Foto: Henk Voermans / Stadsarchief Breda De Posthoornblazers van Steef Roothaan hebben van 1985 tot 2013 vrolijk en geluidloos staan toeteren op de hoek van de Willemstraat en het Stationsplein. Het was een prachtig cadeau van de toenmalige PTT ter gelegenheid van de opening van het nieuwe kantoor op die hoek. Een geschenk aan de Willemstraat, aan het kantoor, aan het station, maar vooral aan ons, alle Bredanaars. Eens gegeven blijft gegeven, leerden we als kind, maar de Posthoornblazers zijn verdwenen, weg, foetsie en spoorloos. In december 2013 opgetakeld vanwege de bouw van het station en de reconstructie van het… >> Lees verder . . . >>

Wat zijn dat voor zeurpieten bij Tussen Mark en Mastbos en Natuurplein de Baronie, gesteund door Groenlinks? Zoals de waard is vertrouwt ie zijn gasten, niet dan? Dat fietsbruggetje is een aanwinst en gaat echt niet door auto’s gebruikt worden hoor. Net zomin als de bruggetjes die er al decennia liggen. Dat achter het voormalige hoofdkwartier van de marechaussee aan de Ulvenhoutselaan, dat aan het end van de Bieberglaan, dat aan de Reeptiend / Sulkerpad daar past geen auto op. Dat achter de Blauwe Kamer wel, maar dat doet niemand, want ook dat loopt voor auto’s dood op hetzelfde fietspad.… >> Lees verder . . . >>

Ik wed dat deze foto ook in het Stadsarchief zit, maar dat niemand hem daar heeft kunnen vinden. Hij is in Breda gemaakt op donderdag 20 juli 1961, bij de opnamen van de film “Kermis in de Regen”. Achter de camera regisseur Kees Brusse, links Andrea Domburg en Wim van den Heuvel.Mijn (ex) collega Peter de Leeuw schreef in augustus 2014  in BN De Stem een artikel over het boek, waar de film op gebaseerd is. Dat is geschreven door schrijver en journalist Joop van de Broek (1926-1997), die in Ranonkelstraat geboren is. Volgens sommigen de nestor van de Nederlandse misdaadliteratuur genoemd, die 1958… >> Lees verder . . . >>

Het is Sinterklaas, 6 december 1972 en de Grote Markt krijgt een cadeautje. Op de hoek van de Sint Janstraat en de Halstraat wordt de op dat moment nog maar acht ton zware plataan geplaatst, die eerder die week op de Heuvelbrink uitgegraven is. De Bredase politie rijdt nog in Kevers, en baant de weg voor de boom op de Veemarktstraat. Daar zijn nog gevestigd de Chinees Indisch buffet restaurant Gala, waar je nog nog een Royal Crown Cola kan bestellen. De jongeman rechts in beeld heeft een camera, een zeldzaamheid in het straatbeeld die dagen. Links zien we de… >> Lees verder . . . >>

Dit soort borden moeten we koesteren in Breda. Aan de andere kant krijg je de neiging om het maar in te pikken en in de tuin voor het nageslacht te behouden, voordat het door de gemeente of de wegbeheerder in een container gedumpt wordt. Google: Hoek Bouvignedreef/Huisdreef Facebook: 26 april 2019

Dit is weer zo’n prachtige glasnegatief in het Stadsarchief van Breda, waarop je eindeloos in kan blijven zoomen, en het blijft haarscherp. Deze uitsnede is van een onderdeel van een serie glasnegatieven, in de jaren dertig van de vorige eeuw in opdracht van de Gemeentepolitie Breda vervaardigd. Op de pet en kraag een embleem en het stadswapen van Breda. Op de tank van de Liberator het embleem van Harley Davidson. De foto is genomen op het Stadserf, de achtertuin van zowel het Stadhuis als het voormalige politiebureau aan de Veemarktstraat 23. In het achterhuis aan het Stadserf bevond zich het… >> Lees verder . . . >>

Hoe meer foto’s je van je eigen vroeger (toen alles beter was) ziet, hoe vaker je tot de conclusie komt dat je geheugen niet altijd even goed werkt. De legendarische optredens in Het Turfschip begin jaren zeventig bijvoorbeeld, met tweemaal The Byrds, tweemaal Soft Machine, Procol Harum, Rory Gallagher en The Flying Burrito Brothers, om er maar een paar te noemen. Ik was er een aantal keren bij, en dat waren dolle, wilde avonden, springend en dansend, althans, in mijn herinnering. Mooi niet, want op wat ik ook kan vinden van die shows, we zitten er met zijn allen deuzig… >> Lees verder . . . >>

Hoe meer foto’s je van je eigen vroeger (toen alles beter was) ziet, hoe vaker je tot de conclusie komt dat je geheugen niet altijd even goed werkt. De legendarische optredens in Het Turfschip begin jaren zeventig bijvoorbeeld, met tweemaal The Byrds, tweemaal Soft Machine, Procol Harum, Rory Gallagher en The Flying Burrito Brothers, om er maar een paar te noemen. Ik was er een aantal keren bij, en dat waren dolle, wilde avonden, springend en dansend, althans, in mijn herinnering. Mooi niet, want op wat ik ook kan vinden van die shows, we zitten er met zijn allen deuzig… >> Lees verder . . . >>

