Tegenwoordig heb je in Breda zo ongeveer ieder weekeinde een festival. Op het Chasséveld, bij Het Spanjaardsgat, of dwars door de hele binnenstad of over de Singels. De bezoekers doen er meestal een of twee dingen, de meesten die twee dingen tegelijk: luisteren en drinken. Staand, zittend, liggend, of dansend en hossend. Soms kotsend, en daarna slapend, al dan niet met een bekeuring voor openbare dronkenschap of wildpissen op zak. Daar houdt het, behalve dan bij het Brakkenfestival, de Carnavalsoptocht en de Brakkensliert qua actieve creatieve deelname mee op. Van 1966 tot 1972 had je in Breda een creatief festival,… >> Lees verder . . . >>
Singelzwemtocht?
Moby Dick (Super8) from Ton van de Merwe on Vimeo Badderen in de Bredase Singels zal zelfs dezer drukkende dagen veel gezonder zijn dan ruim dertig jaar geleden. De Mark schuimde toen nog al eens. Terwijl de boeren ten noorden van Meerseldreef hun Belgische collega’s de schuld gaven, om intussen zelf hun akkers te bemesten met vloeibare stront. Schuimde de Mark, dan stonken de Singels. In de tweede helft van de vorige eeuw zag je er hooguit weleens een hond de eenden opjagen, geen Bredanaar die zich in het water waagde. Tegenwoordig springen meiden in bikini uit woonboten, en staat… >> Lees verder . . . >>
Antwerpen in Breda
De foodhall in de Reigerstraat. Foto Johan van Gurp – Stadsarchief Breda. Volgende week zondag presenteert de Bredase historicus Frans Gooskens zijn boek over de geschiedenis van Wolfslaar, dat deze maand Abraham ziet. Of Sara, naar gelang u het 50-jarige zwembad als een meneer of als een mevrouw ziet. We hopen dat Gooskens daarna aan een ander opus begint, over de rijke geschiedenis van de teloor gegane Bredase bioscopen. In het spoor van Ida Aarts die in 2012 aan de Universiteit van Utrecht afstudeerde met een lezenswaardige scriptie over de ontwikkeling het Bredase bioscoopwezen in in zeer kort tijdsbestek: tussen… >> Lees verder . . . >>
De festivalisering van Breda
Gratis tip voor de gemeente Breda: alle afzettingen van de binnenstad gewoon het hele jaar laten staan. Of vervangen door slagbomen, daar waar straten en wegen een singel kruisen. Want er is in Breda altijd zoveel te doen dat al die afzettingen beter permanent kunnen worden. Zodat al die geel-zwarte staanders, liggers en linten niet iedere week opnieuw aangesleept, opgezet, uit de weg gehaald en afgevoerd hoeven te worden. Stuk efficiënter: permanente slagbomen die met een app vanaf het Stadskantoor in werking gesteld kunnen worden. Lijkt me veel goedkoper dan het onderhoud en het constante gezeul met die afzettingen. Breda… >> Lees verder . . . >>
Binnen de Singels
De een zijn dood is de ander zijn brood. Gelukkig heeft mijn onvergetelijke voorganger het pand in goede gezondheid verlaten. Hoe dan ook, mij is de eer te beurt gevallen om vanaf deze mooie Bredase kansel om de veertien dagen te mogen preken. Zeg maar ‘De Vuilen Hoek’, zoals ze in nogal wat Bredase cafés de gezelligste hoek noemen. Het zal even wennen zijn voor Princenhage, waarover en van waaruit mijn voorganger regelmatig berichtte. Vrees niet daar, ik begin er mezelf al half thuis te voelen nu ik zowat iedere dag over de Haagse Markt fiets, op en neer naar… >> Lees verder . . . >>
Anna List?
