Op mijn leeftijd, met mijn gewicht, weet ik één ding zeker als ik weer eens op de racefiets klim. Of ik nou 10, 20 of 100 kilometer doorsukkel, ik komt zeiknat thuis. Van het zweet, dat door dat ademend lycra aan alle kanten naar beneden druppelt. Tot in mijn schoenen toe. Of opdroogt tot spectaculaire zoutkorsten. Om te voorkomen dat de wasmachine door mijn ammonia en natrium aangevreten wordt, hang ik alles binnenstebuiten een nachtje in de schuur te drogen. Met de zooltjes eruit, naast mijn doordrenkte helm. Niet zo gek dat wielerverslaggevers sterke verhalen ophangen over stinkende wielrenners. Of… >> Lees verder . . . >>
Pimpelmummie . . .
Altijd weer een verrassing als je, als alles uitgevlogen is, de vogelhuisjes open maakt voor de grote schoonmaak. Verbazend: alle negen kamers in het mussenhotel bleken gevuld te zijn, met min of meer of helemaal afgemaakte nesten. Terwijl we er in het voorjaar toch maar een gefrequenteerd hebben zien door een pimpelmezenpaar en uiteindelijk ook een paar jongen dat nest – het tweede van links – uit hebben zien vliegen. Maar juist in die kamer lagen nog vier eitjes die niet uitgebroed waren. En in de eerste kamer, waar we ook nooit enige activiteit gezien hebben, lag een volgroeid maar… >> Lees verder . . . >>
Verzamelaars
Dit schilderij van Norman Rockwell – ‘The Rookie’ – bracht vorig jaar 22.5 miljoen dollar op toen het geveild werd. Als niet-verzamelaar krab ik wel eens achter mijn oren, zo van ‘had ik verdorie maar dit’ of ‘had ik sakkerju maar dat’. Niet-verzamelaars doen allerlei dingen altijd te vroeg weg, om ze te laat te kopen. Al heb ik het, ook achteraf gezien, redelijk goed gedaan toen ik mijn enige echte verzameling ooit, een zootje zwarte bakelieten telefoons, twaalf jaar geleden in één deal de deur uitgedaan heb. Een stuk of vijftig klassieke toestellen die ik in de jaren ’70… >> Lees verder . . . >>
Voor u?
Zoals zoveel dingen zijn ze volgens mij uit de Verenigde Staten uiteindelijk hierheen gewaaid: de obligate vragen. In de dienstverlening. Bij de kassa, aan tafel.Bij die Amerikanen snap je tenminste nog waarom ze het doen. Want daar zijn er na 239 jaar nog steeds niet in geslaagd om een fatsoenlijk minimum salaris overeen te komen. Zodat die daar in onze ogen zo overdreven vriendelijkheid in horeca, hotels, detailhandel en taxi’s alleen maar bedoeld is om via riante fooien die minimum emissie goed te maken. Niks mis met de clichés, ‘hoe het met je gaat, of het gesmaakt heeft, of je… >> Lees verder . . . >>
Singelzwemtocht?
Moby Dick (Super8) from Ton van de Merwe on Vimeo Badderen in de Bredase Singels zal zelfs dezer drukkende dagen veel gezonder zijn dan ruim dertig jaar geleden. De Mark schuimde toen nog al eens. Terwijl de boeren ten noorden van Meerseldreef hun Belgische collega’s de schuld gaven, om intussen zelf hun akkers te bemesten met vloeibare stront. Schuimde de Mark, dan stonken de Singels. In de tweede helft van de vorige eeuw zag je er hooguit weleens een hond de eenden opjagen, geen Bredanaar die zich in het water waagde. Tegenwoordig springen meiden in bikini uit woonboten, en staat… >> Lees verder . . . >>
Internetconsultatie
Of het laf, moedig, dom of slim is van Tspiras en Varoufakis om het Griekse volk over hun eigen ondergang of overleven te laten beslissen, daar kom ik niet uit. Terwijl ik me INTUSSEN afvraag of onze eigen regering bewust en uitgerekend op dit moment een wellicht nog heikeler beslissing vanuit het Torentje bij ons over de schutting heeft gegooid. Vlak voor het zomerreces, midden in de Griekse turbulentie, worden we door de overheid via een internetconsulatie gevraagd hoe ver de overheid mag gaan om ons via internet te bespioneren. Misschien heeft u verstand van economie, maar ik zou geen… >> Lees verder . . . >>
De auto’s van onze opa’s
Het Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) heeft vorige week een mooie website geopend: ‘De Auto van m’n Opa‘.Het is een site over motoren en auto’s, en hun bezitters of hun chauffeurs, tussen 1906 en 1951. Toen in Noord-Brabant alle gemotoriseerde voertuigen een kenteken voerden dat met de letter N begon. Zoals iedere auto in Nederland toen nog met een provinciaal kenteken gesierd was, dat met één of twee letters begon.De nu snel groeiende verzameling verhalen op de website van het BHIC vertellen over avontuurlijke motorrijders en ondernemende automobilisten, vrouwen achter het stuur, oma in het zijspan, en ook de ongevallen… >> Lees verder . . . >>
Spijt?
