Wel vaker via Facebook contact gehad met Hennie Zuidwijk en zijn geweldig leuke Daf 32 bestel. Die hij als een pak oud roest uit Frankrijk gehaald heeft en in nieuwstraat terug gebracht. Ik wist dat hij in Teteringen woont, maar we hadden elkaar nog nooit de hand geschud. Vanmorgen Dorus maar eens even uit de garage gehaald en hem op temperatuur te draaien en de accu op peil te houden. Verrek, wat zag ik in Heusdenhout in de spiegel? Dat kon er maar één zijn. Zal je net zien: bijna altijd loop ik met mijn rugzak en mijn camera’s rond, maar nu… >> Lees verder . . . >>
Lachend of huilend, Sinéad blijft knokken
Sinéad Power. Een naam die beklijft vanwege de naam, maar die door de trotse draagster er van meer dan waar gemaakt wordt. Die zich niet schikt in haar lot, maar die tussen humor, depressie en verdriet altijd weer op probeert te staan. Huilend of lachend, debatterend of scheldend, en altijd vechtend op weg naar alleen maar dat doel: weer lopen. Tweeëneenhalf jaar geleden brachten we haar in deze krant als eens voor het voetlicht. Dat was toen ze van kerngezonde jonge meid via een bizar ziektebeeld, op sterven na dood, al bijna 9 maanden aan een rolstoel gekluisterd was. De… >> Lees verder . . . >>
De nieuwste van Thijs hakt erin
Foto: Thijs van der Molen heeft een cd’tje gemaakt met slechts één nummer: Dag Meneer, over de ziekte Alzheimer. Foto Rosé Lokhoff. Thijs van der Molen, die een nummer zingt dat tranen zal laten stromen, dat is even wennen. De eeuwig opgetogen Thijs, waar ook in tijden van zware tegenslag altijd het plezier van af bleef spatten. De zanger van ballades, carnavalskrakers en meezingers. Van ‘Pak ze maar beet, zei tante Greet’, ‘Drinke totteme Zinke’ en ‘Waar is de neus van Toon?’ tot het door hem onsterfelijk gemaakte ‘Het leven is goed in het Brabantse land’. Dat is dezelfde Thijs… >> Lees verder . . . >>
Wolfsburg 1951-1963
Mooie plaatjes over de geschiedenis van Volkswagen. Ik heb ze opgevist uit het door Google gehoste archief van LIFE, dat enkele miljoenen foto’s telt, daterend van 1750 tot heden. De meeste ervan zijn nooit gepubliceerd in het blad, maar wel voor het nageslacht, en sinds een paar jaar door Google ontsloten. LIFE was een weekblad tot 1972, een onregelmatige ‘special’ van 1972 tot 1987, en een maandblad tot 1978. Vervolgens was het van 2004 tot 2007 een wekelijkse bijlage van enkele kranten, om uiteindelijk voorgoed van het papieren toneel te verdwijnen. In januari 2012 werd LIFE.com een foto channel van… >> Lees verder . . . >>
Oma God
Mijn Italiaans is nagenoeg niks. Geen ramp in Rome, waar iedere Italiaan die iets aan je denkt te kunnen verdienen daarvoor de juiste Engelse woorden weet op te diepen. Zoals ‘good price’, door die charismatische charmeurs met hun stralende glimlach in één en dezelfde adem gevolgd door ‘my friend’. Wat er me ondanks mijn gebrek aan Italiaans opvalt: de jeugd spreekt er de moedertaal onversneden. Mijn Italiaans is nagenoeg niks. Geen ramp in Rome, waar iedere Italiaan die iets aan je denkt te kunnen verdienen daarvoor de juiste Engelse woorden weet op te diepen. Zoals ‘good price’, door die charismatische… >> Lees verder . . . >>
Hipster of Jihadi?
