Verrassende bijvangst, toen we in Stadsarchief.Breda.nl in de adresboeken aan het zoeken waren op voorgaande bewoners van ons huisje in de Van Goorstraat. Keer mijn eigen naam ingetikt, en verroest, komt daar een schilderij, meer een affiche, tevoorschijn, waarbij ik als maker omschreven ben. De foto is op 25 mei 1968 op de Grote Markt gemaakt door wijlen Ben Speekenbrink, destijds getrouwd met de voormalige kunst-recensente van De Stem, Marian Mes. Natuurlijk kan ik me die dag wel herinneren, als is het maar om de eerste foto, waar ik net aan mijn kunstwerk begonnen ben. Zittend op mijn hurken heb… >> Lees verder . . . >>
Voormalige gevangenissen wereldwijd
Moeilijk hoor, om een passende bestemming voor De Koepel te vinden, als die straks als gevangenis gesloten wordt, maar hopelijk als monument geopend. Als steuntje in de rug voor beleidsmakers en beschermers, projectontwikkelaars en ambtenaren wat links naar voormalige gevangenissen waar iets mee gedaan of van gemaakt is. Wereldwijd zijn er duizenden gevangenissen die omgebouwd zijn tot hotel, restaurant, museum, themapark of iets anders. Ze deelden vrijwel allemaal een kenmerk: de oorspronkelijke bebouwing kon om voor de hand liggende redenen wel een stootje hebben. Vaak een goed onderhouden en solide basis om er iets van te maken, soms bewaard omdat… >> Lees verder . . . >>
Onze Koepel
Met de Grote Kerk een van de twee door alle Bredanaars gekoesterde iconen van de Parel van het Zuiden: De Koepel. Op de hoek van de Nassaustraat en de Nassausingel, aan de overkant destijds het Sint Ignatiusziekenhuis. ‘De Luie Hoek’, in de Bredase volksmond; ‘want aan de ene kant liggen ze en aan de andere kant zitten ze.’ Als jongetje hoorde ik ter plekke met gloeiende oortjes van mijn vader hoe tijdens kerst 1952 zeven oorlogsmisdadigers ontsnapten. In januari ’89 was er een hoop kabaal toen Aus der Fünten en Fischer vrijgelaten werden. In de jaren zestig heb ik er… >> Lees verder . . . >>
Grote Leiders
Zondag 4 mei 1980; NAC- ADO Den Haag 1-0; trainer Jo Jansen en Ad Krijnen (links in pak) zijn tevreden met de overwinning. Zittend met hand onder zijn kin oud speler Jan van Gorp en naast hem verzorger Geert van de Wiel. Rechts naast Jo Jansen in de dug-out assistent trainer Dick Buitelaar en de afscheid nemende Theo Dierckx Ongeveer de eerste helft van mijn journalistieke leven ben ik sportverslaggever geweest. De goede helft, afgaande op de horrorverhalen van jongere collega’s over moderne communicatie terreur.Toen ik begin jaren ’80 voor de eerste keer een uitwedstrijd van NAC mocht doen, legde… >> Lees verder . . . >>
Altijd terug naar pa en ma
Manchester, Mumbai, Chicago, San Diego. Robbert van de Corput (1988) is niet vaak thuis. Als DJ Hardwell maakt hij meer vlieguren dan de gezagvoerder van een jumbojet. Drie paspoorten heeft hij. Twee ervan staan bomvol stempels en stickers. Maar de band met Breda is vanouds hecht. Daar wonen zijn ouders en is zijn studio.Zomaar wat optredens in december en januari: Manchester, Londen, New Delhi, Sentosa, Mumbai, Praag, Wenen, Athene, Glasgow, Milaan, Rubiera, Liverpool, Birmingham, Las Vegas, Mexico City, Miami, Chicago, San Diego, Anaheim, Parijs, Neurenberg, Tel Aviv en Rome. Robbert van de Corput is deejay. In de hele wereld bekend… >> Lees verder . . . >>
