Hoe zullen we dit noemen? Een stukje roemruchtig recent Bredase culturele geschiedenis? Dit is de catering en redactie van de talkshow ‘Elke Dag Denk In Aan Zondag’, die in 1986 zeven maanden lang een keer in de maand op zondagmiddag in Café De Bommel geprogrammeerd stond. De talkshow werd live uitgezonden door Radio Beo, die van Buma/Stemra van vier tot vijf op 97.01 MHz dat gat mocht vullen. Er zaten iedere keer drie gasten aan tafel, waaronder Wim Merkx, Frans Fey, Marjan Olyslager, Gerard van Herpen, Frans Derks, Gerben Karstens, Corry Konings, Jantje Koopmans, Vader Abraham, Mien Oostvogels, Luce Paulussen,… >> Lees verder . . . >>
Dansen aan de overkant van de luie hoek
Echte Bredanaars kennen de kruising als ‘de luie hoek’. Want op de ene hoek van de kruising Ignatiusstraat, Nassaustraat, Nassausingel en Wilhelminasingel zaten ze (in de Koepel), en op de tweede hoek lagen ze (in het Ignatiusziekenhuis. Maar op de derde hoek dansten ze, decennia lang. Hoeveel verkeringen er begonnen zijn weet niemand, maar duizenden Bredanaars moeten er voor de eerste keer een hand van een lid van de andere sekse in een hand hebben genomen, voorzichtig de andere hand op de rug van de nieuwbakken partner leggend. Muurbloemen zijn er verwelkt en opgefleurd, prille relaties gesneuveld, levenslange verbindingen begonnen.… >> Lees verder . . . >>
Not in my backyard!
Zeventig jaar na D-Day werd gisteren bijna alles terecht herdacht, maar voor het gemak ook onterecht het een ander vergeten. De voor het overgrote deel gezonde jongens, die de volwassenheid nooit zouden bereiken omdat ze voor ons gesneuveld zijn, mogen nooit vergeten worden. De verzetsstrijders die geëxecuteerd werden omdat ze hun eigen diepste angsten overwonnen en opstonden mogen niet vergeten worden. De Joden, homoseksuelen en zigeuners die in de kampen omkwamen mogen nooit vergeten worden. Maar wat ook ook niet vergeten mag worden is dat duizenden Joden het eind van de oorlog niet haalden omdat de Britten tijdens de oorlogstijd… >> Lees verder . . . >>
Daan is dood
Daan is dood. De vuile hoek zal zijn naam waar gaan maken. De vuile hoek, rechts achterom de bar (vanaf de voordeur, Daan kwam altijd binnen langs de achterdeur, via het restaurant) van ons stamcafé, De Beyerd, was van Daan. Zolang Daan (1951-2014) geleefd heeft was de vuile hoek van hem, en was de vuile hoek vanaf vrijdagmiddag 16:45 tot een een uur of 20:00 schoon en opgeruimd. Als Daan om kwart voor vijf binnen kwam zette hij de barkrukken recht, en legde hij de viltjes in het gelid. Daarna bestelde hij zijn eerste Juup, die hij altijd met een… >> Lees verder . . . >>
Denny Christian en Harry Thomas in China Garden
Leuke thread op Facebook, met veel likes en comments: een ansichtkaart van Breda, begin jaren zestig. Te leuk om te laten lopen, goed voor een apart stukkie hier. En op Facebook. Gaan we. Xander van Rossem herkende op mijn vorige post op Facebook China Garden, op de hoek van het Kerkplein en de Grote Markt, en die laat ik niet lopen. Aan China Garden koester ik een fantastische herinnering. In september 1978 liep ik voor de Utrechtse School voor de Journalistiek (toen nog de enige in Nederland) stage bij De Stem aan de Reigerstaat 16. Chef Provincieredactie Hans Lutz: of… >> Lees verder . . . >>
