Of-ie niet beter een paar weken wachten kon, schreef een vriend eergisteren, die al weken weet dat-ie een nieuwe computer gaat kopen, maar die niet weet wat-ie precies wil. Want, zo had-ie weer van zijn collega’s gehoord, medio november is er een grote computerbeurs in Utrecht, en dan zal je zien dat je daar in die week voor een bodemprijs kan krijgen wat je zoekt.
‘Dat ken,’ heb ik hem per ommegaande e-mail laten weten, ‘en in december zal d’r ook wel weer ergens een beurs zijn, en in februari weer ergens anders en dan is het bijna voorjaar en dan is alles goedkoper. ‘Je bent het allergoedkoopste uit,’ kon ik niet nalaten toe te voegen, ‘als je rustig op je krent blijft zitten en helemaal niks koopt’.
Enerzijds een beetje geïrriteerd omdat-ie nou al weken loopt te zaniken dat-ie een nieuwe pc wil kopen en anderzijds omdat ik wilde dat ik zelf altijd wat minder rap was met knopen doorhakken. Had ik mezelf de afgelopen jaren alleen maar bezig gehouden met hardware van de baas, in plaats van mezelf suf te upgraden met nieuwe toeters en bellen, dan had ik nu kunnen kopen wat ik wilde.
Dinsdag heb ik in de Amsterdamse RAI het genoegen mogen smaken om aan een O2 workstation van Silicon Grapics te mogen zitten en als je van dat hemelse apparaat geproefd hebt, dan is de rest voortaan rommel.
Helaas, een mille of vijfentwintig voor het instapmodel, da’s iets te veel boven het budget van deze knaap, maar wát een mooi computertje. En wat een mooi besturingssysteem blijft dat Linux toch. Zaten er nou ook nog eens achtenveertig uren in een etmaal, dan zou ik me toch weer eens gaan werpen op het leren beheersen van dat systeem, volgens alle hackers ‘the one and only’, het enige echte besturingssysteem.
Anderhalf jaar geleden ben ik er na een tijdje proberen voornamelijk vanwege tijdgebrek moedeloos mee gekapt, maar ik kan het toch niet laten. Het zal wel een sado-masochistisch trekje zijn, maar ik heb toch maar weer een pakket cd-roms besteld van Red Hat, omdat ik gelezen heb dat door die configuratie mijn Matrox Millennium én mijn ISDN-adapter worden ondersteund.
Bovendien, zo heeft die jongen, die van zijn baas wél de hele dag met een Silicon Graphics Workstation mag werken, me laten weten, is de installatie anderhalf jaar na dato zo ongeveer ‘plug and play’. Dat zullen we zien, intussen heb ik maar weer eens een paar Linux-fanaten gemaild, in de hoop dat die klaar staan als de boel in de soep loopt.
Intussen neem ik me maar voor om iedereen die me iets vraagt bij de voorgenomen aanschaf van een nieuwe pc, aan te raden om écht zo lang mogelijk op zijn krent te blijven zitten.
Koud de zegeningen van ISDN in huis vraag ik me met angst en beven af hoe lang het duurt voordat ze in Breda internet via de kabel aan gaan bieden. Zou nog veel sneller moeten zijn dan ISDN, hoewel ik niet bijster onder de indruk was van een demonstratie van zo’n kabel-modem in Amsterdam.
Toegegeven, loopt ook als de gesmeerde bliksem als de host aan de andere kant ook wil, maar als het ergens file is maakt het niet uit of je in een Lelijke Eend of in een Ferrari zit.
Stel je voor dat ik volgend jaar voor een tientje of twee per maand toegang via zo’n kabel-modem en de Casema-kabel kan krijgen, en dat dat dan weer veel sneller zou moeten gaan dan via ISDN. Zal je zien dat ik het weer niet kan laten, en dat ik ISDN waarschijnlijk ook nog handhaaf vanwege de andere voordelen ervan. En zal je ook zien dat er binnen een maand weer iets anders op de markt gebracht wordt, wat wéér veel sneller is.
Wat dan wel? Ik kan op dit moment twee dingen verzinnen, die wellicht begin volgende eeuw, en da’s al over goed twee jaar en twee maanden, ingevoerd zouden kunnen gaan worden: een vaste internetverbinding via een andere dan de Casema-kabel of via een satelliet.
In New York staat aan de rand van Central Park al een appartementsgebouw, waarin iedere bewoner de beschikking heeft over een 2-megabit-verbinding met internet. Vraag me niet wat het kost, maar het zou me niets verbazen als alleen al de maandelijkse servicekosten van zo’n cyber-toko het dubbele van mijn hypotheek bedragen. Maar ook voor dergelijke, nu nog onbetaalbare grappen, geldt dat ze ooit goedkoper zullen worden.
En in de Wired van oktober zie ik een advertentie staan van Hughes Network Systems, die in de Verenigde Staten een abonnement plus kleine schotelantenne aanbiedt waarmee je zowel 200 televisiekanalen als internet op kan pikken, en dat het net door dat schoteltje op 400 kilobit per seconde binnen zou moeten stromen. Dag Casema? En wat krijgen we daarna weer…, en daarna…? Ik wilde dat ik een andere hobby had…