De timing had wel wat beter gekund. Op de dag af veertien dagen na de aanslagen in Parijs en de daaruit voort vloeiende maatregelen kwam het Centraal Bureau voor de Statistiek tot de conclusie dat inwoners van een stad zich nagenoeg net zo veilig voelen als de bewoners van het platteland. Dat gaat dan ook nog over cijfers waarin onze gevoelens tussen 2006 en 2014 gemeten en vergeleken zijn. Je vraagt je af waarom onze nationale rekenmeesters elf maanden over het optellen en aftrekken gedaan hebben. In een tijd dat niet alleen de supercomputer van het CBS, maar zelfs een… >> Lees verder . . . >>
Armand
Aan namedroppen heb ik een hekel, maar nu mag het wel even, over Armand. Als rebelse 16-jarige liep ik in de legendarische zomer van 1967 weg, van huis, van Helmond. De piepjonge zelfverkozen dakloze rebel vond zijn thuis in De Wasscherij aan de Boschdijk in Eindhoven. Een tot cultuurkot omgegooide industriële wasserij. Waar wijlen Hans Sanders, later de voorman van Bots, met zijn groep Dirty Underwear John the Rainmaker schreef en verfijnde. Op de scheurende sax van Bertus Borgers, nog met een riante rode krullenkop. In De Wasscherij leerde ik Armand kennen, die er vaak sliep, en die een mega-Buick… >> Lees verder . . . >>
Rugnummers?
Ieder dier verdient een naam. De schaapsherder, varkensboer en melkveehouder hebben hun best werpende ooi of zeug van een mooie naam voorzien. Maar net zoals de populariteit van de koe staat en valt met de hoeveelheid melk die ze levert, is die dierenliefde zakelijk. Als de uiers uit beginnen te drogen, en de beklimmingen van beer en ram geen biggen en lammeren meer opleveren worden ze rap naar het slachthuis getransporteerd. De namen worden overgedragen, of vergeten. Of, als Klaartje 13 een miljoen hectoliter door de spenen heeft laten trekken, op een maquette gegraveerd, waarna de volgende melkkoe Klaartje 14… >> Lees verder . . . >>
Ik hou van (de) Heuvel
Al jaren met plezier binnen de Singels residerend blijft Heuvel mijn favoriete wijk daarbuiten. Ik hou van Heuvel. Dat is de officiële naam vande wijk, de meeste Bredanaars noemen hem De Heuvel. Ik hou van De Heuvel, vanwege mooie herinneringen, vanwege de architectuur. Omdat er, toen ik 16 was, nogal wat vrienden woonden. Mijn eerste Puch kocht ik tweedehands voor 350 gulden in de Heuvelstraat, na vier weken vakantiewerk bij de Enka. We haalden van alles uit in een illegaal jeugdhonk in een souterrain in de Verbeetenstraat. Twee jaar lang ging ik iedere middag mijn boterhammen opeten bij een klasgenoot… >> Lees verder . . . >>
De griepprik
Er is tegenwoordig nauwelijks een keuze die ik zonder internet maak. Als consument met het plan om iets te kopen, als reiziger op zoek naar tickets. Als fotograaf, nerd of klusser met een nijpend probleem, als chauffeur van soms sputterende oldtimers. Als eeuwige nieuwsgierige, zoekende naar antwoorden op oplossingen. Behalve als ik iets denk te mankeren, want dan ga ik naar de dokter. Omdat die ervoor gestudeerd heeft en ervaring heeft met allerlei patiënten met dezelfde klachten. Het heeft geen zin om op internet te gaan zoeken naar aandoening, kwaal of mankement. Omdat je daar alle antwoorden kunt vinden die… >> Lees verder . . . >>
Sloop Lage Kant en Nieuwe Inslag
Toen ze gebouwd werden, bijna zestig jaar geleden, hield Breda op bij de net aangelegde Beverweg achter het Ignatiusziekenhuis. De eerste barre winter waren ze in het niemandsland wat later het Brabantpark zou worden, slechts bereikbaar via een modderpad vanaf de Ignatiusstraat, twee kilometer verderop. Niemand weet hoeveel Bredanaars er geboren of overleden zijn, maar in die de zes flatjes aan de Lage Kant en de Nieuwe Inslag moeten honderden, zo niet enkele duizenden verschillende mensen geleefd hebben. Ooit bewoond door pasgetrouwde stelletjes, daarna door jongeren, krakers, studenten en ongeregeld goed. Ze zouden al twintig jaar geleden gesloopt worden, maar… >> Lees verder . . . >>
Rugby
De reden dat ik geen full blown-abonnement heb op Fox, of op de app van Major League Baseball, is de verslaving. Ik kijk niet vaak honkbal, maar als ik bij een wedstrijd terecht kom, blijf ik hangen tot ie uit en over is. Wanneer dat is weet je nooit, want het kan twee uur en 9 innings duren, maar het kunnen er ook zomaar 14 worden, die dan gauw vier uur in beslag nemen. Tot de laatste bal! Maar ja, ik hoop dat de Mets in de World Series komende nacht en zondagnacht winnen, en dan kan ik misschien toch… >> Lees verder . . . >>
Prettige dag verder
Ontvrienden of niet? Het is een dilemma waar ik me vaker voor geplaatst zie, nu zelfs enkele vrienden en vriendinnen van mijn eigen leeftijd er bij herhaling hardnekkig naar beginnen te solliciteren. Door zich op mijn Facebooktoko op hun ouwe dag tot mijn verbazing tot nieuwe xenofoob te ontpoppen. En ook nog reageren met drie- of vierletterwoorden, die ze soms zelfs verkeerd spellen, vaak in hoofdletters, afgesloten door een salvo uitroeptekens. Opzouten, zult u zeggen, maar blokkeren en ontvrienden doe ik niet zo gauw. Omdat ik mijn Facebookvrienden niet als vrienden zie. Sommigen wel en zelfs die mogen het natuurlijk… >> Lees verder . . . >>
Klaas D. en Geertje W.