Waar ik soms dagelijks over schrijf, is de bouw van het nieuwe station in de stad waar ik woon: Breda Centraal. Als werk zie ik het niet, meer als een hobby waar ik zomaar salaris voor krijg.U hoort mij over het station dus niet klagen. In tegenstelling tot nogal wat lezers van onze krant of bezoekers van website en Facebook. Regelmatig hebben ze een punt, want de bouw verloopt niet altijd even gladjes.Eerdere post op Facebook. Sleutelwoorden: lekkages, brandmeldingen, natuurstenen goten die kapot gereden worden en stinkende urinoirs. Daar maak ik foto’s van, ik stel er links en rechts vragen… >> Lees verder . . . >>
Fanmail van Anna List
Fanmail. Soort van. Nou heb ik een paar gekende, geoefende en zeer amusante practical jokers in mijn vrienden- en kennisschenkringetjes, dus ik sta helemaal nergens meer van te kijken. Wat betreft de toonzetting zou het van een paar van die vrolijke grapjassen afkomstig kunnen zijn. Maar het font en de signatuur onder dit zo te zien op een machine getikte epistel dat in een enveloppe zonder postzegel op het Trivium afgegeven of bezorgd is zegt me niks. Ben eigenlijk wel benieuwd welke zich analist noemende papieren reaguurder de moeite genomen heeft De integrale tekst: Tja Krijnen, hoe dom kan men… >> Lees verder . . . >>
Veolia: Hoedoe en bedankt
Het viel af en toe niet mee om het onbekrachtigde stuur rond te krijgen, want ook de chauffeurs van de oldtimers zijn oldtimers.Gelouterde veteranen, die vroeger voor de BBA of de Zuid Ooster over Brabantse wegen reden. Nu rijden ze met liefde en plezier hun rondjes op de DAF’s en de Volvo’s van de Stichting Veteraan Autobussen.Vrijdag namen ze namens Veolia afscheid van West-Brabant, waar vanaf dit weekeinde de bussen van Arriva het busvervoer verzorgen. In Den Bosch, Tilburg en Breda reden decennia oude stadsbussen op verschillende lijnen, onder het motto ‘Houdoe en Bedankt’.De zandkleurige BBA 432 reed van Breda… >> Lees verder . . . >>
Lachend of huilend, Sinéad blijft knokken
Sinéad Power. Een naam die beklijft vanwege de naam, maar die door de trotse draagster er van meer dan waar gemaakt wordt. Die zich niet schikt in haar lot, maar die tussen humor, depressie en verdriet altijd weer op probeert te staan. Huilend of lachend, debatterend of scheldend, en altijd vechtend op weg naar alleen maar dat doel: weer lopen. Tweeëneenhalf jaar geleden brachten we haar in deze krant als eens voor het voetlicht. Dat was toen ze van kerngezonde jonge meid via een bizar ziektebeeld, op sterven na dood, al bijna 9 maanden aan een rolstoel gekluisterd was. De… >> Lees verder . . . >>
De nieuwste van Thijs hakt erin
Foto: Thijs van der Molen heeft een cd’tje gemaakt met slechts één nummer: Dag Meneer, over de ziekte Alzheimer. Foto Rosé Lokhoff. Thijs van der Molen, die een nummer zingt dat tranen zal laten stromen, dat is even wennen. De eeuwig opgetogen Thijs, waar ook in tijden van zware tegenslag altijd het plezier van af bleef spatten. De zanger van ballades, carnavalskrakers en meezingers. Van ‘Pak ze maar beet, zei tante Greet’, ‘Drinke totteme Zinke’ en ‘Waar is de neus van Toon?’ tot het door hem onsterfelijk gemaakte ‘Het leven is goed in het Brabantse land’. Dat is dezelfde Thijs… >> Lees verder . . . >>
Met Christiaan Zwaniken in de Reigerstraat 2.0
Dit is de lezing die ik – zo ongeveer – ik ben hier en daar van de tekst afgeweken – op zaterdag 8 november 2014 uitgesproken heb als inleiding van het ‘kunstenaarsgesprek‘ dat ik daarna gevoerd heb met Christiaan Zwanikken. Wat leuk, dat het toeval me naar het pand gevoerd heeft waar ik 36 jaar geleden ben begonnen te werken: hier, Reigerstraat 16 in Breda. Waar, 34 jaar nadat de krant hier vertrokken, nog wel eens post voor bezorgd wordt. Dit was toen het gebouw – beter gezegd een aan elkaar geknoopte doolhof van panden, gaten, hallen, trappen, kelders en… >> Lees verder . . . >>
Toen in De Reigerstraat
Proost op de toekomst bij de buurman in De Reigerstraat, na de allerlaatste avonddienst, oktober 1980. Foto Johan van Gurp Meer foto’s: Facebook/LéonKrijnen Bijna twee weken geleden hebben we met weemoed afscheid genomen van Spinveld 55 in Breda. Het pand waar een gedeelte van de huidige redactie van BN DeStem op een paar weken na 34 jaar gewerkt heeft. Dat gedeelte dat voor de fusie met het Brabants Nieuwsblad deel uitmaakte van de redactie van dagblad De Stem. De collega’s die na de fusie in 1998 rond de eeuwwisseling aan het Spinveld terecht kwamen, of die later in het vak… >> Lees verder . . . >>
Bye Bye Spinveld
Gisteren met weemoed een rondje gelopen door alle kamers van het lege huis waar ik de afgelopen 34 jaar, met vier tussenpozen, altijd met veel plezier gewerkt heb. Na twee keer een jaar sabbatical, een jaar detachering in Amsterdam, een jaar Etten-Leur, was het altijd thuiskomen aan Spinveld 55. Geen idee hoe vaak ik langs het water van de Markkade, via de Lunetstraat, of via de noordelijke rondweg op en neer gereden ben van het centrum van Breda naar het Spinveld, maar volgens een conservatief rekensommetje minstens 20.000 keer. Twee keer werd mijn fiets uit de stalling gejat, een klassieke… >> Lees verder . . . >>
