Met alle respect voor de klagende medemens, stel ik de vraag: waar heeft u het over? In van die brieven die je in de Kampioen van de ANWB aantreft. Vol waarschuwingen voor bedienaars van bezinepompen, obers, loketbedienden, parkeerterreinen, serveersters en loslopende zigeuners, veelal in zuidelijke landen.
Maar als u naar Scandinavië gaat, gooi dan de caravan vol drank, want die is daar onbetaalbaar. Gemene moraal van dat soort verhalen: ‘Oppassen dat u niet besodemieterd of bestolen wordt.’
Ook een populaire pispaal: de banken. Daar kan ik me iets bij voorstellen, na wat die allemaal uitgehaald hebben met ons geld.
Maar als ze iets makkelijker proberen te maken, is het ook weer niet goed. Nu is het IBAN-nummer de Kop van Jut.
Misschien heb ik iets gemist, maar ik snap er niets van. Geen idee of ik ooit een IBAN- nummer nodig heb. Als ik iets uit een buitenland laat komen, wordt er betaald via PayPal, of met iets digitaals.
Mijn IBAN- nummer zit me in ieder geval op geen enkele wijze dwars.
Al mijn nummers zijn automatisch opgewaardeerd naar IBAN. Geen idee sinds wanneer, maar op mijn pasje staat mijn IBAN-nummer. 
Reuze gemakkelijk allemaal. Doet me denken aan het reizen in verre landen toen er nog geen flappentappers waren.
Ergens stonden we uren in de rij om een cheque te verzilveren. De zwetende file begon buiten in de brandende zon.
Na anderhalf uur waren we binnen. Als achtersten in een soort levende serpentine.
Waar allerlei opgewonden standjes vanaf zwaar in de min staande rekeningen geld probeerden op te nemen of over te maken naar niet bestaande rekeningen in niet bestaande landen.
Of zoiets.
Toen we bijna aan de beurt waren, ging het loket dicht.
Omdat het bijna 16.00 uur was.
Geef mij maar IBAN.