Nationale Monumentendag
De voordeur van het Breda’s Museum is een slordige honderd meter van die van ons verwijderd. Dus om klokslag twaalf op de Nationale Monumentendag naar binnen gestapt om de nieuwste aanwinst te bekijken. ‘Christus en de Samaritaanse vrouw bij de stad Breda‘ is verrassend klein na alle publiciteit. Het zal wel vermeld zijn in de verhalen, maar ik heb er overheen gelezen dat het maar 50 bij 70 centimeter is, zeg maar liggende poster formaat. Maar erg leuk dat je er met je neus en je leesbril bovenop mag gaan staan. Het is een beetje gekanteld achter een glasplaat. In… >> Lees verder . . . >>
Mezelf als schilder, 45 jaar na dato
Verrassende bijvangst, toen we in Stadsarchief.Breda.nl in de adresboeken aan het zoeken waren op voorgaande bewoners van ons huisje in de Van Goorstraat. Keer mijn eigen naam ingetikt, en verroest, komt daar een schilderij, meer een affiche, tevoorschijn, waarbij ik als maker omschreven ben. De foto is op 25 mei 1968 op de Grote Markt gemaakt door wijlen Ben Speekenbrink, destijds getrouwd met de voormalige kunst-recensente van De Stem, Marian Mes. Natuurlijk kan ik me die dag wel herinneren, als is het maar om de eerste foto, waar ik net aan mijn kunstwerk begonnen ben. Zittend op mijn hurken heb… >> Lees verder . . . >>
Voormalige gevangenissen wereldwijd
Moeilijk hoor, om een passende bestemming voor De Koepel te vinden, als die straks als gevangenis gesloten wordt, maar hopelijk als monument geopend. Als steuntje in de rug voor beleidsmakers en beschermers, projectontwikkelaars en ambtenaren wat links naar voormalige gevangenissen waar iets mee gedaan of van gemaakt is. Wereldwijd zijn er duizenden gevangenissen die omgebouwd zijn tot hotel, restaurant, museum, themapark of iets anders. Ze deelden vrijwel allemaal een kenmerk: de oorspronkelijke bebouwing kon om voor de hand liggende redenen wel een stootje hebben. Vaak een goed onderhouden en solide basis om er iets van te maken, soms bewaard omdat… >> Lees verder . . . >>
Onze Koepel
Met de Grote Kerk een van de twee door alle Bredanaars gekoesterde iconen van de Parel van het Zuiden: De Koepel. Op de hoek van de Nassaustraat en de Nassausingel, aan de overkant destijds het Sint Ignatiusziekenhuis. ‘De Luie Hoek’, in de Bredase volksmond; ‘want aan de ene kant liggen ze en aan de andere kant zitten ze.’ Als jongetje hoorde ik ter plekke met gloeiende oortjes van mijn vader hoe tijdens kerst 1952 zeven oorlogsmisdadigers ontsnapten. In januari ’89 was er een hoop kabaal toen Aus der Fünten en Fischer vrijgelaten werden. In de jaren zestig heb ik er… >> Lees verder . . . >>
Grote Leiders
