Met de donderdag in Heusden overleden ex-wethouder van Breda Hans van Dun heb ik persoonlijk nooit veel mee te maken gehad. Heb hem als verslaggever ooit één keer gesproken bij een opening van het een of ander.
Toen de affaires rond hem in Breda speelden deed ik iets anders bij de krant, maar natuurlijk heb ik destijds wel alles gelezen en meegekregen van collega’s. Maar toen ik vanavond nog eens in het stadsarchief dook om nog eens wat te lezen over de man, kwam ik een leuke bijvangst tegen: de politieke café’s die Piet de Jong begin jaren zeventig al in De Beyerd organiseerde.
Ik herken er zowaar nog een paar mensen op, zoals Henny van Os, tekenleraar op de Jan Ligthart. En Piet natuurlijk, met lang haar en snor, die toekijkt hoe Michiel van Hulten senior een pint probeert te tappen. Die van Hulten – van de PPR – had die avond een makkie, als pastoor prekend in de linkse parochie die De Beyerd toen was.
Al kijken de klanten aan de bar nogal sceptisch. Hoe dan ook: de verkiezingsuitslag van 1972 zou het grootste linkse succes ooit worden, resulterend in het het meest progressieve kabinet uit de parlementaire geschiedenis, onder leiding van Joop den Uyl: de drie linkse partijen kregen tien ministers, KVP en ARP samen zes.
Overigens pas na een monsterformatie van 151 dagen. Van Hulten senior is de vader van Michiel van Hulten junior, die op dat moment 3 jaar oud was, en die later voorzitter van de PvdA en Europarlementariër zou worden.
Op de foto’s van februari 1974 (aanloop gemeenteraadsverkiezingen), met Hans van Dun rechts met zijn voet op tafel, microfoon in de hand. Links staat Jan van Asseldonk. De andere foto’s van november 1972, in de aanloop naar die landelijke linkse monsteroverwinning.

Wikipedia: Johan Peter Adriaan (Hans) van Dun (Breda, 23 april 1934 – Heusden, 20 oktober 2016) was een Nederlandse lokale politicus van de KVP en later het CDA.
Na het gymnasium in Breda ging hij in Rotterdam naar de Rijksbelastingacademie welke opleiding hij in 1960 met succes voltooide.
Tijdens een deel van die studie was hij praeses van de Senaat van het Corps van Studenten aan de Rijksbelastingacademie. Van Dun werkte vanaf medio 1960 bij ‘s Rijksbelastingen, en in 1963 werd hij economisch directeur bij de volkshogeschool Bouvigne in het gelijknamige kasteel in Breda.
Later volgde zijn aanstelling tot algemeen directeur van wat intussen vormingscentrum en volkshogeschool Bouvigne was geworden. Daarnaast zat hij vanaf 1966 in de gemeenteraad van Breda. In 1970 vertrok hij bij Bouvigne en werd hij in Breda wethouder en kort daarop ging Bouvigne failliet met de gemeente Breda als een van de schuldeisers. Meerdere leden van de gemeenteraad waaronder KVP-raadsleden gaven aan het vertrouwen in hem op te zeggen vanwege zijn rol in dat faillissement.
Tegen het bezwaar dat voor hem een dure afscheidsreceptie werd gegeven zou hij zich verdedigd hebben door te stellen dat dat gedaan was om crediteuren niet te verontrusten.
Hij overleefde de motie van wantrouwen en zou tot 1985 wethouder blijven. Vanaf de zomer van 1978 was hij bovendien nog bijna een jaar lid van de Provinciale Staten van Noord-Brabant. In februari 1985 werd Van Dun benoemd tot burgemeester van Loon op Zand.
In verband met rijden onder invloed werd hij in 1994 veroordeelde tot een boete van 1750 gulden (bijna achthonderd euro) en negen maanden ontzegging van de rijbevoegdheid. Mede daardoor kwam zijn positie onder druk te staan.
Nadat alle fractievoorzitters van de gemeenteraad het vertrouwen in hem hadden opgezegd koos hij ervoor om per 1 januari 1995 ontslag te nemen als burgemeester.
Toch waren veel inwoners van Loon op Zand niet gelukkig met dit ontslag, hetgeen bleek op de afscheidsrecepties in de verschillende kerkdorpen, die door inwoners spontaan werden georganiseerd.
Op 20 oktober 2016 overleed hij in Heusden, waar hij na zijn ontslag ging wonen en waar hij nog actief was in enkele toeristische organisaties.
| Stadsarchief Breda: Foto’s Hans van Dun | Stadsarchief Breda: Foto’s Politiek Café De Beyerd | Wikipedia: Hans van Dun |