Ik woon – bijna – op de hoek van. De hoek van de Vierwindenstraat. De mooiste straatnaam van Breda, maar niet de mooiste straat. Dat is natuurlijk de Thomas Ernst van Goor, die vanwege enigszins halsstarrige ambtenarij, officieel nog steeds de Van Goorstraat heet, in plaats van Thomas Ernst enzovoort. Met of zonder TE, om om in de Van Goor te komen, moet je via de 4Winden, althans met de auto. Met fiets kan ook vanaf de Nieuwe Ginneken, of door de Doctor van Mierlostraat. Die dus eigenlijk ook Doctor Petrus Roverius van Mierlostraat zou moeten heten, maar dat zoeken… >> Lees verder . . . >>
Carnaval 2019
Sint Jan de Doper Waalwijk
Tien maanden geleden kwam ik er op de fiets langs, en maakte ik een paar foto’s van de Sint Jan de Doperkerk in Waalwijk. Naar aanleiding van die foto’s hoorde ik dat sommige mensen, die hem vanaf de A59 vaak gezien hebben, maar verder nog nooit de afslag ‘Wolluk’ genomen hebben, altijd gedacht hebben dat het een moskee is. Niet zo’n gekke gedachte, met die in totaal negentien koepels en koepeltjes en die slanke toren, die inderdaad veel weg heeft van een minaret. Afgelopen week twee keer – vanwege ochtend- en avondzon – keer naar Waalwijk geweest met de groothoek,… >> Lees verder . . . >>
Leeuwenstein Vught
En omdat we toch in Vught waren: het voormalige Raadhuis Leeuwenstein stond er lekker Eftelingachtig bij in het vroege voorjaarszonnetje. Dit is overigens Leeuwenstein 2.0, of 3.0. Het oorspronkelijke Leeuwenstein werd in 1753 gebouwd als buitenverblijf van jurist meester Johan Hendrik van Heurn.Op Rijksmonumenten.nl staat een uitgebreide beschrijving. Na het overlijden van Van Heurn verhuurde zijn weduwe Anna Römer het huis, om er later zelf te gaan wonen. Na haar dood verbleef haar kleindochter Anna Antonia Emilia van Heurn en haar echtgenoot Aldert van Galen vaak op het huis. In 1826 ging de familie er permanent wonen, maar na het… >> Lees verder . . . >>
DePetrus
Kijk. Zo hebben ze dat in Vught gedaan, met de voormalige Petruskerk. Dat, of zoiets, of iets dergelijks, of voor mijn part iets totaal anders, hadden we in Breda ook kunnen doen. Met alle min of meer monumentale kerken die we in een paar decennia gesloopt hebben. Ik noem ze nog maar even op, dat frustrerende rijtje: de Christus Koningkerk aan het Pastoor Pottersplein, de Heilige Kruiskerk in Breda-Noord, de Sint Jan de Doperkerk aan de IJpelaardreef, de Petrus en Pauluskerk aan de Graaf Hendrik III laan, de Goede Herder aan de Baliendijk, de Michaelkerk aan het Hooghout, de Maria Onbevlekte Ontvangenis aan de Oranjeboomstraat, de Gerardus Majellakerk aan de Odilia van Salmstraat, de Barbarakathedraal aan de Haven, de Jozefkerk op de… >> Lees verder . . . >>
De 148 van Breda
Dit is weer zo’n prachtige glasnegatief in het Stadsarchief van Breda, waarop je eindeloos in kan blijven zoomen, en het blijft haarscherp. Deze uitsnede is van een onderdeel van een serie glasnegatieven, in de jaren dertig van de vorige eeuw in opdracht van de Gemeentepolitie Breda vervaardigd. Op de pet en kraag een embleem en het stadswapen van Breda. Op de tank van de Liberator het embleem van Harley Davidson. De foto is genomen op het Stadserf, de achtertuin van zowel het Stadhuis als het voormalige politiebureau aan de Veemarktstraat 23. In het achterhuis aan het Stadserf bevond zich het… >> Lees verder . . . >>
Country Gazette, Breda, 1973