Bij de NS hebben ze een directeur ethiek aangesteld. Lijkt me dat zo iemand wel iets meer dan 60 uur per week nodig zal hebben om het imago van wat ooit onze nationale trots was, weer wat op te poetsen. Maar mocht ie, niet echt ongebruikelijk op dat niveau, voor twee dagen werk drie keer modaal scoren, dan zou ik hem de rest van de week scherven laten ruimen bij ProRail en VCO-NCW. Daar kunnen ze ook wel een ethische spin dokter gebruiken, die de top voor uitglijders behoedt. Spijt en sorry zeggen hoeft ie ze niet meer te leren,… >> Lees verder . . . >>
Rolls Royce Silver Cloud II
Het is een Rolls Royce Silver Cloud II die op 1 januari 1960 in Nederland op kenteken gezet is. Hij zat vanmiddag voor mijn neus op de Galderseweg, net ten zuiden van Breda. Dus er maar een tijdje achteraan gereden. Toen hij tussen Galder en Meerle eindelijk stopte netjes gevraagd of ik hem op de foto mocht zetten. Dat mocht van de chauffeur, maar pas toen ik met de groothoek door mijn knieën ging zag ik dat er een bruidspaar in zat. Een heel aardig paar ook nog, want ze wilden ook nog wel even uit de Rolls komen voor… >> Lees verder . . . >>
Nutella
Niets zo onweerstaanbaar én verslavend als de combinatie van vet én zoet. Iedere diëtist weet het, u weet het, ik weet het. Maar ja, zonder een lekkere vette zoete hap bij de cappuccino kom ik ’s morgens niet op gang. Liefst een croissant met amandelen, of een blok melkchocola met hazelnoten. Maakt u zich geen zorgen over mijn gewicht of cholesterol; compenseren doe ik later op de dag wel. Of niet. Hoe dan ook, net zo amusant als hypocriet, is de bijna-oorlog tussen Italië en Frankrijk. Over Nutella, zó zoet én zó vet. Tien procent verzadigd vet, bijna 60 procent… >> Lees verder . . . >>
Ik rik!
Tot nog toe – afkloppen – heb ik nog nooit iets te maken gehad met het UWV. Maar omdat nogal wat collega’s, of vrienden die tot dan bij andere bedrijven werkten, noodgedwongen bij die instantie aan hebben moeten kloppen, hoor ik wel eens wat. Bijvoorbeeld van een journalist van mijn leeftijd, een klassieke analyticus, die een baan als taxi-chauffeur aangeboden kreeg.Of een andere zestig plusser, die tijdens een voortijdig geblokkeerde carrière van ruim dertig jaar nooit een camera in handen gehouden had. Maar wiens profiel volgens het UWV voor honderd procent paste bij een vacature te Hilversum. Waar ze iemand… >> Lees verder . . . >>
Antwerpen in Breda
De foodhall in de Reigerstraat. Foto Johan van Gurp – Stadsarchief Breda. Volgende week zondag presenteert de Bredase historicus Frans Gooskens zijn boek over de geschiedenis van Wolfslaar, dat deze maand Abraham ziet. Of Sara, naar gelang u het 50-jarige zwembad als een meneer of als een mevrouw ziet. We hopen dat Gooskens daarna aan een ander opus begint, over de rijke geschiedenis van de teloor gegane Bredase bioscopen. In het spoor van Ida Aarts die in 2012 aan de Universiteit van Utrecht afstudeerde met een lezenswaardige scriptie over de ontwikkeling het Bredase bioscoopwezen in in zeer kort tijdsbestek: tussen… >> Lees verder . . . >>
De weergorilla
Kim Jong Un eist beter weer bij het Noord Koreaanse KNMIEr zijn wel meer mensen die ik geregeld mis, nadat ze van ons ondermaanse naar de bovenmaanse hel of hemel vertrokken zijn. Maar zo gauw het om zon of regen, donder en bliksem gaat, mis ik de klassieke ijs en weder dienenden, de weermannen van weleer. Toen er nog maar twee televisiezenders in Nederland waren en je in het zuiden van het land in zwartwit BRT kon kijken, waren Jan Pelleboer en Armand Pien de ijsheiligen van de ether.Niks internet, apps, en 199 televisiekanalen, waar het weer tegenwoordig versjacherd wordt… >> Lees verder . . . >>
Op naar Google Photos
Knoop doorgehakt: vanaf nu al mijn foto’s en mijn back-ups naar de nieuwe Google Photos. Dus niet meer alles naar DropBox, waar ik een 1 TeraByte account heb (had :-), maar nu meteen, vanaf het moment dat ik een sd card in een iMac of Macbook stop, automatisch naar de Google Cloud. Trouwens: volgende stap is een wifi kaartje in de Canon, dan doet ie dat vanaf de camera al. Beslissing genomen nadat ik de reviews op MacWorld en Wired las, en maar eens even geprobeerd. Meteen verkocht. Dit gaat Dropbox heel veel pijn doen, met al die nieuwe mogelijkheden.… >> Lees verder . . . >>