Zondag 4 mei 1980; NAC- ADO Den Haag 1-0; trainer Jo Jansen en Ad Krijnen (links in pak) zijn tevreden met de overwinning. Zittend met hand onder zijn kin oud speler Jan van Gorp en naast hem verzorger Geert van de Wiel. Rechts naast Jo Jansen in de dug-out assistent trainer Dick Buitelaar en de afscheid nemende Theo Dierckx Ongeveer de eerste helft van mijn journalistieke leven ben ik sportverslaggever geweest. De goede helft, afgaande op de horrorverhalen van jongere collega’s over moderne communicatie terreur.Toen ik begin jaren ’80 voor de eerste keer een uitwedstrijd van NAC mocht doen, legde… >> Lees verder . . . >>
Altijd terug naar pa en ma
Manchester, Mumbai, Chicago, San Diego. Robbert van de Corput (1988) is niet vaak thuis. Als DJ Hardwell maakt hij meer vlieguren dan de gezagvoerder van een jumbojet. Drie paspoorten heeft hij. Twee ervan staan bomvol stempels en stickers. Maar de band met Breda is vanouds hecht. Daar wonen zijn ouders en is zijn studio.Zomaar wat optredens in december en januari: Manchester, Londen, New Delhi, Sentosa, Mumbai, Praag, Wenen, Athene, Glasgow, Milaan, Rubiera, Liverpool, Birmingham, Las Vegas, Mexico City, Miami, Chicago, San Diego, Anaheim, Parijs, Neurenberg, Tel Aviv en Rome. Robbert van de Corput is deejay. In de hele wereld bekend… >> Lees verder . . . >>
DJ Hardwell is niet zo vaak thuis
Zomaar wat optredens in december en januari: Manchester, Londen, New Delhi, Sentosa, Mumbai, Praag, Wenen, Athene, Glasgow, Milaan, Rubiera, Liverpool, Birmingham, Las Vegas, Mexico City, Miami, Chicago, San Diego, Anaheim, Parijs, Neurenberg, Tel Aviv en Rome. Robbert van de Corput is deejay. In de hele wereld bekend als DJ Hardwell. Ondanks zijn internationale roem vliegt hij meestal economy class. Niet eens business class. „Alleen op de lange trans-Atlantische vluchten, omdat ik dan kan slapen. De meeste vluchten tijdens een tournee zijn niet zo lang en sluiten op elkaar aan. Het prijsverschil is ridicuul. Voor businessclass vragen ze vijf of zes… >> Lees verder . . . >>
Roept u maar
Quizz: wie alle automerken op deze foto goed heeft, mag hem houden. Rosé Lokhoff kwam hem in ons papieren archief tegen, toen hij op zoek was naar iets anders. Hij heeft hem bij mij gedeponeerd omdat er veel oude auto’s op staan. De foto is in 1963 in De Stem gepubliceerd bij een verhaal over ‘Parkeerchaos op het Kasteelplein’. Voor de goede orde: dat ging over auto’s, en niet over fietsen. Die mochten toen in het stadshart overal nog tegen gevels gezet worden. Achter de gevels rechts waren de loodzetterij en de drukkerij van Dagblad De Stem gevestigd. De naam… >> Lees verder . . . >>
Eerst een biertje en daarna acht eeuwen poëzie
Of ze er ooit een cent aan zullen verdienen betwijfelen Hans Kusters en Ramsey Nasr. Maar daar gaat het de muziek- en literatuuruitgever en de Dichter des Vaderlands helemaal niet om. Het project dat ze bloed, zweet en tranen gekost heeft is hun beider pure passie. De zeven schijven tellende cd-box Hier komt de poëzie is een persoonlijke keuze van Nasr uit acht eeuwen Nederlandstalige gedichten. Van de middeleeuwen tot en met de Vijftigers. Door hemzelf voorgedragen en voorgelezen, door Kusters mogelijk gemaakt. Het eerste exemplaar werd donderdagmiddag in de Fazanterie in Ulvenhout door de twee poëziepromotors uitgereikt aan Theo… >> Lees verder . . . >>
Kedeng Kedeng, crisislijders niet voeren!
