geen motoren, treinen of auto’s kopen als je voor betrouwbaar gaat. Voor mooi wel. De Fyra is een schoonheid, maar ja, dat zijn Ferrari’s, Ducati’s en Alfa Romeo’s ook. Wie een Ferrari kan betalen, maalt niet om het onderhoud, en kan desnoods een full-time monteur in dienst nemen. Die heb je dan ook hard nodig. Met die andere twee merken is het ook altijd wat.… >> Lees verder . . . >>

Intellectuelen en filosofen met een beetje gevoel voor absurditeit en humor discussiëren dolgraag over de yuk-factor. Inzet is de vraag of een spontaan opborrelende afkeer een terechte waarschuwing is voor wat de walging opwekt.Of dat ding, of die gebeurtenis of handeling altijd echt slecht, bedreigend, ongezond of moreel verwerpelijk is. Hoe disputen over de yuk-factor ook eindigen: de debaters weten dat walging rekkelijker is dan elastiek. Alles went. Met wat voor voor schokkende smerigheid je ook wordt geconfronteerd, de tweede keer is minder erg.Bij Beleefdelente.nl staan sinds 1 maart de webcams weer dag en nacht op de nesten van acht… >> Lees verder . . . >>

Meestal ben ik vrij sceptisch over de meerdaagse weersvoorspellingen. Maar het moet gezegd, afgelopen maandag heeft in ieder geval een weerman goed gegokt met het aankondigen van de waterbom. Al had ie geloof nog meer natte explosies voor Pinksteren in petto, maar goed, je kan er alvast maar een gehad hebben. Waterbommen met Pinksteren klinkt een beetje als ‘Christmas in June’, zoals ze in Engeland een vrolijke verrassing op een onverwacht tijdstip noemen. Maar eens opgezocht waar Pinksteren voor staat, want ik had er geen flauw benul van. Pasen wel, geloof ik, al blijken er ook hele jeugdige volksstammen te… >> Lees verder . . . >>

Aan de geschiedkundige kennis van Barack Obama zal niet al te veel mankeren. Zijn uitpuilende agenda zal daarom de belangrijkste reden zijn dat ie volgende maand een week te vroeg in Berlijn aankomt. Een Amerikaanse president slaapt, afhankelijk van de toestand in de wereld, tussen de 4 en 6 uur per nacht. De rest van de tijd die hem gegeven is werkt ie, zeven dagen per week. Dat was 50 jaar geleden al zo, toen Kennedy in Berlijn was. Die overigens een half jaar daarvoor bijna twee weken lang helemaal niet geslapen had tijdens de Cuba-crisis, maar die in juni… >> Lees verder . . . >>

Bizarre discussie waar ik vorige week op Facebook in belandde, over de cover van De Morgen. Die door de preutspolitie van Zuckerberg werd verwijderd. Omdat, ja waarom eigenlijk? Voor wie hem niet gezien heeft: het ging om een aangrijpende foto van Sebastian Tomada. Als ankeiler van een Syrië-special. Onder de kop ‘De oorlog die niemand wil zien’ staat een huilende peuter, de handen en het gezicht onder het bloed. Tomada haalde er een tweede prijs mee bij de World Press Photo. Aangrijpend genoeg, maar ja, er was al wat geroezemoes over de overall winnaar van de laatste World Press Photo,… >> Lees verder . . . >>

Voor een mooiweerfietser zoals ik, beetje bibberiger dan de bikkels die de hele winter doorgefietst hebben, lijkt het weer vanaf vandaag goed genoeg te worden om weer eelt op het zitvlak te kweken zodat ik weer deel uitmaak van een contingent verkeersdeelnemers dat de nodige irritatie opwekt bij andere weggebruikers. Ook al rij ik meestal alleen, want ik fiets niet graag in een peloton. Het tempo ligt weliswaar hoger dan wanneer je solo koerst, maar je bent alleen maar bezig met op je voorganger letten, in plaats van op al het moois dat je passeert. Ik heb altijd een camera… >> Lees verder . . . >>

Om de paar jaar wordt er een bezem door de redactie gehaald gaande een grote schoonmaak. Die eindigt na een stoelendans waarin voor bijna iedereen op de een of andere manier een plek aan een ander bureau gevonden wordt. Voor vastgeroeste achterwerken kan zo’n verandering geen kwaad, merk ik zelf. Sinds dinsdag zit ik in een knus kantoor in Etten-Leur, en heb ik daar omheen al een hele hoop mensen leren kennen. Mijn nieuwe standstek bevalt me prima, al heb ik het vermoeden dat ze mijn voorganger erg missen. Terwijl ik mijn best ga doen om die naar de vergetelheid… >> Lees verder . . . >>

Qua weer lijkt het al geregeld door het opperwezen der religieuze feestdagen. Op eerste kerstdag was het 17 graden, en met een beetje mazzel genieten we morgen van een witte Pasen. Misschien heeft Hij dat wel expres gedaan overigens, omdat Hij een beetje geïrriteerd begin te raken door de commercialisering van Pasen als nieuwe kerrrrst. Die extra rrrr’s heb ik toegevoegd omdat kerst na de pratende koppen in de Hilversumse media nu ook al op Brabantse straten op zijn Goois uitgesproken wordt. Maar blader even door kranten, huis-aan-huisbladen en reclamefolders en zie zelf. Het enige wat de paashaas mankeert is… >> Lees verder . . . >>

