Toeval. Nog even en ik maak mezelf lid van een of ander gezelschap van sterrenbeeldenaars, tarotkaartenkijkers, handlijn- of kippeningewandenlezers. Of ik kniel voor de eerste de beste quack die me uitlegt dat het met toeval allemaal niks te maken heeft. Maakt u zich geen zorgen, tot flauwekul zal ik me nooit bekeren, al geloof ik heilig in één gegeven: een ongeluk komt nooit alleen.
Veertien dagen geleden haalde ik het in mijn hoofd om op maandagmorgen Windows 98 te gaan installeren. Uitgerekend op dezelfde dag dat een PTT-technicus half internettend Nederland had plat gelegd omdat hij iets fout gedaan had.
Wat precies, dat heb ik nog steeds niet gehoord of gelezen. Het intrigeert me namelijk bijzonder, niet in het laatst omdat ik zelf altijd graag heb mogen knutselen en waar geknutseld wordt vallen spaanders. Ik waag het niet om te lachen om zo’n fout van een PTT’er, want ik herinner me maar al te goed hoe ik acht jaar geleden de centrale aan de Keizerstraat in Breda bijna heb laten smelten tot een mini-Tsjernobyl.
Wandje in de slaapkamer aankleden met gipsplaten, en zo’n handige Metabo draait die kruiskopschroeven erin alsof het geen gips maar boter is. Laat nou zo’n schroef linksaf gegaan zijn, toevallig in de richting van die telefoonleiding die ik zelf zo netjes en zorgvuldig achter die platen had weggewerkt.
Dat de snijdraad van die schroef, zo bleek veel later, net één draadje van de telefoondraad gekust had, dat op zich had geen probleem hoeven te zijn. Hij had hem nét niet in tweeën gekapt, alleen nét door de isolatie gesneden en de koperen kern was nog heel. Maar dat die vlijmscherpe schroefpunt vervolgens ook dwars door de plastic pijp geschoten was waardoor de 220 volt liep en met dat puntje precies in de draad geëindigd was, dat was ‘ai’. Want daarmee had ik, om in computertermen te blijven, een rechtstreekse link gelegd van de PNEM naar de PTT. Met opvallende resultaten: op de telefooncentrale ging een printboard spontaan in rook op, terwijl er allerlei sirenes begonnen te loeien.
Weliswaar ging niet half Breda onderuit, maar toch stond er binnen tien minuten – ik woon maar vierhonderd meter van die centrale – een overval-commando van de PTT voor de deur: vier bestelwagentjes en acht man. Ik moest aan Guust Flater denken, maar ook daar konden ze niet om lachen.
Een dag later, toen alles hersteld was, onderging ik een telefonische donderpreek van een hoger echelon, die me als uitsmijter zo ongeveer aanraadde om mijn WA-verzekeraar alvast op diens faillissement voor te bereiden. Daarna heb ik er nooit meer iets van gehoord, en ik neem maar aan dat de misdaad inmiddels verjaard is.
Een schroef die zowel door een telefoonleiding als een elektriciteitsleiding gaat, dat is toeval. Toeval is op een maandagmorgen internetverbindingen proberen te installeren en configureren terwijl achteraf nameservers niet blijken te functioneren, zonder dat je dat weet. Toeval is ook dat op die ‘bloody wednesday’ op een kasteel in Zuid-Limburg de stroom uitvalt, waardoor de Unix-server van De Stem Online dood is. Natuurlijk op dezelfde dag dat alle voetbaljunks in Nederland naar Frankrijk gaan bellen zodat ook nog het telefoonnetwerk plat gaat en je de systeembeheerder aldaar niet kan bereiken.
Dat in hetzelfde uur een andere computer begint te bokken, eentje die de vertaalslag van ons RPLS-netwerk naar HTML voor zijn rekening neemt, is natuurlijk ook alleen maar puur toeval. Dat woensdagnacht het papier op de persen van de krant zo vaak breekt dat de krant ook nog veel te laat komt, heeft met internet niets te maken, en het kon er nog wel bij.
Het heeft er natuurlijk allemaal helemaal niets mee te maken, maar toevallig zit ik deze rubriek al op donderdagmiddag na die woelige woensdag te tikken in plaats van vrijdag. Om vier uur ‘s middags is het lekker druk op de redactie, en vanwege de verbouwing zitten we nog een week in de voormalige, net zo gezellige als tochterige en lawaaierige expeditiehal. Goed, zit ik het bovenstaande te tikken over computer- en telefoonrampen, geeft onze eigen centrale aan het Spinveld volledig de geest. Op ongeveer hetzelfde moment roept iemand dat Dutroux ontsnapt is, waardoor de chef nieuwsdienst ineens heel actief wordt en Belgische correpondenten wil gaan bellen met een GSM waarvan de batterijen niet opgeladen blijken.
Allemaal toeval, maar ik heb er nou mijn portie van gehad. Ik ga maar eens een kip zijn nek omdraaien en kijken of ik van die ingewanden iets wijzer word.
Hoe dan ook, de enkele tientallen lezers die mij woensdag en donderdag via e-mail (werkte zowaar de hele dag redelijk normaal!) gevraagd hebben wat er aan de hand was, zijn bij deze van hun nieuwsgierigheid verlost.
Of ik nog iets leuks te vertellen heb? Jawel, bij NLnet zijn ze driedubbel tevreden. Maandagmorgen om zes kwam er al een e-mailtje van de webmaster uit Nijmegen binnen, waarin hij mij bedankte voor mijn rubriek van vorige week. U weet wel, die waarin ik NLnet tot beste provider van Nederland uitriep en waarin ik schreef over de nationale provider-enquête op de site van Vuurwerk. Mijn lofzang was elektronisch al intern verspreid, of ik zo vriendelijk wilde zijn om een krantje op te sturen zodat ze dat boven de server konden hangen.
Dat Computer! Totaal en de Consumentenbond in een gezamenlijke test tot dezelfde conclusie waren gekomen als ik wist ik toen nog niet eens (zie het verhaaltje bovenop deze pagina).
Overigens kreeg ik nog een mailtje van de organisatie van de enquête op de site van Vuurwerk, dat ik daarna per ongeluk tweemaal gekilld heb. Ze lieten me geloof ik weten dat de enquête al veel langer bestaat dan ik veronderstelde en dat het een onafhankelijk onderzoek is, dat alleen maar gehost wordt door Vuurwerk.
Tenslotte wezen ze me er fijntjes en zeer terecht op dat ik natuurlijk de ‘reload button’ bedoelde, toen ik schreef dat ik vruchteloos op de ‘reply button’ had zitten jassen, om te kijken hoe snel de zes tienen die ik aan NLnet gegeven had, invloed op het gemiddelde uit zouden gaan oefenen. Sorry, natuurlijk was dat de ‘reload’, en dat ik niks zag veranderen klopte ook, want de resultaten worden een keer per 48 uur verwerkt.
Eens even kijken of er intussen dan wel iets veranderd is. Yes! Van zeven naar vijf! Met het hoogste cijfer voor bereikbaarheid: een 9.1. Nee, ik heb geen aandelen NLnet, maar als ze ooit naar de beurs gaan, sta ik vooraan.