Krijnen.Com Krijnen.Com

Wat moet Google met grond?

Het interieur van een Google Data Center Ik had de vraag in februari al willen posten, maar toen is-ie door mijn hoofd geschoten en daarna ben ik een tijdje weg geweest. Gisteren bijgepraat met Henk de Hooge en natuurlijk gaat het dan over Google (en Google), en schoot het me weer te binnen: begin dit jaar heeft Google een enorme lap grond gekocht in zo ongeveer de middle of nowhere: het dunbevolkte noorden van Oregon, in het noordwesten van de Verenigde Staten. In Nederland is er in februari voor zover mij bekend door niemand over geschreven, maar in Amerika wel.… >> Lees verder . . . >>

Eindeloos zoomen met de Google Globetrotters

Wie over een breedbandverbinding en de juiste grafische kaart beschikt; wees gewaarschuwd voor Google Earth, want het is verslavend. Het zal misschien de leeftijd zijn, of de wellicht daarmee samenhangende verzuringsgraad, maar wat ik de afgelopen decennia ook allemaal met de computer en internet heb uitgehaald; spelletjes zijn niet aan mij besteed. Van Google Earth kan ik maar niet afblijven; ook al is het geen spel, ik begrijp nu wel waarom mensen aan games verslaafd raken. Als je er eenmaal aan begonnen bent is het moeilijk stoppen met deze fascinerende applicatie, waarmee je letterlijk iedere plaats op aarde met klikken… >> Lees verder . . . >>

Een weekendje Londen met de Londen Express

Teletekst is een ouderwets gereedschap dat dezer digitale tijden kaarsrecht overeind blijft. Let maar eens op, als er ergens in Nederland door het journaille aan navelstaren gedaan wordt. Als iemand in een redactiezaal – krant dan wel televisierubriek – door een collega geïnterviewd wordt, hangt er vaak een monitor aan de muur die op pagina 101 van Teletekst staat. Je zou Teletekst als de moeder van alle RSS readers kunnen beschouwen. De applicatie brengt het belangrijkste nieuws in beeld, via kopregels, het laatste nieuws komt bovenaan te staan en de feed ververst zich zelf. Daarom begrijp ik niet waarom ze… >> Lees verder . . . >>

Google op uw desktop: indexeren en vergeten?

Ik krijg er maar een raar gevoel bij: de Google desktop search. Het werkt flitsend sneller dan op je eigen machine iets zoeken via het vergrootglaasje van Windows, om van een oud mailtje zoeken in Outlook op een Exchange server maar niet te spreken. Een oud mailtje in Outlook zoeken is altijd een langdurig gedoetje, uitmondend in een onbetrouwbaar resultaat. Maar de hamvraag bij de flitsende resultaten van Google is door niemand te beantwoorden, behalve door Google zelf: hoe betrouwbaar is Google? Bevreemdend is de manier waarop de resultaten van een zoektocht op je eigen machine geserveerd worden. Omdat de… >> Lees verder . . . >>

Preistamppot? Google zet vetvernietigers op je menu

Ik ga u niet lastig vallen met huiselijke besognes, maar Google bemoeit zich wel met de mijne. Dat, nadat in een korte mailwisseling met degene met wie ik mijn leven deel, de in heel de wereld dagelijks meest gestelde vraag voorbijkwam: ‘Wat eten we vanavond?’De eerste reply, waar ‘preistamppot’ als mogelijkheid werd gesuggereerd, was de neus van de robots van Google kennelijk nog niet opgevallen, maar toen dezelfde mail nog een keer op en neer stuiterde, begon de robotkok zich ermee te bemoeien. Rechts van mijn contrasuggestie – ‘nog een beetje vroeg voor de tijd van het jaar’ – verscheen… >> Lees verder . . . >>

Gmail onsterfelijk en gescand: goed of fout?

Warren Harding Het leukste, grappigste, spannendste boek dat ik sinds jaren gelezen heb is Carter beats the Devil van Glen David Gould. Fantastisch! De film zal zo ongeveer klaar zijn, met Jude Law in de hoofdrol. Lezen dat boek, gaan naar die film. Ik ga de verrassende clou van het boek niet verklappen, maar u mag wel weten dat Warren Gamaliel Harding al op bladzijde een het tijdelijke met het eeuwige verwisselt. Harding was de 29e president van de Verenigde Staten en stierf in het derde jaar van zijn ambstermijn, op 2 augustus 1923, tijdens een bezoek aan San Francisco.… >> Lees verder . . . >>

Oneindig Googelen met je eigen Gmail

Wie mijn bijdrage van een week geleden in de krant gelezen gelezen heeft, zal zich afgevraagd hebben of ik malende ben. Uiteraard sluit ik niet uit dat die vraag regelmatiger gesteld wordt dan ik denk, maar het antwoord op die van vorige week is (volgens mij) ontkennend. De oorzaak van de wartaal in enkele alinea’s was een automatische spellingcontrole die van volslagen idiote algoritmes gebruik maakt. Hand in eigen boezem: nadat die spellchecker er een rommeltje van gemaakt had, heeft ondergetekende finaal over het verminkte resultaat van dat stukje digitaal automatisme gelezen. Van de abonnees, die Interface via de mailing-list… >> Lees verder . . . >>

De Google geheimhoudingsverklaring

Nog maar een keer googelen, naar aanleiding van de vraag of ik gegoogeld ben door het Google Team. U weet nog wel: mijn digitaal visitekaartje dat op het web verdwaald was, werd door de zoekmachine Google compleet opgehoest, inclusief adres en telefoonnummers. Mijn eigen schuld, maar mijn verbazing gold het gegeven dat ik binnen een dag een menselijk antwoord kreeg van het beheer van ‘s werelds best bezochte en meest gebruikte zoekmachine. De vraag of dat mailtje door iets van vlees en bloed geschreven was, of door een paar elegante regels code in een slim programma, daar ben ik nog… >> Lees verder . . . >>

Ben ik nu wel of niet gegoogeld?

Als je een mailtje naar Google stuurt, krijg je nog keurig antwoord ook. Dat was de afgelopen week, na ongeveer een decennium internetten, een verbazingwekkende ervaring. Hoe ze het doen, daar ben ik niet achter. Iedere internetter kent de geautomatiseerde antwoorden die binnen enkele seconden in je mailbox landen nadat je – maakt niet uit welk adres, of welke site – met een vraag bestookt hebt. Een prangende, want anders neem je niet de moeite om hem te stellen, omdat je bij voorbaat weet dat-ie in een zwart gat verdwijnt. Meestal is zo’n auto-reply er eentje van ‘Bedankt voor uw… >> Lees verder . . . >>

Ik blijf nog maar even AltaVista rijden…

De verkopers van BMW en Mercedes hebben decennia geleden zwijgend een pact gesloten dat de volgende eeuw nog steeds staat: ze pikken geen klanten van elkaar af. Niet omdat ze dat niet dolgraag zouden willen, maar omdat ze weten dat het tijdverspilling is. Die met de ster uit Stuttgart op de grille krijg je niet in een karretje uit Beieren en omgekeerd. Vooral in de hogere prijsklassen hebben ze gemakkelijke klantjes dankzij de merkentrouw. Om de twee jaar inruilen, en met alleen wat prietpraat over kleur en inruilprijs blijft zo’n klant graag gezien. Ik ben ook trouw. Qua auto’s, al… >> Lees verder . . . >>