DJ Hardwell is niet zo vaak thuis
Zomaar wat optredens in december en januari: Manchester, Londen, New Delhi, Sentosa, Mumbai, Praag, Wenen, Athene, Glasgow, Milaan, Rubiera, Liverpool, Birmingham, Las Vegas, Mexico City, Miami, Chicago, San Diego, Anaheim, Parijs, Neurenberg, Tel Aviv en Rome. Robbert van de Corput is deejay. In de hele wereld bekend als DJ Hardwell. Ondanks zijn internationale roem vliegt hij meestal economy class. Niet eens business class. „Alleen op de lange trans-Atlantische vluchten, omdat ik dan kan slapen. De meeste vluchten tijdens een tournee zijn niet zo lang en sluiten op elkaar aan. Het prijsverschil is ridicuul. Voor businessclass vragen ze vijf of zes… >> Lees verder . . . >>
Roept u maar
Quizz: wie alle automerken op deze foto goed heeft, mag hem houden. Rosé Lokhoff kwam hem in ons papieren archief tegen, toen hij op zoek was naar iets anders. Hij heeft hem bij mij gedeponeerd omdat er veel oude auto’s op staan. De foto is in 1963 in De Stem gepubliceerd bij een verhaal over ‘Parkeerchaos op het Kasteelplein’. Voor de goede orde: dat ging over auto’s, en niet over fietsen. Die mochten toen in het stadshart overal nog tegen gevels gezet worden. Achter de gevels rechts waren de loodzetterij en de drukkerij van Dagblad De Stem gevestigd. De naam… >> Lees verder . . . >>
Eerst een biertje en daarna acht eeuwen poëzie
Of ze er ooit een cent aan zullen verdienen betwijfelen Hans Kusters en Ramsey Nasr. Maar daar gaat het de muziek- en literatuuruitgever en de Dichter des Vaderlands helemaal niet om. Het project dat ze bloed, zweet en tranen gekost heeft is hun beider pure passie. De zeven schijven tellende cd-box Hier komt de poëzie is een persoonlijke keuze van Nasr uit acht eeuwen Nederlandstalige gedichten. Van de middeleeuwen tot en met de Vijftigers. Door hemzelf voorgedragen en voorgelezen, door Kusters mogelijk gemaakt. Het eerste exemplaar werd donderdagmiddag in de Fazanterie in Ulvenhout door de twee poëziepromotors uitgereikt aan Theo… >> Lees verder . . . >>
Kedeng Kedeng, crisislijders niet voeren!
De letters zijn dramatisch zwart, monumentaal, gewichtig en kapitaal. De tekst brengt een glimlach teweeg bij de passanten. Niet iedere buitenstaander zal hem vatten, maar de bewoners van de Speelhuislaan snapten ‘KEDENG KEDENG’ meteen. Het is een vette knipoog van het Rotterdamse collectief A Sick Zine. Naar de heiwerkzaamheden voor de nieuwbouw van het station die tot een maand geleden het woongenot in Belcrum verstierden. Bovenop het geluid waar alle bewoners lang aan gewend zijn, dat van het ritmisch gedreun van stalen wielen op stalen rails. Met dank aan de Brabantse crooner Guus Meewis, die het monotone geluid ooit zo… >> Lees verder . . . >>
Uit de rolstoel
Het leukste van mijn mooie vak zijn de onverwachte ontmoetingen. Soms met mensen die pardoes je pad kruisen, van wie je tot op dat moment nog nooit van gehoord had. Soms met mensen die bekend zijn, omdat ze ergens heel goed in zijn, of iets fout gedaan hebben, of die tegen wil en dank in de waan van de dag beland zijn. Alle ontmoetingen zijn op de een of andere manier leerzaam geweest. Waarom iets niet te doen bijvoorbeeld, of hoe zelf iets beter te doen. Waarom je eigen mazzel te prijzen, iedere dag dat je niet overkomt wat anderen… >> Lees verder . . . >>