Zes jaar Lasse Braun in Breda
Lasse Braun en actrice Brigitte Maier voor de bioscoop bij de premiere van ‘Sensations’ in het Citytheater in Amsterdam, 18 juni 1976, foto Nationaal Archief. In de De Bredase Boschstraat is de nering nogal gemengd. Rond de kop op de kruising van de Nassaustraat en de Sophiastraatvan koop je een biertje bij Bel Air, softdrugs aan de overkant, fietsen bij Schietecat, fun in de Fop Sjop. Verderop kun je jezelf laten bruinen, een Thaise massage halen, of bier in De Beyerd drinken. Ertussen zit van alles, van apotheek tot snuisterijen, modelbouw, speelgoed en autoradio’s. Een levendige straat, waar altijd van… >> Lees verder . . . >>
Elke Dag Denk In Aan Zondag
Hoe zullen we dit noemen? Een stukje roemruchtig recent Bredase culturele geschiedenis? Dit is de catering en redactie van de talkshow ‘Elke Dag Denk In Aan Zondag’, die in 1986 zeven maanden lang een keer in de maand op zondagmiddag in Café De Bommel geprogrammeerd stond. De talkshow werd live uitgezonden door Radio Beo, die van Buma/Stemra van vier tot vijf op 97.01 MHz dat gat mocht vullen. Er zaten iedere keer drie gasten aan tafel, waaronder Wim Merkx, Frans Fey, Marjan Olyslager, Gerard van Herpen, Frans Derks, Gerben Karstens, Corry Konings, Jantje Koopmans, Vader Abraham, Mien Oostvogels, Luce Paulussen,… >> Lees verder . . . >>
Dansen aan de overkant van de luie hoek
Echte Bredanaars kennen de kruising als ‘de luie hoek’. Want op de ene hoek van de kruising Ignatiusstraat, Nassaustraat, Nassausingel en Wilhelminasingel zaten ze (in de Koepel), en op de tweede hoek lagen ze (in het Ignatiusziekenhuis. Maar op de derde hoek dansten ze, decennia lang. Hoeveel verkeringen er begonnen zijn weet niemand, maar duizenden Bredanaars moeten er voor de eerste keer een hand van een lid van de andere sekse in een hand hebben genomen, voorzichtig de andere hand op de rug van de nieuwbakken partner leggend. Muurbloemen zijn er verwelkt en opgefleurd, prille relaties gesneuveld, levenslange verbindingen begonnen.… >> Lees verder . . . >>
Not in my backyard!
Zeventig jaar na D-Day werd gisteren bijna alles terecht herdacht, maar voor het gemak ook onterecht het een ander vergeten. De voor het overgrote deel gezonde jongens, die de volwassenheid nooit zouden bereiken omdat ze voor ons gesneuveld zijn, mogen nooit vergeten worden. De verzetsstrijders die geëxecuteerd werden omdat ze hun eigen diepste angsten overwonnen en opstonden mogen niet vergeten worden. De Joden, homoseksuelen en zigeuners die in de kampen omkwamen mogen nooit vergeten worden. Maar wat ook ook niet vergeten mag worden is dat duizenden Joden het eind van de oorlog niet haalden omdat de Britten tijdens de oorlogstijd… >> Lees verder . . . >>
Daan is dood
Daan is dood. De vuile hoek zal zijn naam waar gaan maken. De vuile hoek, rechts achterom de bar (vanaf de voordeur, Daan kwam altijd binnen langs de achterdeur, via het restaurant) van ons stamcafé, De Beyerd, was van Daan. Zolang Daan (1951-2014) geleefd heeft was de vuile hoek van hem, en was de vuile hoek vanaf vrijdagmiddag 16:45 tot een een uur of 20:00 schoon en opgeruimd. Als Daan om kwart voor vijf binnen kwam zette hij de barkrukken recht, en legde hij de viltjes in het gelid. Daarna bestelde hij zijn eerste Juup, die hij altijd met een… >> Lees verder . . . >>
Denny Christian en Harry Thomas in China Garden
Leuke thread op Facebook, met veel likes en comments: een ansichtkaart van Breda, begin jaren zestig. Te leuk om te laten lopen, goed voor een apart stukkie hier. En op Facebook. Gaan we. Xander van Rossem herkende op mijn vorige post op Facebook China Garden, op de hoek van het Kerkplein en de Grote Markt, en die laat ik niet lopen. Aan China Garden koester ik een fantastische herinnering. In september 1978 liep ik voor de Utrechtse School voor de Journalistiek (toen nog de enige in Nederland) stage bij De Stem aan de Reigerstaat 16. Chef Provincieredactie Hans Lutz: of… >> Lees verder . . . >>
Nationale Monumentendag
De voordeur van het Breda’s Museum is een slordige honderd meter van die van ons verwijderd. Dus om klokslag twaalf op de Nationale Monumentendag naar binnen gestapt om de nieuwste aanwinst te bekijken. ‘Christus en de Samaritaanse vrouw bij de stad Breda‘ is verrassend klein na alle publiciteit. Het zal wel vermeld zijn in de verhalen, maar ik heb er overheen gelezen dat het maar 50 bij 70 centimeter is, zeg maar liggende poster formaat. Maar erg leuk dat je er met je neus en je leesbril bovenop mag gaan staan. Het is een beetje gekanteld achter een glasplaat. In… >> Lees verder . . . >>