Krijnen.Com Krijnen.Com

De Groene Kloosterlaan

Droogte, verstening, vergroening, tegelwipperij, het zijn hete issues dezer dagen. Ik weet niet of er al een landelijke, regionale of stedelijke prijs is, maar ik draag de Kloosterlaan in Breda voor als voorbeeld van stedelijke vergroening. Mooi hoor! De vergroening van nummer 303 A, de etage boven het kaaspakhuis van Jac Hennekam, behoeft nog wat aandacht. Daar heb ik een paar verrekte leuke jaren gewoond, van de zomer van 1994 tot ik het eind van dat decennium naar de Van Goorstraat verhuisde. Pal tegenover de huidige vrouwenafdeling in het voormalige Huis van Bewaring.Waaruit in 2010 Totti, de doortastende magere meid,… >> Lees verder . . . >>

De 412

Verrek, duikt ie toch nog op, die foto, die ik al jaren kwijt was. Tussen nog een partij andere foto’s waarvan ik gewoon vergeten was dat ik ze nog ergens had. Die zwart wit, daar hoort een mooi verhaal bij. VW kenners herkennen er een 412 in, ergo Type 4. Amper te zien op de foto, maar het was ook nog een Variant, de tweedeurs met achterklep en riante bagageruimte. Het ding zoop nogal, maar reed als een speer, tot ik die verdomde container van Van Puyfelik ramde. Tussen Kerst en Nieuwjaar 1987, in razende vaart van het Kersttoernooi Driebanden… >> Lees verder . . . >>

Bert Slijk, Herman, en Marlene Dumas

(Longread, 4200 woorden) Dit is een verhaal wat ik al heel lang wilde maken. Dat het er tot nu niet van gekomen is, is door het essay van Michiel Morel: ‘De vrouwenliefhebber van Marlene Dumas‘. Hij schreef het levensverhaal van Bert Slijk in 2011 zo compleet op dat ik steeds schroomde om er ook nog een keer over te gaan schrijven. Dat ik er toch aan begonnen ben is omdat ik Bert, en met mij vele Bredanaars met een honkbal, carnavals of jazz verleden, op een andere manier dan Michiel gekend hebben. Michiel Morel (van 1946) was directeur van het… >> Lees verder . . . >>

Het vuurtorentje van Aldo Rossi

Bijna iedere dag rij ik wel een keer over de Academiesingel, en duiken er herinneringen op. De vroegste uit begin jaren zestig, op weg naar de benzinepomp van mijn achteroom Frits van de Mortel naast de spoorwegovergang op de hoek van de Belcrumweg en de Spoorstraat. En aan de verrekte vriendelijke orthopeed Corbey, die me in die tijd op Academiesingel 1 een paar steunzolen aanpaste. Vakwerk, want binnen twee jaar had ik geen platvoeten meer. Dat perceel waar de benzinepomp van oom Frits stond is nog steeds een merkwaardig stukje peperdure braakliggende grond, tussen Belcrumweg, spoor, Academiesingel en Spoorstraat. Er… >> Lees verder . . . >>

Fred Froger

Een van de namen die onlangs viel in Rosmalen bij de reünie van de vaderlandse tennisjournalistiek van vroeger was natuurlijk die van Fred Froger. Al aardig op leeftijd toen ik hem in 1982 op Het Melkhuisje leerde kennen. Vreselijk aardige vent, met een gegroefde kop, geweldig innemend, en ook een geweldige innemer. Van biertjes, borrels, champagne en sigaren. Prachtige prater ook, mooie verhalen, met een deftig Haags accent. Ik ben er nog niet achter wanneer hij is overleden, maar als er in de jaren tachtig en negentig nergens getennist werd, was de bar van perscentrum Nieuwspoort zijn huiskamer. Daar heeft… >> Lees verder . . . >>

Rumoer bij de rechtbank

Donderdag 20 juni 1974 was het nogal rumoerig voor de deur van de rechtbank op de hoek van de Kloosterlaan en de Nassaustraat. Binnen stond de behandeling op de rol van de zaak tegen een zestal Zuid-Molukkers uit Krimpen aan de IJssel, die uit de Trip van Zoudtlandt Kazerne in Breda dertien UZI’s, twee Fal geweren en 800 stuks munitie ontvreemd hadden. Buiten demonstreerden enkele tientallen Ambonezen, uit Breda, uit Krimpen en uit Tiel, die ook probeerden om de rechtbank binnen te dringen. Opmerkelijk waren enkele borden, die door hen meegedragen werden, en waarin de aanklacht al min of meer… >> Lees verder . . . >>

