Veel gedichten declameer ik niet uit mijn blote hoofd, maar één ben ik nooit vergeten: Lost my Way in V&D. Van de hand van de Leidse psychiater en dichter Frank Koenegracht. Al moet ik bekennen dat ik lang gedacht heb dat het een gedicht was van een van de twee legendarische Schippers, dichter K. of programmamaker Wim T.
Hoe dan ook, toen we de afgelopen weken V&D met de dag meer definitief kwijt begonnen te raken, meldde dat prachtige gedichtje zich iedere dag stilletjes integraal vanuit diepe krochten in mijn geheugen.
Tja, erg jammer dat V&D nu historie is. Maar het heeft voor u en mij toch niet meer gevolgen dan dat we dingen die we daar nog kochten, nu ergens anders moeten aanschaffen.
Hetgeen we toch al massaal deden, want dat is de enige reden dat V&D ons is kwijt geraakt, waarom wij V&D verloren hebben.
Verwoord door de vrijdenker met viltstift die zaterdagmiddag in het Bredase winkelcentrum Heksenwiel de plaatselijke SP schriftelijk van repliek diende.
Die partij vroeg via op de ramen van leegstaande toko’s geplakte affiches: ‘waarom staat dit leeg?’ Het nogal voor de hand liggende gratis antwoord: ‘internet’.
Als de oude dame dat vermaledijde internet op tijd omarmd had, en zichzelf intussen eens écht had op had laten kalefateren, had het nog iets kunnen worden.
La Place, ook zoiets; fantastische broodjes, maar slechts te scoren via een irritante vooroorlogse logistiek.
Waardoor je ze, hoe smakelijk ze ook waren, de volgende keer links liet liggen.
Oh ja, u heeft het complete gedicht nog tegoed.
Het zal voor sommigen een teleurstelling zijn, maar die ene regel is het hele gedicht, en daar zult u het mee moeten doen: ‘Lost my Way in V&D’.

Facebook: Lost my Way in V&D