Iedere morgen, als we de keukendeur open doen, arriveert met fladderend machtsvertoon en oorverdovend kabaal een familie van of tien tot vijftien kauwtjes vanaf de schoorstenen van het huis van staatssecretaris Klaas D. Dat D. mijn diagonale achterbuurman is, daar kwam ik pas achter toen vorige week een mobiele bewakingsinstallatie voor zijn huis geplaatst werd. Dat tegelijkertijd jongens in hesjes de kentekens van alle geparkeerde auto’s aan het noteren waren had met die beveiliging niets te maken. Dat bleek toen ik in mijn achterdocht bij de afdeling voorlichting van de gemeente Breda informeerde: het betrof een onderzoek naar de parkeerdruk.… >> Lees verder . . . >>
Rijlessen
Zo vaak komt het nu ook weer niet voor dat mij, terwijl mijn deadline begint te jeuken, pardoes een onderwerp in de schoot wordt geworpen. Al is het een moeilijke, want wat je er ook over gaat schrijven, het is onvermijdelijk op het randje van melig of ranzig. De rijscholen dus, die rijlessen aan schijnen te bieden in ruil voor seks. Een net zo creatieve als logische invulling van de naam rijschool, was het eerste wat me te binnen schoot. Met de onvermijdelijke vraag: of is dit de zoveelste hoax? Die zich als een mega-inktvlek verspreidt via de sociale media… >> Lees verder . . . >>
Het wachtende sprookjeshuis
Mooiere locaties zijn er in of rond Breda niet te vinden. Aan de rand van het Mastbos, grenzend aan de Bovenmark aan het eind van de doodlopende Reeptiend. Een stuk Efteling op een perceel van 30.000 vierkante meter. Maar het staat het nu al zolang te verpieteren dat het op instorten staat. Het pand en het bakhuis zijn half verborgen achter en onder het welig tierende struweel. Dagelijks wekt het de verbazing van de fietsers en wandelaars die het langs de Mark of vanaf het Mastbos passeren. Of irritatie, zoals bij Christiaan Schraven uit Ulvenhout. “Het geheel staat al jaren… >> Lees verder . . . >>
Tevreden rokers
Mijn laatste sigaar heb ik ergens in 2008 gedoofd. In het stamcafé, de enige plek waar ik af en toe de fik in een Havana stak. Na de zomer had ik geen zin meer om het terras op te gaan zoeken om aan mijn gerief te komen. Ook niet toen de kroegbaas, in een geslaagde poging alle rokers te vriend en als klant te houden, het terras infrarood ging verwarmen. Toen het voorjaar een paar maanden later aanbrak, constateerde ik dat ik gestopt was met roken. Zodat de lobby van CAN (Clean Air Nederland) in mijn geval goed gewerkt heeft.… >> Lees verder . . . >>
Het Breda van 1915
Ik ben een van de schrijvers in de groep / Breda op Facebook, en / Oud Breda. Waar ik de afgelopen jaren soms een keer in de week, en soms een paar keer per week, foto’s uit ons aller verleden post: over Breda. Soms share ik ze op de Facebook pagina’s en/of de website van de krant, en op mijn eigen digitale toko’s, en dat levert iedere dag tientallen prachtige reacties op. En vaak inspiratie – dank u – voor een pagina ‘En Toen’. De wekelijkse terugblik op ons aller verleden, in Breda, of de omgeving. Deze week ergerde ik… >> Lees verder . . . >>
Volkswagen
Omdat ik al 30 jaar, zolang de zon schijnt, in dezelfde Kever rond rij, wordt verondersteld dat ik een VW fanboy ben. Dus worden er nu vragen gesteld en grappen gemaakt over mijn VW verslaving. Ten onrechte, want ik heb helemaal niks met nieuwerwetse Volkswagens, al kijk ik af en toe wel eens stiekem, met een scheef oog, naar de nieuwste Beetle. Met de ronde klassieke vormen van mijn boy toy, maar met een modern en zuinig hart. Sneller en minder vervuilend dan mijn pruttelende en rokende boxertje. Dacht ik. Dacht u, dachten we allemaal. Niet dus, althans niet zo… >> Lees verder . . . >>
‘t Tannekestraatje