Foto: Mazen Hariz – Who’s That Lebanese Man With A Beard: Hipster Or Jihadi? Het is een van de mooiste liedjes die ik ooit gehoord heb. Frederique Spigt zingt het bijna hypnotiserend. Een pracht van een nummer, maar anno 2014 met een tamelijk ongelukkige titel, die tot overmaat van ramp 14 keer gezongen wordt: Isis. Je zal maar als Isis aangegeven zijn bij de burgerlijke stand, in liefde en met goede bedoelingen. Me dunkt dat er genoeg argumenten voorhanden zijn om bij dezelfde balie Isis officieel in Iris of iets anders te laten veranderen.Of om je baard af te scheren,… >> Lees verder . . . >>
Met Christiaan Zwaniken in de Reigerstraat 2.0
Dit is de lezing die ik – zo ongeveer – ik ben hier en daar van de tekst afgeweken – op zaterdag 8 november 2014 uitgesproken heb als inleiding van het ‘kunstenaarsgesprek‘ dat ik daarna gevoerd heb met Christiaan Zwanikken. Wat leuk, dat het toeval me naar het pand gevoerd heeft waar ik 36 jaar geleden ben begonnen te werken: hier, Reigerstraat 16 in Breda. Waar, 34 jaar nadat de krant hier vertrokken, nog wel eens post voor bezorgd wordt. Dit was toen het gebouw – beter gezegd een aan elkaar geknoopte doolhof van panden, gaten, hallen, trappen, kelders en… >> Lees verder . . . >>
Nokia
Anno 2014 is het bijna niet meer voor te stellen, dat tot nog maar tien jaar geleden Nokia hetzelfde betekende als gsm’etje of mobieltje. Bijna iedereen die in de jaren negentig van de vorige eeuw of begin deze eeuw zo’n ding had, belde met een Nokia. Niet meer, nu die markt voor het grootste gedeelte verdeeld is tussen de iPhones van Apple en een stoot andere merken die op een Androidsysteem van Google draaien. Nokia is dood en begraven. Jawel, er zijn nog mensen die een WindowsPhone gebruiken, en daar zitten nog wat rudimentaire botjes en hersencellen van Nokia in.… >> Lees verder . . . >>
Klapkoeien
Mijn dagen beginnen met De Correspondent, die ik voor het opstaan even scan, na het wekkertje op de opgeladen iPhone. Meestal lees ik voor het douchen snel het Verhaal van de Dag, dat ik iedereen aan kan raden. Vrijwel altijd een verrassende invalshoek, qua denken én schrijven. Maar ook de andere, kortere stukken zijn het lezen altijd waard. Zoals ‘De opstand van het klapvee begint bij meneer Snor’. Bernard Snor (62) wil een vakbond voor klapvee oprichten. Die mensen die scheef in hun stoel zitten, met een verkrampte nek, omdat ze anders net áchter de pratende kop van de bekende… >> Lees verder . . . >>
Naar België
Mijn probleem is het gelukkig niet, maar er zijn mensen die een huis van een paar miljoen aan de straatstenen niet kwijtraken. Medelijden is niet nodig, want huiseigenaren in dat segment komen meestal niet in acute problemen, als ze een jaar of wat met een dubbele hypotheek worden opgezadeld. Maar hoon verdienen ze ook niet. Hoon, afgunst, venijn, leedvermaak, dat is de doorsnee reactie van de trollen op de website van deze krant en op de sociale media, zodra het om mensen met geld en dure huizen gaat. Ik ken de eigenaar van het dure – en volgens hem het… >> Lees verder . . . >>
Schoenmaatjes
Schoenmaatjes Ghana from Edukans on Vimeo. Bekijk deze video en u bent verkocht. Geef toe dat u, net als ik, dikke tranen uit uw ogen heeft moeten vegen. Dat u nu ook schoenendozen aan het verzamelen bent, en knuffels, speelgoed, pennen en andere leuke dingen. Spulletjes waar u niet aan gehecht bent, of eigendommetjes waar u een beetje aan gehecht bent. Dingetjes waar u toch niks meer mee deed. Ach, kom op, pak ook dingetjes waar u misschien wel iets mee doet, maar die u net zo goed zou kunnen missen. Pak een schoenendoos en het mooiste pakpapier dat u… >> Lees verder . . . >>
Discriminatie
Het Cadettenkamp, aan de westkant pal tegen de parkeerplaats aan de A27 gelegen. Foto: Wikimedia Commons Stefan Huisman, de eerste burger van Oosterhout, ken ik niet persoonlijk. Maar toen ik gisteren hoorde dat tegen hem en zijn Bredase confrère Peter van der Velden een klacht is ingediend wegens homo-discriminatie, klom ik bijna in een kast. Je kan van alles vinden van Van der Velden, maar niet dat ie ooit iemand gediscrimineerd heeft. Of het nou om honderdjarigen, kotsende baby’s, rasta’s, zwervers, Zwarte Pieten, bleekscheten of roodharigen ging, Van der Velden nam ze op schoot, omhelsde ze, kuste ze, of drukte… >> Lees verder . . . >>
Angst
Omdat ze traditioneel op mijn verjaardag worden afgestoken ben ik van jongs af aan gegrepen door de inaugurale redes van de nieuwe of herkozen Amerikaanse president. Die van John F. Kennedy bijvoorbeeld, op 20 januari 1961; ‘vraag niet wat je land voor je kan doen, maar wat je voor je land kan doen‘. Met de eerste speech van Obama als president een van de indrukwekkendste ooit. Een andere legendarische is de eerste van Franklin Delano Roosevelt. Overigens de laatste intredingsrede die niet op 20 januari gehouden werd, maar op 3 maart 1933. Op het hoogtepunt van de grote depressie hield… >> Lees verder . . . >>