Als Salsedo de huisdrukkerij van links Breda was, dan was – en is – Piet den Blanken de fotograaf van die kant van Breda. En Entrop&DeZwart de cineasten van links Breda. Al zijn we geloof ik, als we elkaar weer eens tegenkomen op vernissages, borrels, herdenkingen of uitvaarten, mettertijd allemaal wat minder stijf in de leer geworden, wat milder. Misschien zelfs wat wijzer 🙂Ik moest aan Piet den Blanken denken toen Raoul de Zwart me deze week vroeg of ik zoveel mogelijk bekenden, lezers, volgers en vrienden op de première van deel twee en drie van het drieluik ‘Breda in… >> Lees verder . . . >>

Geen wijk in Breda, die zo vergeven en omringd was door de industrie als Belcrum. Dat was toen, nu is het een hippe wijk, waar de sporen van dat nijvere verleden her en der te vinden zijn. Zomaar een rijtje namen: Asselbergs en Nachenius, Backer en Rueb, Cantrijn, Elektron, De Faam, Van Gend en Loos, Klavers-Jansen, Van Puyfelik, Rasenberg, de RTB, Schuurink, het Slachthuis, Tigchelaar, IJzer- en Kopergieterij Touw en Weterings. Aan de overkant van de Mark had je dan nog de Gasfabriek, Suikerfabriek, de Enka, de Etna en de Kwatta, en aan de oostkant de Brouwerij. Vroeger gingen de… >> Lees verder . . . >>

Brief en cadeautje in de vorm van een dikke boekenbon op de mat bij terugkomst uit Israël. Met een bedankje van Thomas Bruning, secretaris van de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Omdat ik veertig jaar lid ben. Aha, dat maakt meteen mooie herinneringen los aan het begin van dat lidmaatschap, op 1 december 1978. Nog geen week lid en ik had al een pracht van een arbeidsconflict met de toenmalige directeuren Wim Harkx en Hans Brader. Een rel over kerstpakketten, die een veel te goedkope sigaar uit eigen doos bleken te zijn. Dat nadat ik ieder onderdeel bij Albert Heijn afgestreept… >> Lees verder . . . >>

Brief en cadeautje in de vorm van een dikke boekenbon op de mat bij terugkomst uit Israël. Met een bedankje van Thomas Bruning, secretaris van de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Omdat ik veertig jaar lid ben. Aha, dat maakt meteen mooie herinneringen los aan het begin van dat lidmaatschap, op 1 december 1978. Nog geen week lid en ik had al een pracht van een arbeidsconflict met de toenmalige directeuren Wim Harkx en Hans Brader. Een rel over kerstpakketten, die een veel te goedkope sigaar uit eigen doos bleken te zijn. Dat nadat ik ieder onderdeel bij Albert Heijn afgestreept… >> Lees verder . . . >>

Weer een prachtige column van Johan Gabriëls in BN De Stem van vandaag: Een staande ovatie voor Kees Kuijs. Over Kees Kuijs en over hoe hij en vrijwel alle spelers van NAC, zelfs het contingent elkaar opvolgende Polen en Joegoslaven en af en toe een aangewaaide avonturier, altijd stevig geworteld waren in Breda, in de stad, in de Bredase samenleving. Met een elftal vol voorbeelden, waar je iedere dag een rondje Breda langs kon maken. Naar kapper Heintje van Gastel, een ijsje halen bij keeper Korebrits, een parketvloer bestellen bij Bertus Quaars ging, in het Casino naar croupier Toto Cornelissen,… >> Lees verder . . . >>

Het is een van de drie toegangswegen waarover je met goed fatsoen een bezoeker van buiten de weg naar de binnenstad van Breda durft te wijzen : de Claudius Prinsenlaan. Vanwege alleen de naam al, met de Baronielaan als goede tweede (wat zou die autoloos mooi zijn), Graaf Hendrik III op de derde plaats. Hoe dan ook, het is tegenwoordig maar amper voor te stellen dat nog maar 60 jaar geleden het exercititerrein van de Chassé kazerne van de Vierwindenstraat tot de Koepel één immens open stuk was. Pas in de jaren vijftig werden de eerste villa’s aan de Brabantlaan… >> Lees verder . . . >>

Ik weet nog steeds niet goed wat ik van het nieuwe gerechtsgebouw op de hoek van de Stationslaan en de Belcrum weg moet vinden. Aan de ene kant heeft het iets Oostblokachtigs, doet me denken aan een of ander regeringsgebouw in Roemenië of Kazachstan. Aan de andere kant . . . tja, eigenlijk geen idee. Lasten we maar hopen, indachtig de trauma’s van de brandweerkazerne en het station, dat ze hier de goeie lijm gebruikt hebben voor de plafonds en de gevelstenen. Ik ben niet op de open dag geweest, omdat we toen weg waren, maar die twee dingen op… >> Lees verder . . . >>

Misschien zijn ze nu nog wel op hun mooist, de oude hallen van Backer en Rueb. De machinefabriek werd begin jaren negentig gesloten, waarna er tot 2013 duizenden tonnen papier van Puyfelik aangevoerd, opgestapeld en verwerkt werden. Met om de zoveel tijd een spontane opruiming door een al dan niet aangestoken spectaculaire fik. Tussen de nog overeind staande restanten teelt het groen op het braakliggende terrein wierig. Ook al is die grond kennelijk nog niet gesaneerd, gezien enkele voor ‘vervuilde grond’ waarschuwende verbodsbordjes. Binnen is het niet spic and span, maar alles is netjes aangeveegd. In de drie hallen die… >> Lees verder . . . >>