Ik ben een van de schrijvers in de groep / Breda op Facebook, en / Oud Breda. Waar ik de afgelopen jaren soms een keer in de week, en soms een paar keer per week, foto’s uit ons aller verleden post: over Breda. Soms share ik ze op de Facebook pagina’s en/of de website van de krant, en op mijn eigen digitale toko’s, en dat levert iedere dag tientallen prachtige reacties op. En vaak inspiratie – dank u – voor een pagina ‘En Toen’. De wekelijkse terugblik op ons aller verleden, in Breda, of de omgeving. Deze week ergerde ik… >> Lees verder . . . >>
‘t Tannekestraatje
Heeft u ooit van de Gravinnen van Nassauboulevard gehoord? Een rondvraag op de redactie leerde me gisteren dat geen enkele collega die naam iets zei. Laat staan dat er iemand was die weet waar er in Breda een bordje staat dat die prachtige naam draagt. Of dat er luttele meters verderop een andere straat naar een andere Oranjeklant genoemd is: de Anna van Burenstraat. Je zou denken dat er in Breda onderhand kennelijk genoeg cafés, gebouwen, kazernes, parken, stegen en straten naar de Oranjes en Nassau’s, van Waldeck-Pyrmont’s en al hun bijzitten en nakomelingen, al dan niet van blauw dan… >> Lees verder . . . >>
Bob Latchford
Op donderdag 26 januari 1984 nam ik s’morgens vroeg op de sportredactie de telefoon aan, en vertelde secretaris Ton van de Meer me dat er een Brit mee kwam trainen. Samen met Johan van Gurp inderhaast naar de Beatrixstraat waar alle NAC’ers met handschoenen en lange broeken al op het besneeuwde trainingsveld stonden. Bobby Latchford kwam met blote benen en zonder handschoenen de kleedkamer uit, stelde zich voor, kreeg een hesje, en schopte er zo vier of vijf in, met links en rechts. Fotoalbum: Facebook/BNDeStemBreda Op de foto, die de krant haalde heeft ie net Johnny Dusbaba gedold, die daarna… >> Lees verder . . . >>
Een man in een geel T-shirt
Monty Python. Dat is altijd het eerste waar ik aan moet denken als ik iets absurds lees. Hoor ik iets raars over paarden, dan gaan mijn gedachten naar The Holy Grail. De onvergetelijk film, waarvoor de Pythons niet voldoende budget kregen om echte knollen op te laten draven. En daarom zelf voor edele viervoeter speelden, met halve kokosnoten klepperend, het geluid van hoeven imiterend. Vergeef me, maar daar moest ik meteen aan denken toen ik hoorde dat de politie op zoek was naar een man in een geel T-shirt, met een kratje op zijn fiets. Omdat die zich bezig gehouden… >> Lees verder . . . >>
‘Elf keer lof voor Moederheil’
Moederheil. Laat de naam in Breda of omstreken op een verjaardagsfeestje, een bruiloft of een begrafenis vallen, en de helft van de aanwezigen laat weten er geboren te zijn. De tieners niet, want sinds 1995 wordt er aan Valkenierslaan 37 niemand meer geboren. Althans niet in het karakteristieke gebouw van Moederheil, dat bovendien al sinds 1975 met het naambordje Valkenhorst getooid was, voor het in 1996 door Stolwerk gesloopt werd. Op dat adres staan nu enkele appartementsgebouwen met dezelfde naam, Residentie Valkenhorst. Niet zo gek dus dat er op een oproepje zoveel reacties kwamen dat we er een beetje mee… >> Lees verder . . . >>
Frans Slaats
Dit is Frans Slaats, in 1937 ruim 4 weken houder van het werelduurrecord, dat hij op 29 september 1937 op de Vigorelli-baan in Milaan op 45,558 zette. Op 3 november werd het verbeterd door de Fransman Maurice Archambaud, die 397 meter meer aflegde dan Slaats: 45.840.Frans Slaats (11 juni 1912 – 6 April 1993) heeft een groot persoonlijk drama meegemaakt, nadat hij door pure mazzel aan de Tweede Wereldoorlog ontkwam. Met een aantal andere Europese renners nam hij deel aan de zesdaagse van Buenos Aires, toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Hij bleef tot het einde van de oorlog in Argentinië,… >> Lees verder . . . >>
Creatie Breda ’69
Tegenwoordig heb je in Breda zo ongeveer ieder weekeinde een festival. Op het Chasséveld, bij Het Spanjaardsgat, of dwars door de hele binnenstad of over de Singels. De bezoekers doen er meestal een of twee dingen, de meesten die twee dingen tegelijk: luisteren en drinken. Staand, zittend, liggend, of dansend en hossend. Soms kotsend, en daarna slapend, al dan niet met een bekeuring voor openbare dronkenschap of wildpissen op zak. Daar houdt het, behalve dan bij het Brakkenfestival, de Carnavalsoptocht en de Brakkensliert qua actieve creatieve deelname mee op. Van 1966 tot 1972 had je in Breda een creatief festival,… >> Lees verder . . . >>
Singelzwemtocht?