Heeft u ooit van de Gravinnen van Nassauboulevard gehoord? Een rondvraag op de redactie leerde me gisteren dat geen enkele collega die naam iets zei. Laat staan dat er iemand was die weet waar er in Breda een bordje staat dat die prachtige naam draagt. Of dat er luttele meters verderop een andere straat naar een andere Oranjeklant genoemd is: de Anna van Burenstraat. Je zou denken dat er in Breda onderhand kennelijk genoeg cafés, gebouwen, kazernes, parken, stegen en straten naar de Oranjes en Nassau’s, van Waldeck-Pyrmont’s en al hun bijzitten en nakomelingen, al dan niet van blauw dan… >> Lees verder . . . >>
Genoeg
Nou, vooruit dan, voor de allerlaatste keer dan toch nog iets over Zwarte Piet. In 1979, 36 jaar geleden, werd daar nog niet moeilijk over gedaan. Toen was het motto voor de Bredase Carnavalsoptocht ‘Te stom om los te lopen’. Vraag me niet meer waarom ik als Zwarte Piet mee deed, maar in de geest van dat motto had ik voor 15 gulden (!) een Solex gekocht. Waarop ik, tot tamelijk irritatie van de verkeersbegeleiders van de BCV, de hele Grote Optocht tussen de andere deelnemende individuelen, duo’s, groepen en grote en kleine wagens ongrijpbaar op en neer scheurde. De… >> Lees verder . . . >>
Een Citroën DS 23 als werkpaard op de boerderij
Nou die pick-up nog even na die post van gisteren over de DS Electric. Op de staande achterruit prijkt een sticker: “Van boeren moet je houden”. Met die tekst kan je twee kanten mee uit, die in dit geval twee keer kloppen, maar ook een keer niet. Dat zit ongeveer zo: Mariët, de vrouw van Henk Reins, houdt van boeren, én, naar we aannemen ook van Henk. Dat zal wederzijds zijn, maar Henk is niet zo gek op boeren als zijn vrouw, die boerin is. Snapt het al? Mooi zo: Mariët Reins-Hage draait het akkerbouwbedrijf waar ze opgegroeid is, Henk… >> Lees verder . . . >>
Citroën DS 21 Electric
We gingen naar het eiland Tholen om een DS Pick Up te bekijken. Die was er, en dat kunt u hier lezen: Een Citroen DS23 als werkpaard op de boerderij. Maar in plaats van in die Pick up zweven we nu in een 44 jaar oude en 100% elektrische Citroen DS Special geruisloos over Zeeuwse dreven. Alsof je in zo’n Star Trek racer zit, zonder wielen. Hij trekt op alsof ie van plan is om te gaan vliegen. Back to the past and the future in één ritje. Vergeet Tesla. Hier is de DSla. Die als type-aanduiding op de zijstijlen… >> Lees verder . . . >>
Bob Latchford
Op donderdag 26 januari 1984 nam ik s’morgens vroeg op de sportredactie de telefoon aan, en vertelde secretaris Ton van de Meer me dat er een Brit mee kwam trainen. Samen met Johan van Gurp inderhaast naar de Beatrixstraat waar alle NAC’ers met handschoenen en lange broeken al op het besneeuwde trainingsveld stonden. Bobby Latchford kwam met blote benen en zonder handschoenen de kleedkamer uit, stelde zich voor, kreeg een hesje, en schopte er zo vier of vijf in, met links en rechts. Fotoalbum: Facebook/BNDeStemBreda Op de foto, die de krant haalde heeft ie net Johnny Dusbaba gedold, die daarna… >> Lees verder . . . >>
Een man in een geel T-shirt
Monty Python. Dat is altijd het eerste waar ik aan moet denken als ik iets absurds lees. Hoor ik iets raars over paarden, dan gaan mijn gedachten naar The Holy Grail. De onvergetelijk film, waarvoor de Pythons niet voldoende budget kregen om echte knollen op te laten draven. En daarom zelf voor edele viervoeter speelden, met halve kokosnoten klepperend, het geluid van hoeven imiterend. Vergeef me, maar daar moest ik meteen aan denken toen ik hoorde dat de politie op zoek was naar een man in een geel T-shirt, met een kratje op zijn fiets. Omdat die zich bezig gehouden… >> Lees verder . . . >>