De Houten Tentjes

Dit verhaal schreef ik in april 2016 voor BN De Stem. Het schoot me deze week weer te binnen toen de muurschildering in de Poort van Schoenmakers aan de Pasbaan opgeleverd werd. Stond je zestig jaar geleden in die Poort – nog steeds een stinkend populaire pisplek tijdens Carnaval – met je gezicht naar het westen, dan keek je recht op ‘De Houten Tentjes’.Als er één stuk Breda is, dat voorgoed en grondig naar de gallemiezen geholpen is, dan is het wel het Kloosterplein en omgeving. Waar van sommige straatjes, zoals Pasbaan en Beyerd, nog de naam of een paar… >> Lees verder . . . >>

Hoe De Houten Tentjes uit Breda verdwenen

Als er één stuk Breda is, dat voorgoed en grondig naar de gallemiezen geholpen is, dan is het wel het Kloosterplein en omgeving. Waar van sommige straatjes, zoals Pasbaan en Beyerd, nog de naam of een paar bakstenen behouden zijn gebleven. Terwijl andere straten, mét een pand of honderd, voorgoed verdwenen zijn. Klik hier: en pak er een luchtfoto bij van 1950, en op de vijfhoek, die ingeklemd ligt tussen de Vlaszak, Kloosterlaan, Pasbaan, Boschstraat en Kloosterplein ligt een dorpje. Midden in de stad. Waar nu dat lelijke parkeerterrein ligt, lag een stel in de vergetelheid verdwenen steegjes, zoals Klein… >> Lees verder . . . >>

Binnen de Singels

De een zijn dood is de ander zijn brood. Gelukkig heeft mijn onvergetelijke voorganger het pand in goede gezondheid verlaten. Hoe dan ook, mij is de eer te beurt gevallen om vanaf deze mooie Bredase kansel om de veertien dagen te mogen preken. Zeg maar ‘De Vuilen Hoek’, zoals ze in nogal wat Bredase cafés de gezelligste hoek noemen. Het zal even wennen zijn voor Princenhage, waarover en van waaruit mijn voorganger regelmatig berichtte. Vrees niet daar, ik begin er mezelf al half thuis te voelen nu ik zowat iedere dag over de Haagse Markt fiets, op en neer naar… >> Lees verder . . . >>

Onze Koepel

Met de Grote Kerk een van de twee door alle Bredanaars gekoesterde iconen van de Parel van het Zuiden: De Koepel. Op de hoek van de Nassaustraat en de Nassausingel, aan de overkant destijds het Sint Ignatiusziekenhuis. ‘De Luie Hoek’, in de Bredase volksmond; ‘want aan de ene kant liggen ze en aan de andere kant zitten ze.’ Als jongetje hoorde ik ter plekke met gloeiende oortjes van mijn vader hoe tijdens kerst 1952 zeven oorlogsmisdadigers ontsnapten. In januari ’89 was er een hoop kabaal toen Aus der Fünten en Fischer vrijgelaten werden. In de jaren zestig heb ik er… >> Lees verder . . . >>

Khou van jou

Toeval voert me naar de open dag in de Bredase Koepel via de Kloosterlaan, waar ik van 1984 tot 1991 woonde. Pal tegenover de huidige vrouwenafdeling in het voormalige Huis van Bewaring. Waaruit eerder dit jaar een doortastende magere meid op een klassieke manier haar vrijheid veroverde: via een door haarzelf gegraven tunnel. Ik woonde boven het pakhuis van kaasboer Jac Hennekam. Mijn kot rook naar kaas. Jong, belegen, oud. Zelf vond ik dat lekker, maar sommigen wendden zich walgend van me af als ik Café De Beyerd binnenkwam. De kaaslucht kwam uit mijn kleren, mijn haren, mijn tenen, mijn… >> Lees verder . . . >>

Khauw van jauw

Waar zou ‘Khauw van jauw’ gebleven zijn? Dat was het eerste wat me te binnen schoot toen ik las dat de vrouwenafdeling in de Bredase gevangenis naar elders gaat verkassen. De vrouwenafdeling zit in het oude Huis van Bewaring, op het terrein van dat oer-Bredase herkenningspunt, De Koepel. Twintig jaar geleden bewoonde ik in de Kloosterlaan, pal tegenover het Huis van Bewaring, een piepklein appartementje, boven het pakhuis van Jac de Kaasboer. Vanwege de kieren in het wrakke plafond rook daar alles naar jonge kaas, belegen kaas en oude kaas. Zelf rook ik ook meestal naar kaas. In 1984 was… >> Lees verder . . . >>