U denkt misschien dat ik een bejaarde zeurpiet ben, en wellicht heeft u af en toe gelijk. Het oordeel is aan u, daar ga ik niet over. Maar soms ben ik er trots op oude normen en teloorgegane waarden geleerd te hebben. Ik zou niet durven zeggen dat vroeger alles beter was, maar sommige regels mogen wat mij betreft opnieuw worden ingevoerd én worden nageleefd. Lang geleden leerde ik op de School voor de Journalistiek dat verdachten en veroordeelden door de politie en in de krant alleen met hun initialen genoemd mochten worden. Een van de gebruiken waaraan je de… >> Lees verder . . . >>

Mijn oom en spits Gerard van de Korput scoort in De Kuip voor Feyenoord tegen DWSHelaas is er gaande mijn geboorte iets fout gegaan met de portie DNA van moederskant. Aan die tak van de stamboom hingen mijn tweebenige oom en achterneef die het tot Feyenoord 1 en Oranje schopten. Ook jongere neven passeerden, passten en schoten net zo gemakkelijk links als rechts. Al stokten die talenten vanwege luiheid en blessures op een lager niveau. Als baby gooide ik volgens mijn moeder de flessen uit de wieg tegen de muur kapot als ze leeg waren, maar een dubbele schaar heb… >> Lees verder . . . >>

Afgelopen weken is er heel wat afgeschreven over verdwaald paardenvlees. Maar ik kan me niet heugen de laatste jaren iets over paardendiefstal gelezen te hebben. Gaande de crisis is paard rijden, laat staan paard houden, voor veel cowboys en amazones onbetaalbaar geworden. Volop maneges zijn leeg of staan te koop, een paard is niks meer waard. Geen crimineel die er een steelt, niemand die er een wil, niemand die er een wil eten. Dat ligt anders met schapen. De herder die elke dag zijn schaapjes telt, mist er wel eens een of twee. Om de zoveel tijd is bij het… >> Lees verder . . . >>

Ik zit er niet op te wachten om er zelf gefileerd te worden, maar ik ben pardoes fanatiek fan van ‘De Snijtafel’. Met dank aan VVD’er Klaas Dijkhoff, die zijn Facebook-vrienden gistermiddag vanaf zijn iPad, waarschijnlijk gaande een slaapverwekkend overleg, het volgende liet weten: Hahahahahahahaha. Ha! Huh? Maar eens even geklikt en jawel, een paar minuten later deed ik ook: Hahahahahahahaha! Ha! Twee Brabanders die op YouTube met een uitgestreken gezicht de teksten van Nederlandse liedjes genadeloos fileren. Heerlijk, de manier waarop Kasper C. Jansen en Michel Lieuwma het pretentieuze gekwebbel van Marco Borsato, Abel, De Kast, Volumia! en Bløf… >> Lees verder . . . >>

Wie bij de les en gezond van lijf en leden is, kan binnen zes maanden Buitengewoon Opsporingsambtenaar (BOA) worden. Mooi, want iemand moet het doen, de vervelende werkjes waar we met zijn allen iets aan hebben. Veel mensen kunnen in de huidige recessie niet al te kieskeurig zijn als het om een baan gaat. Ook al acht ik mezelf redelijk flexibel, zelfs werkloos met een paar van de honger krijsende bloedjes van kinderen zou ik achter mijn oren krabben als het UWV me een BOA-cursus aan zou bieden. Maar niet omdat ik het werk beneden mijn stand of overbodig zou… >> Lees verder . . . >>

Wat is een Brabander? Van Bergen op Zoom tot Boxmeer is dik 150 kilometer, een afstand die in geen andere provincie af te leggen is zonder rondjes te draaien. Om te constateren dat tussen die twee Brabantse uithoeken cultuurverschillen leven hoef je dat Ommelandse eind niet te fietsen. Twintig kilometer, van Breda naar Tilburg, is voldoende om vast te stellen dat daar alleen al twee totaal verschillende soorten Brabanders wonen. Met hun eigen dialect, hun eigen streken en (on)hebbelijkheden. Je kunt van Tilburgers zeggen wat je wilt, last van kapsones hebben ze daar niet. In Den Bosch en Eindhoven daarentegen… >> Lees verder . . . >>

Toen de onsmakelijke berichten over Jimmy Savile opdoken, de olijke Brit die tijdens zijn carrière als presentator en kindervriend honderden kinderen misbruikt bleek te hebben, schoot me een ris Nederlandse kinderprogramma’s te binnen. Zou het daar altijd en overal alleen maar koek en ei geweest zijn? Bij Dorus zaten ze op schoot, en om bij Kinderen voor Kinderen te mogen zingen moet je toch ook als maagdelijk engeltje op auditie. Zal wel snor zitten, anders zou er inmiddels ongetwijfeld iets zijn losgemaakt door die bizarre affaire Savile. Waarin de BBC ook goed fout was, door jarenlang allerlei signalen over die… >> Lees verder . . . >>