Herstellen met humor in de Bende van Ellende
Onheil en ziekten zijn niet te voorkomen. Het zal zelden op zo’n bizarre wijze arriveren als in het geval van Sinéad Power uit Breda, die van de een op de andere dag totaal verlamd raakte. Zo ben je een kerngezonde meid van 23, zo moet je na een onschuldige aanval van diarree in revalidatiecentrum De Hoogstraat in Utrecht maandenlang revalideren tussen pechvogels die door een ongeval een dwarslaesie hebben opgelopen. Of die zo geboren zijn en nooit meer van een volledige verlamming zullen genezen inéad wel. Lopen kan ze nog niet, maar ze is weer langzaam aan het opkrabbelen. Dat… >> Lees verder . . . >>
4 decennia, 257.255 foto’s, 1 fotograaf
Ruim 257.000 foto’s van Johan van Gurp zijn vanaf vrijdag door de hele wereld altijd te bekijken via de website van het Bredase Stadsarchief. Het maken van de foto’s nam 37 jaar in beslag, het digitaliseren en inventariseren van de collectie ruim vier jaar.Op 12 mei 1968 kreeg de toen 19-jarige Johan van Gurp van sportchef Peter Heerkens van Dagblad De Stem zijn eerste opdracht. Een kiek van winnaar Jan Krekels van de Omloop van De Kempen, samen met de rondemiss.Van Gurp verdiende er vijftien gulden mee en wist vanaf dat moment wat hij wilde worden: vaste fotograaf bij de… >> Lees verder . . . >>
De laatste keer, ik kom nooit weer
Jaap Goedèl in 1974. Foto Johan van Gurp, Dagblad De Stem, Stadsarchief Breda. In verschillende Bredase cafés was het in de jaren zeventig het sein voor de laatste kans om er nog eentje te bestellen. Als de barkeeper de naald van de platenspeler voorzichtig in de groef voor het laatste nummer van de lp ‘Vrijdag de 13e’ van Jaap Goedèl liet zakken. Maandag stond de tekst van het refrein boven zijn overlijdensadvertentie: ‘Dit was de laatste keer, het hoeft niet meer, nee, ik kom nooit weer, dit was de laatste keer.’ Bavelaar Goedèl vormde begin jaren zestig met Dimitri van… >> Lees verder . . . >>
Rasta Ruud, Sint en Piet in Charkov
Een Bredase carnavalsgrap die uitgroeide tot een internationaal populaire act die nog wel een paar kampioenschappen mee kan: Rasta Ruud.De dubbelganger van Ruud Gullit is Bart van de Ven, een Bredanaar die tussen de titeltoernooien en kwalificatiewedstrijden door in het hele land of bruiloften feesten en partijen als aanjager en dj gevraagd wordt. Gisteravond, na een Ommelandse reis met een oranje carbriolet, begon hij aan zijn derde kampioenschap als Rasta Ruud, na het EK in Zwitserland en Oostenrijk en het WK in Zuid Afrika.De wegen richting Oost Europa waren nog iets slechter dan al ingeschat. Reden waarom Rasta Ruud, Sint… >> Lees verder . . . >>
Hardhitters op golfles
De hardhitters van de nieuwsdienst van BN De Stem zijn een halve dag onder de echte mensen geweest. Leuk, zo’n golf clinic. In discotermen: lekker swingen, chippen en putten, en daarna chillen. Het lot van de fotograaf: ik sta hier nergens zelf op de foto. Misschien maar beter ook.Ben ik nou door het golf virus aangestoken? Misschien ga ik het op mijn oude dag nog doen. Of je nou een honkbalknuppel of een golfclub rond zwaait, dat maakt niet zoveel uit. Schouders los, armen strekken, ogen op de bal. Bonus: dat balletje ligt stil als je het probeert te raken,… >> Lees verder . . . >>
De Overgave op de Muur van de Bietenbak
