ZO, met zo`n kop boven mijn verhaal weet ik tenminste zeker dat ook die zeldzame mensen beginnen te lezen die anders het onderste part van deze pagina gewoon overslaan. Het is natuurlijk een oude verkooptruc. Zet ergens met koeienletters `SEX!` boven en de aandacht is getrokken. Ik ben er op Internet ook een paar keer ingetrapt. Op een HTTP-adress geclickt waar van alles beloofd werd met twaalf uitroeptekens erachter, maar eenmaal daar beland was het zoiets van `mispoes, maar nu u toch hier bent vragen wij u aandacht voor het volgende…`.
Maar goed, een tevreden roker is dus geen onruststoker. Dat wisten wij in de sixties al, maar het schijnt dus nog steeds zo te zijn, al had ik het idee dat roken, blowen dus, zich tegenwoordig in wat agressievere sfeer afspeelt dan in die vrolijke, halfzachte flower-power van destijds. Ik had destijds zo`n mooi boek, en na enig zoeken vond ik het weer terug in mijn boekenkast: `The Movement towards a New America`. Dat geval, afmetingen telefoonboek van New York, zal onderhand wel enige antiqariaatswaarde hebben, en gaaf is het ook nog omdat ik er toen zò trots op was dat ik het in de zwaarste kwaliteit boeklon gekaft heb.
Het boek is een overzicht van alternatief Amerika, van goedwillende idealisten, maar ook van bijzonder boze mensen die geen enkele oplossing zien behalve het opblazen van de hele wereld en daarna maar verder zien.
Wat ik nou allemaal zit te bazelen en hoe ik daarop kom? Goeie vraag, en over het antwoord moet ik even nadenken. Ah, ik weet het alweer, via een nieuwsbrief belandde ik pardoes op een anarchistische home-page, met allerlei interessante links, waaronder die naar een mooie Nederlandse pagina over alles wat met mariuhana roken of eten te maken heeft.
Op die site van anarchisten stonden honderden tips en verwijzingen naar allerlei manieren om het establishment te dwarsbomen. Recepten voor tamelijk onschuldige rookbommen, maar ook minder onschuldige aanwijzingen voor het maken van bommen waar kunstmest en vaten diesel aan te pas komen. Dat is niet leuk meer, omdat met een dergelijk springtuig vorig jaar april in Oklahoma 169 mensen omkwamen toen enkele extremisten er een overheidsgebouw mee opbliezen.
Daarmee zit ik met een gewetenskwestie opgescheept. Meestal breng ik op onze website in deze rubriek meteen de links aan naar de adressen waar ik over geschreven heb. Zal ik dat nu in dit geval ook doen? Niet? Ik vrees dat het weinig uitmaakt. Wie een beetje slim is vindt op Internet wat hij wil vinden, met behulp van een van die horde ongelooflijk snelle en perfecte zoekmachines, aangevoerd door de absolute kampioen, AltaVista van Digital.
Die komt dus toch wel op een van die anarchistische spelonken in cyberspace terecht, waar van alles uitgelegd en gepropageerd wordt wat niet door de beugel kan. Ik vond op die manier een pagina die opgesierd was met het offici le logo van Bell, een van de grootste telefoonmaatschappijen in de Verenigde Staten. Dat was alleen maar om te pesten, want achter die pagina hingen alleen maar bouwtekeningen en ontwerpen voor allerlei elektronische apparaatjes waarmee telefoonnetwerken belazerd, platgelegd, misbruikt en opgelicht kunnen worden.
Zoals bijvoorbeeld de Day Glow Box, de Black Box, de Urine Box, en de Noise Box. Iedere box, die met een investering van hooguit een paar gulden aan elektronika in elkaar geflanst kan worden, heeft zo zijn eigen speciale effecten. De een belooft de kostenteller op de centrale uit te schakelen, nummer twee scheept iemand anders met jouw kosten op, met nummer drie kun je zelf iemand in de wachtstand zetten met zo`n afgezaagd muziekje op de achtergrond. De Urine Box is minder onschuldig. Daarmee schijn je zo`n ongelooflijk kabaal over een telefoonlijn te kunnen sturen dat de ontvanger acuut in een op epilepsie lijkende toestand komt te verkeren, rook uit de oren en schuim op de bek.