Moby Dick (Super8) from Ton van de Merwe on Vimeo Badderen in de Bredase Singels zal zelfs dezer drukkende dagen veel gezonder zijn dan ruim dertig jaar geleden. De Mark schuimde toen nog al eens. Terwijl de boeren ten noorden van Meerseldreef hun Belgische collega’s de schuld gaven, om intussen zelf hun akkers te bemesten met vloeibare stront. Schuimde de Mark, dan stonken de Singels. In de tweede helft van de vorige eeuw zag je er hooguit weleens een hond de eenden opjagen, geen Bredanaar die zich in het water waagde. Tegenwoordig springen meiden in bikini uit woonboten, en staat… >> Lees verder . . . >>
Antwerpen in Breda
De foodhall in de Reigerstraat. Foto Johan van Gurp – Stadsarchief Breda. Volgende week zondag presenteert de Bredase historicus Frans Gooskens zijn boek over de geschiedenis van Wolfslaar, dat deze maand Abraham ziet. Of Sara, naar gelang u het 50-jarige zwembad als een meneer of als een mevrouw ziet. We hopen dat Gooskens daarna aan een ander opus begint, over de rijke geschiedenis van de teloor gegane Bredase bioscopen. In het spoor van Ida Aarts die in 2012 aan de Universiteit van Utrecht afstudeerde met een lezenswaardige scriptie over de ontwikkeling het Bredase bioscoopwezen in in zeer kort tijdsbestek: tussen… >> Lees verder . . . >>
De festivalisering van Breda
Gratis tip voor de gemeente Breda: alle afzettingen van de binnenstad gewoon het hele jaar laten staan. Of vervangen door slagbomen, daar waar straten en wegen een singel kruisen. Want er is in Breda altijd zoveel te doen dat al die afzettingen beter permanent kunnen worden. Zodat al die geel-zwarte staanders, liggers en linten niet iedere week opnieuw aangesleept, opgezet, uit de weg gehaald en afgevoerd hoeven te worden. Stuk efficiënter: permanente slagbomen die met een app vanaf het Stadskantoor in werking gesteld kunnen worden. Lijkt me veel goedkoper dan het onderhoud en het constante gezeul met die afzettingen. Breda… >> Lees verder . . . >>
Binnen de Singels
De een zijn dood is de ander zijn brood. Gelukkig heeft mijn onvergetelijke voorganger het pand in goede gezondheid verlaten. Hoe dan ook, mij is de eer te beurt gevallen om vanaf deze mooie Bredase kansel om de veertien dagen te mogen preken. Zeg maar ‘De Vuilen Hoek’, zoals ze in nogal wat Bredase cafés de gezelligste hoek noemen. Het zal even wennen zijn voor Princenhage, waarover en van waaruit mijn voorganger regelmatig berichtte. Vrees niet daar, ik begin er mezelf al half thuis te voelen nu ik zowat iedere dag over de Haagse Markt fiets, op en neer naar… >> Lees verder . . . >>
Anna List?
Waar ik soms dagelijks over schrijf, is de bouw van het nieuwe station in de stad waar ik woon: Breda Centraal. Als werk zie ik het niet, meer als een hobby waar ik zomaar salaris voor krijg.U hoort mij over het station dus niet klagen. In tegenstelling tot nogal wat lezers van onze krant of bezoekers van website en Facebook. Regelmatig hebben ze een punt, want de bouw verloopt niet altijd even gladjes.Eerdere post op Facebook. Sleutelwoorden: lekkages, brandmeldingen, natuurstenen goten die kapot gereden worden en stinkende urinoirs. Daar maak ik foto’s van, ik stel er links en rechts vragen… >> Lees verder . . . >>
Fanmail van Anna List
Fanmail. Soort van. Nou heb ik een paar gekende, geoefende en zeer amusante practical jokers in mijn vrienden- en kennisschenkringetjes, dus ik sta helemaal nergens meer van te kijken. Wat betreft de toonzetting zou het van een paar van die vrolijke grapjassen afkomstig kunnen zijn. Maar het font en de signatuur onder dit zo te zien op een machine getikte epistel dat in een enveloppe zonder postzegel op het Trivium afgegeven of bezorgd is zegt me niks. Ben eigenlijk wel benieuwd welke zich analist noemende papieren reaguurder de moeite genomen heeft De integrale tekst: Tja Krijnen, hoe dom kan men… >> Lees verder . . . >>
Veolia: Hoedoe en bedankt