De timing is toeval. Terwijl 70 procent van de deelnemers aan een poll op de website van BN DeStem vindt dat het terrein van de voormalige suikerfabriek de lelijkste plek van Breda is, krijgt de grauwe muur aan de oostkant een kleurig smoel. Fotoalbum: De Muur van de Bietenbak Dankzij vijf Spaanse en vijf vaderlandse straatartiesten, geheel in stijl geïnspireerd door Las Lanzas – beter bekend als De Overgave van Breda van Diego Velázquez. Gesponsord in dezelfde geest, 378 jaar na het voltooien van het schilderij, door een Spaanse én een Nederlandse verffabrikant. De WK-finale vergeten spuit en rolt het… >> Lees verder . . . >>
Niemand verslaafd, niemand wil hem missen
Cato Kolenbrander (links), haar zus Emma (rechts) en Sterre Brugman (midden) zweren bij hun Blackberries. In de klas op het het Stedelijk Gym, de Nassau en het Onze Lieve Vrouwe Lyceum in Breda mogen die tijdens de les niet gebruikt worden, maar ze zijn grootgebruikers van WhatsApp en Ping. Nationale Offlinedag? ‘Nooit van gehoord.’ Hoe vaak ze erop kijken? ‘Gewoon hoor, de hele dag door.’ De oproep om gisteren een hele dag offline te blijven was aan dovemansoren gericht. Niemand die er van op de hoogte was. Zomaar een zonnige middag, langs een hockeyveld in Breda. Zeker weten doen we… >> Lees verder . . . >>
Nou Moe!
Hans Kusters (Breda, 1942) is al veertig jaar actief in de muziekindustrie. Niet door zelf te zingen of te spelen, maar als producent en platenbaas. Met succes, al moest hij daarvoor soms praten als Brugman. ‘Annabel moest ik Hans de Booij door zijn strot douwen.’Van carnavalsmuzikant via cartoonvertaler en zanger tot een succesvolle producent. Hans Kusters heeft alleen al in de Benelux in veertig jaar met zijn eigen productiemaatschappij ruim drie miljoen albums en cd’s in de markt gezet.Producer en impresario van zoveel artiesten dat ze hier niet op één pagina passen. Zeventig jaar jong, nog steeds een spring in… >> Lees verder . . . >>
Een steen met een naam: Hans van Tongeren
De film Spetters betekende 32 jaar geleden de doorbraak van Hans van Tongeren, een tot dat moment onbekende jonge acteur die uit Breda afkomstig was. Johannes Adrianus Maria van Tongeren werd op 18 januari 1955 in Breda geboren.Op zijn zeventiende haalde hij zijn diploma aan de Newman hbs, toen nog gevestigd in houten noodlokalen aan de Paul Windhausenweg in Breda. „Dat was een prima leeftijd om de benen te nemen”, vertelde hij tegen wijlen showbizzverslaggever Dirk Vellenga tijdens een interview dat op 8 maart 1980 werd gepubliceerd in Dagblad De Stem. „Ik voelde dat ik zo snel mogelijk weg moest.… >> Lees verder . . . >>
Groot en klein dierenleed
Groot en klein dierenleed bij een ochtendwandeling langs Mark en Mastbos. Richting Zeven Heuveltjes lag een paard dood te gaan na een misstap of een hartaanval. Brandweer erbij, paardenmensen en voorbijgangers in de stress. Ik had geen zin om daar voor paparazzi te spelen, dus geen foto gemaakt. Deze wel; een jong uiltje onder aan een boom bij de ingang van het weggetje naar de boerderij van Staatsbosbeheer aan de Mark. Daar waar momenteel iedere dag veel mensen komen kijken naar het paar ooievaars dat zich daar gevestigd heeft. Een groep wandelaars op leeftijd bewaakte het uilskuiken. Terwijl pa ooievaar… >> Lees verder . . . >>