De letters zijn dramatisch zwart, monumentaal, gewichtig en kapitaal. De tekst brengt een glimlach teweeg bij de passanten. Niet iedere buitenstaander zal hem vatten, maar de bewoners van de Speelhuislaan snapten ‘KEDENG KEDENG’ meteen. Het is een vette knipoog van het Rotterdamse collectief A Sick Zine. Naar de heiwerkzaamheden voor de nieuwbouw van het station die tot een maand geleden het woongenot in Belcrum verstierden. Bovenop het geluid waar alle bewoners lang aan gewend zijn, dat van het ritmisch gedreun van stalen wielen op stalen rails. Met dank aan de Brabantse crooner Guus Meewis, die het monotone geluid ooit zo… >> Lees verder . . . >>
Uit de rolstoel
Het leukste van mijn mooie vak zijn de onverwachte ontmoetingen. Soms met mensen die pardoes je pad kruisen, van wie je tot op dat moment nog nooit van gehoord had. Soms met mensen die bekend zijn, omdat ze ergens heel goed in zijn, of iets fout gedaan hebben, of die tegen wil en dank in de waan van de dag beland zijn. Alle ontmoetingen zijn op de een of andere manier leerzaam geweest. Waarom iets niet te doen bijvoorbeeld, of hoe zelf iets beter te doen. Waarom je eigen mazzel te prijzen, iedere dag dat je niet overkomt wat anderen… >> Lees verder . . . >>
Herstellen met humor in de Bende van Ellende
Onheil en ziekten zijn niet te voorkomen. Het zal zelden op zo’n bizarre wijze arriveren als in het geval van Sinéad Power uit Breda, die van de een op de andere dag totaal verlamd raakte. Zo ben je een kerngezonde meid van 23, zo moet je na een onschuldige aanval van diarree in revalidatiecentrum De Hoogstraat in Utrecht maandenlang revalideren tussen pechvogels die door een ongeval een dwarslaesie hebben opgelopen. Of die zo geboren zijn en nooit meer van een volledige verlamming zullen genezen inéad wel. Lopen kan ze nog niet, maar ze is weer langzaam aan het opkrabbelen. Dat… >> Lees verder . . . >>
4 decennia, 257.255 foto’s, 1 fotograaf
Ruim 257.000 foto’s van Johan van Gurp zijn vanaf vrijdag door de hele wereld altijd te bekijken via de website van het Bredase Stadsarchief. Het maken van de foto’s nam 37 jaar in beslag, het digitaliseren en inventariseren van de collectie ruim vier jaar.Op 12 mei 1968 kreeg de toen 19-jarige Johan van Gurp van sportchef Peter Heerkens van Dagblad De Stem zijn eerste opdracht. Een kiek van winnaar Jan Krekels van de Omloop van De Kempen, samen met de rondemiss.Van Gurp verdiende er vijftien gulden mee en wist vanaf dat moment wat hij wilde worden: vaste fotograaf bij de… >> Lees verder . . . >>
De laatste keer, ik kom nooit weer
Jaap Goedèl in 1974. Foto Johan van Gurp, Dagblad De Stem, Stadsarchief Breda. In verschillende Bredase cafés was het in de jaren zeventig het sein voor de laatste kans om er nog eentje te bestellen. Als de barkeeper de naald van de platenspeler voorzichtig in de groef voor het laatste nummer van de lp ‘Vrijdag de 13e’ van Jaap Goedèl liet zakken. Maandag stond de tekst van het refrein boven zijn overlijdensadvertentie: ‘Dit was de laatste keer, het hoeft niet meer, nee, ik kom nooit weer, dit was de laatste keer.’ Bavelaar Goedèl vormde begin jaren zestig met Dimitri van… >> Lees verder . . . >>
Rasta Ruud, Sint en Piet in Charkov
Een Bredase carnavalsgrap die uitgroeide tot een internationaal populaire act die nog wel een paar kampioenschappen mee kan: Rasta Ruud.De dubbelganger van Ruud Gullit is Bart van de Ven, een Bredanaar die tussen de titeltoernooien en kwalificatiewedstrijden door in het hele land of bruiloften feesten en partijen als aanjager en dj gevraagd wordt. Gisteravond, na een Ommelandse reis met een oranje carbriolet, begon hij aan zijn derde kampioenschap als Rasta Ruud, na het EK in Zwitserland en Oostenrijk en het WK in Zuid Afrika.De wegen richting Oost Europa waren nog iets slechter dan al ingeschat. Reden waarom Rasta Ruud, Sint… >> Lees verder . . . >>