RetroSound: Auf der Autobahn
Tadatuut! Stond ook nog op een lang lijstje, maar hij zit er nu eindelijk in, met dank aan Frank van den Corput en William van den Broek van de Bredase Autoshop: een gezonde en moderne 4×50 Mosfet versterker met bluetooth en USB, weggewerkt achter een passend chromen retro smoeltje, de boxen onzichtbaar in het 46 jaar oude interieur. En wat kies je dan als zender voor deze klassieke outfit?Juist: Classic Rock, of vanaf de iPhone en Spotify Kraftwerk met – op zijn plat Düsseldorfs – ‘Fahn, fahn, fahn auf der Autobahn‘. Al was het maar omdat er op de originele… >> Lees verder . . . >>
Roland Garros
Ion Tiriac, de coach van Ilie Nastase, placht bij dat soort gelegenheden wel eens een glas op te eten – als het maar kristal was. Verder dan deze poging ben ik na een desondanks gewonnen weddenschap niet gekomen, hier op het terras van Roland Garros, onder het toeziend oog van nestor Bep van Houdt Op de middelste zaterdag mis ik Roland Garros. Van 1982 tot en met 1996 zat ik er tennis te bekijken, en over tennis te schrijven. Om iedere avond zo snel mogelijk de Rive Gauche op te zoeken, waar we in Café Danton kind aan huis waren.… >> Lees verder . . . >>
De festivalisering van Breda
Gratis tip voor de gemeente Breda: alle afzettingen van de binnenstad gewoon het hele jaar laten staan. Of vervangen door slagbomen, daar waar straten en wegen een singel kruisen. Want er is in Breda altijd zoveel te doen dat al die afzettingen beter permanent kunnen worden. Zodat al die geel-zwarte staanders, liggers en linten niet iedere week opnieuw aangesleept, opgezet, uit de weg gehaald en afgevoerd hoeven te worden. Stuk efficiënter: permanente slagbomen die met een app vanaf het Stadskantoor in werking gesteld kunnen worden. Lijkt me veel goedkoper dan het onderhoud en het constante gezeul met die afzettingen. Breda… >> Lees verder . . . >>
Praat Nederlands met me
Bankiers zijn lelijke mensen met een mooi pak aan. Kijk er voor uit. Aldus mijn financieel adviseur, die me maar meteen waarschuwde voor sommige assuradeurs, hun tussenpersonen, en zelfs zijn eigen kompanen. Nu een lijfrentepolis de einddatum heeft bereikt, begin ik hem te begrijpen. Qua timing is de expiratie fiscaal niet zo handig, omdat ik voorlopig mijn vervaldatum als werknemer nog niet hoop te bereiken. Met de details ga ik u niet vermoeien: waar het hier om gaat is de totale miscommunicatie tussen mij, de tussenpaus en de assuradeurs die hij dient. Het moet wel een hoger universum zijn van… >> Lees verder . . . >>
BB wie?
Met een ingrijpende verjonging blijkt een soort van generatiekloof in de redactie geslagen. Moesten we vrijdag de nieuwe jongeren tijdens het ochtendoverleg uitleggen wie BB King was. BB wie Dat Lucille zijn moeder noch vriendin of vrouw was, en ook geen hit van hem, maar zijn eerste gitaar, die hem naar eigen zeggen van een leven als katoenplukker redde – alle gitaren die hij de rest van zijn leven zou bespelen kregen die naam. Maar ja, van het affiche van het 538 festival kende ik zelf maar één artiest: Hardwell. Ook nog persoonlijk, omdat ik Robbert van de Corput bij… >> Lees verder . . . >>
Binnen de Singels
De een zijn dood is de ander zijn brood. Gelukkig heeft mijn onvergetelijke voorganger het pand in goede gezondheid verlaten. Hoe dan ook, mij is de eer te beurt gevallen om vanaf deze mooie Bredase kansel om de veertien dagen te mogen preken. Zeg maar ‘De Vuilen Hoek’, zoals ze in nogal wat Bredase cafés de gezelligste hoek noemen. Het zal even wennen zijn voor Princenhage, waarover en van waaruit mijn voorganger regelmatig berichtte. Vrees niet daar, ik begin er mezelf al half thuis te voelen nu ik zowat iedere dag over de Haagse Markt fiets, op en neer naar… >> Lees verder . . . >>