En natuurlijk slaagde ik erin om ergens op het net, maar ik zeg lekker alweer niet waar, een kopie van The Anarchist CookBook te vinden. Daarin ook allerlei recepten voor het vervaardigen van levensgevaarlijke explosieven, naast tips hoe iemand met één welgerichte trap om zeep te helpen. Dat CookBook kwam vorige week even in het nieuws omdat het op de server van een Nederlandse universiteit geparkeerd was. Zogauw de webmaster ervan hoorde werd het daar verwijderd maar ook hier geldt: zoekt en ge zult vinden.
Kinderporno, haat, anarchisme, ik kan best begrijpen dat sommige mensen dat Internet allemaal maar niks vinden en dat er links en rechts steeds weer opnieuw bij voorbaat tot mislukken gedoemde pogingen worden ondernomen om de boel aan banden te leggen.
Aan de andere kant valt het allenaal best mee. Je moet echt je best doen om die verboden vruchten te vinden, en je botst er niet zomaar op. Iemand die op zoek is naar Bijbelse sites wordt niet zomaar geconfronteerd met blote borsten. Dat in tegenstelling tot wie een krantje koopt bij de kiosk om de hoek, want diens oog valt in de regel wel op een uitgebreide verzameling roze vlees in de uitstalkast. Wie op Internet een recept voor pelican-pie zoekt valt echt niet met zijn neus in kunstmest, diesel en karatetrappen op de nieren. En al dat anarchistische gedoe staat ook allemaal in dat boek dat meer dan twintig jaar achter me in de kast gestaan heeft. Er is echt niets nieuws onder de zon, behalve de manier waarop het verspreid wordt.
Ik heb me de afgelopen week ook nog met serieus computeren bezig gehouden. Jan van de Ven, de webmaster van het Eindhovens Dagblad, gaf me een aardige tip: Kijk eens bij het Point Cast Network (PCN). Daar had ik nog nooit van gehoord, dus de browser maar een gericht op dat adres.
Daar bleek ik een flinke ZIP-file te kunnen downloaden die zich na het uitpakken ontpopte als een programma dat ook PCN heet. De grafische interface ziet er gelikt uit, beetje gebaseerd op Netscape, met allerlei toeters en bellen. Je geeft op waar je in geïnteresseerd bent, waarbij je een aantal hoofdrubrieken, zoals bijvoorbeeld nieuws, economie, sport, en dergelijke. Daarin kun je allerlei nuances en detailleringen aangeven.
Beleggers geven onder economie de aandelen op waar ze interesse in hebben en wie belangstelling heeft voor de religie van de sterrenbeelden laat dat weten onder de sectie lifestyle. Niewsgierig zette ik alle opties uit, waarna ik onder sport baseball aanclickte. Behalve wat geratel op mijn harde schijf gebeurde er helemaal niks. Dacht ik, en surfde maar wat verder met Netscape terwijl ik PCN op de achtergrond liet draaien. Tien minuten later piepte er iets en meldde PCN zich weer op de voorgrond. Met allerlei verhalen en statistieken over honkbal, en geen ervan ouder dan vierentwintig uur, links en rechts van het net gevist.
Dat is dus keurig, en het kost niets. De hele rimram wordt blijkbaar gefinancierd door de adverteerders die rechtsboven in een apart frame door het beeld flitsen in allerlei leuke Java-applicaties en GIF-animaties. Een aanradertje, dat PCN, maar ik zou niet al teveel onderwerpen opgeven als ik u was. Want dan krijg je zoveel spul binnen dat je er toch geen tijd voor hebt om het allemaal te lezen.
Troep krijg ik de laatste tijd toch al genoeg binnen in mijn twee postvakken. Allerlei figuren en/of bedrijven die iets aan mij of de krant willen verdienen beloven me gouden bergen aan de elektronische horizon. Sommigen voostellen gaan door naar de hoofdredactie of directie, maar vaak druk ik slechts op de reply-button en zend die hele zak vol loze beloften per ommegaande terug naar waar hij vandaan gekomen is. Ik voeg er een elektronische versie van de sticker aan toe die je op sommige mensen op de brievenbussen in hun voordeur geplakt hebben: `no junkmail, please`. Nou maar hopen dat het helpt.