Toen in De Reigerstraat
Proost op de toekomst bij de buurman in De Reigerstraat, na de allerlaatste avonddienst, oktober 1980. Foto Johan van Gurp Meer foto’s: Facebook/LéonKrijnen Bijna twee weken geleden hebben we met weemoed afscheid genomen van Spinveld 55 in Breda. Het pand waar een gedeelte van de huidige redactie van BN DeStem op een paar weken na 34 jaar gewerkt heeft. Dat gedeelte dat voor de fusie met het Brabants Nieuwsblad deel uitmaakte van de redactie van dagblad De Stem. De collega’s die na de fusie in 1998 rond de eeuwwisseling aan het Spinveld terecht kwamen, of die later in het vak… >> Lees verder . . . >>
Socialemediaclausule
U zit op Facebook of Twitter, maar uw liefste niet. Of andersom. Of allebei wel. Ik weet niet hoe het bij u is, maar dat kan onvermoede spanningen opleveren in een liefdevolle relatie. Als u over een levendige fantasie beschikt beginnen uw oogjes nu te glimmen en gaan uw mondhoeken omhoog. Maar pas op, los van de voor de hand liggende teksten over uw schoonmoeder of de al dan niet abusievelijk geplaatste foto’s van vriendinnen van vrienden kan het sneller fout gaan dan u denkt. En zit u met onlijmbare scherven van een relatie waar helemaal niks aan mankeerde. Daarom… >> Lees verder . . . >>
Bye Bye Spinveld
Gisteren met weemoed een rondje gelopen door alle kamers van het lege huis waar ik de afgelopen 34 jaar, met vier tussenpozen, altijd met veel plezier gewerkt heb. Na twee keer een jaar sabbatical, een jaar detachering in Amsterdam, een jaar Etten-Leur, was het altijd thuiskomen aan Spinveld 55. Geen idee hoe vaak ik langs het water van de Markkade, via de Lunetstraat, of via de noordelijke rondweg op en neer gereden ben van het centrum van Breda naar het Spinveld, maar volgens een conservatief rekensommetje minstens 20.000 keer. Twee keer werd mijn fiets uit de stalling gejat, een klassieke… >> Lees verder . . . >>
Zes jaar Lasse Braun in Breda
Lasse Braun en actrice Brigitte Maier voor de bioscoop bij de premiere van ‘Sensations’ in het Citytheater in Amsterdam, 18 juni 1976, foto Nationaal Archief. In de De Bredase Boschstraat is de nering nogal gemengd. Rond de kop op de kruising van de Nassaustraat en de Sophiastraatvan koop je een biertje bij Bel Air, softdrugs aan de overkant, fietsen bij Schietecat, fun in de Fop Sjop. Verderop kun je jezelf laten bruinen, een Thaise massage halen, of bier in De Beyerd drinken. Ertussen zit van alles, van apotheek tot snuisterijen, modelbouw, speelgoed en autoradio’s. Een levendige straat, waar altijd van… >> Lees verder . . . >>
Hoogspanning
Met hoogspanningsleidingen is het net als met leeftijd. Iedereen wil oud worden, niemand wil het zijn. Iedereen wil altijd en overal stroom, niemand wil een hoogspanningsleiding in zijn buurt, over zijn bos, hei, tuin of weiland. Ook zoiets: 127 jaar lang was de Bredase Koepel gevuld met criminelen, van kruimeldieven tot oorlogsmisdadigers. Daar hoorde je omwonenden nooit over, maar nu er radeloze ontheemden komen, gevlucht omdat ze anders met hun kinderen worden onthoofd, zijn alle rapen gaar. Toen waren de deuren dicht, zegt u? Tja, ze zeggen niet dat die mensen wat hen betreft mogen komen als de poort gesloten… >> Lees verder . . . >>
Vivisectie
Het is een lastige, maar vooruit met de geit: ik ben gek op honden, maar ik ben niet tegen vivisectie. Zo. Het is eruit. Het lijkt me ethisch verantwoord om te handelen naar het uitgangspunt dat de voordelen van vivisectie voor de mens zwaarder wegen dan het leed dat dieren ermee wordt aangedaan. Tegelijkertijd heb ik begrip voor de principieel morele en ethische bezwaren van de tegenstanders van proeven op dieren. Maar natuurlijk worden er, zoals in iedere discussie waar emoties een rol spelen, aan beide kanten argumenten in stelling gebracht die niet bepaald ter zake zijn. Zoals het argument… >> Lees verder . . . >>
Buteo buteo
Als vogelkenner ben ik een onnozele amateur, maar ik mag graag kijken naar al wat vliegt, en probeer te herkennen wat het is. Niet zo moeilijk in het geval van de wolk net zo aandoenlijke als ordinaire mussen die deze zomer op de vlucht voor god weet wat als een horde hongerige hunnen onze stadstuin veroverd heeft. Geen idee waar ze overnachten, maar het dak van het mussenhotel met negen kamers dat ik voor de vliegende vluchtelingen gebouwd heb, wordt dagelijks hautain ondergekakt. Aan woninginrichting zijn ze nog niet toegekomen, maar misschien wachten ze tot het kouder wordt of op… >> Lees verder . . . >>