Het viel af en toe niet mee om het onbekrachtigde stuur rond te krijgen, want ook de chauffeurs van de oldtimers zijn oldtimers.Gelouterde veteranen, die vroeger voor de BBA of de Zuid Ooster over Brabantse wegen reden. Nu rijden ze met liefde en plezier hun rondjes op de DAF’s en de Volvo’s van de Stichting Veteraan Autobussen.Vrijdag namen ze namens Veolia afscheid van West-Brabant, waar vanaf dit weekeinde de bussen van Arriva het busvervoer verzorgen. In Den Bosch, Tilburg en Breda reden decennia oude stadsbussen op verschillende lijnen, onder het motto ‘Houdoe en Bedankt’.De zandkleurige BBA 432 reed van Breda… >> Lees verder . . . >>
Lachend of huilend, Sinéad blijft knokken
Sinéad Power. Een naam die beklijft vanwege de naam, maar die door de trotse draagster er van meer dan waar gemaakt wordt. Die zich niet schikt in haar lot, maar die tussen humor, depressie en verdriet altijd weer op probeert te staan. Huilend of lachend, debatterend of scheldend, en altijd vechtend op weg naar alleen maar dat doel: weer lopen. Tweeëneenhalf jaar geleden brachten we haar in deze krant als eens voor het voetlicht. Dat was toen ze van kerngezonde jonge meid via een bizar ziektebeeld, op sterven na dood, al bijna 9 maanden aan een rolstoel gekluisterd was. De… >> Lees verder . . . >>
De nieuwste van Thijs hakt erin
Foto: Thijs van der Molen heeft een cd’tje gemaakt met slechts één nummer: Dag Meneer, over de ziekte Alzheimer. Foto Rosé Lokhoff. Thijs van der Molen, die een nummer zingt dat tranen zal laten stromen, dat is even wennen. De eeuwig opgetogen Thijs, waar ook in tijden van zware tegenslag altijd het plezier van af bleef spatten. De zanger van ballades, carnavalskrakers en meezingers. Van ‘Pak ze maar beet, zei tante Greet’, ‘Drinke totteme Zinke’ en ‘Waar is de neus van Toon?’ tot het door hem onsterfelijk gemaakte ‘Het leven is goed in het Brabantse land’. Dat is dezelfde Thijs… >> Lees verder . . . >>
Met Christiaan Zwaniken in de Reigerstraat 2.0
Dit is de lezing die ik – zo ongeveer – ik ben hier en daar van de tekst afgeweken – op zaterdag 8 november 2014 uitgesproken heb als inleiding van het ‘kunstenaarsgesprek‘ dat ik daarna gevoerd heb met Christiaan Zwanikken. Wat leuk, dat het toeval me naar het pand gevoerd heeft waar ik 36 jaar geleden ben begonnen te werken: hier, Reigerstraat 16 in Breda. Waar, 34 jaar nadat de krant hier vertrokken, nog wel eens post voor bezorgd wordt. Dit was toen het gebouw – beter gezegd een aan elkaar geknoopte doolhof van panden, gaten, hallen, trappen, kelders en… >> Lees verder . . . >>
Toen in De Reigerstraat
Proost op de toekomst bij de buurman in De Reigerstraat, na de allerlaatste avonddienst, oktober 1980. Foto Johan van Gurp Meer foto’s: Facebook/LéonKrijnen Bijna twee weken geleden hebben we met weemoed afscheid genomen van Spinveld 55 in Breda. Het pand waar een gedeelte van de huidige redactie van BN DeStem op een paar weken na 34 jaar gewerkt heeft. Dat gedeelte dat voor de fusie met het Brabants Nieuwsblad deel uitmaakte van de redactie van dagblad De Stem. De collega’s die na de fusie in 1998 rond de eeuwwisseling aan het Spinveld terecht kwamen, of die later in het vak… >> Lees verder . . . >>
Bye Bye Spinveld
Gisteren met weemoed een rondje gelopen door alle kamers van het lege huis waar ik de afgelopen 34 jaar, met vier tussenpozen, altijd met veel plezier gewerkt heb. Na twee keer een jaar sabbatical, een jaar detachering in Amsterdam, een jaar Etten-Leur, was het altijd thuiskomen aan Spinveld 55. Geen idee hoe vaak ik langs het water van de Markkade, via de Lunetstraat, of via de noordelijke rondweg op en neer gereden ben van het centrum van Breda naar het Spinveld, maar volgens een conservatief rekensommetje minstens 20.000 keer. Twee keer werd mijn fiets uit de stalling gejat, een klassieke… >> Lees verder . . . >>
Zes jaar Lasse Braun in Breda
Lasse Braun en actrice Brigitte Maier voor de bioscoop bij de premiere van ‘Sensations’ in het Citytheater in Amsterdam, 18 juni 1976, foto Nationaal Archief. In de De Bredase Boschstraat is de nering nogal gemengd. Rond de kop op de kruising van de Nassaustraat en de Sophiastraatvan koop je een biertje bij Bel Air, softdrugs aan de overkant, fietsen bij Schietecat, fun in de Fop Sjop. Verderop kun je jezelf laten bruinen, een Thaise massage halen, of bier in De Beyerd drinken. Ertussen zit van alles, van apotheek tot snuisterijen, modelbouw, speelgoed en autoradio’s. Een levendige straat, waar altijd van… >> Lees verder . . . >>