Ik geloof niet dat ik ooit iemand op uiterlijk of manier van doen beoordeeld heb. Schijt aan de mantra ‘je krijgt maar één keer de kans om een eerste indruk te maken’.
Helaas klopt-ie maar al te vaak; het merendeel van uw medemensen is in eerste instantie voornamelijk geïnteresseerd in hoe u eruit ziet, wat voor kleren u draagt, hoe mooi u bent, hoeveel geld u hebt, hoe charmant u zich voor kunt doen.
Ouder en wijzer, droeviger dan wel vrolijker; je kunt je in iemand vergissen. Nog nooit iemand binnen twee minuten zo zien veranderen als Susan Boyle. Ziet eruit als – oordeelt u zelf maar.
Laten we het er maar op houden dat aan kapsel, jurk, kousen, pumps, lijn en gebit het een en ander bijgespijkerd had kunnen worden. Let wel; voor mij hoeft het niet, ik hou van puur natuur, ik heb liever een lelijk iemand met wie ik lol kan hebben dan een centerfold zonder zelfspot.
Daar ontbrak het Susan niet aan, zoals ze zelf in sappig Schots opmerkte: ’47 jaar oud en nog nooit door een vent gekust’. Op dat moment kijk je dus al anders tegen iemand aan die net haar eerste indruk gemaakt heeft.
Dat voor een bomvolle zaal die haar net niet hard uitlachte toen ze opkwam in ‘Britain’s Got Talent’. Om ongestoord een fantastische, daverende, torenhoge, fenomenale bek open te trekken, de jury achterover te blazen, tijdens het eerste couplet van ‘I Dreamed A Dream’ een staande ovatie te krijgen en de helft van het publiek de tranen over de wangen te laten lopen.
Oordeel zelf; ga naar Google en tik haar naam in. Schijt aan de eerste indruk!
Wikipedia: Susan Boyle