Hoe meer foto’s je van je eigen vroeger (toen alles beter was) ziet, hoe vaker je tot de conclusie komt dat je geheugen niet altijd even goed werkt. De legendarische optredens in Het Turfschip begin jaren zeventig bijvoorbeeld, met tweemaal The Byrds, tweemaal Soft Machine, Procol Harum, Rory Gallagher en The Flying Burrito Brothers, om er maar een paar te noemen. Ik was er een aantal keren bij, en dat waren dolle, wilde avonden, springend en dansend, althans, in mijn herinnering. Mooi niet, want op wat ik ook kan vinden van die shows, we zitten er met zijn allen deuzig… >> Lees verder . . . >>
Piet de Jongh (1938-2019)
(Foto Evi Matthijssen | Stadsarchief Breda) De Beyerd zonder Piet, we zullen er in onze huiskamer, ons clubhuis, ons café, aan moeten wennen. Al is De Beyerd zo veel meer dan alleen maar een café. Dankzij Piet de Jongh, die er niet alleen een huiskamer voor al zijn klanten en vrienden van gemaakt heeft, maar ook een politieke debatteerclub, een biljartkot, een rikhaven, een kookclub, ieder jaar een onvergetelijke Belgische Bierweek, een koejon toernooi, een blueszaal, bierproefwedstrijden, fietstochten, tennistoestanden, voetbalwedstrijden, en nog tig andere activiteiten. Carnaval en de Singelloop, nergens in Breda, nergens in Kielegat worden die twee uithangborden van… >> Lees verder . . . >>
Country Gazette en Flying Burrito Brothers
Hoe meer foto’s je van je eigen vroeger (toen alles beter was) ziet, hoe vaker je tot de conclusie komt dat je geheugen niet altijd even goed werkt. De legendarische optredens in Het Turfschip begin jaren zeventig bijvoorbeeld, met tweemaal The Byrds, tweemaal Soft Machine, Procol Harum, Rory Gallagher en The Flying Burrito Brothers, om er maar een paar te noemen. Ik was er een aantal keren bij, en dat waren dolle, wilde avonden, springend en dansend, althans, in mijn herinnering. Mooi niet, want op wat ik ook kan vinden van die shows, we zitten er met zijn allen deuzig… >> Lees verder . . . >>
Dwarsdenkers en Oproerkraaiers
Als Salsedo de huisdrukkerij van links Breda was, dan was – en is – Piet den Blanken de fotograaf van die kant van Breda. En Entrop&DeZwart de cineasten van links Breda. Al zijn we geloof ik, als we elkaar weer eens tegenkomen op vernissages, borrels, herdenkingen of uitvaarten, mettertijd allemaal wat minder stijf in de leer geworden, wat milder. Misschien zelfs wat wijzer 🙂Ik moest aan Piet den Blanken denken toen Raoul de Zwart me deze week vroeg of ik zoveel mogelijk bekenden, lezers, volgers en vrienden op de première van deel twee en drie van het drieluik ‘Breda in… >> Lees verder . . . >>
Aircooled Winterfest 2019
Het blijft leuk. Honderden klassieke Kevers, T1, T2 en T3 bussen, Danhauer, Hebmüller, Rometschen, cabrio’s, pick ups (jawel :-), Kübelwagen, Airmighty, workshops van Hot rod Doesburg (die de mijne in 1987 en 2010 gerestaureerd hebben), duizenden onderdelen, parafernalia en een een hele zooi spul wat helemaal niks met VW te maken heeft. Een een paar standhouders (ik zeg niet dat dat allemaal Belgen waren 🙂 wiens gezicht spontaan in de onweerstand gaat staat als je zegt dat de koop niet doorgaat omdat ze geen pinapparaatje hebben. Kom op zeg, het is 2019, wie op dit soort markten alleen nog maar… >> Lees verder . . . >>
De Appeldokter
Het stoomboek van Ed en Willem Bever onder mijn kussen uitgehaald, tig how to’s en forums op dat mooie internet doorgevlooid, huiveringwekkende video’s met zuignappen en ander soort van gynaecologisch gereedschap in slow motion bekeken heb ik eerder deze week geloof ik een verstandig besluit genomen: toch maar even de Appeldokter bellen. Dat gevoel werd alleen maar versterkt nadat ik de chirurg vanmiddag een uurtje met met mijn 2010 iMac bezig heb gezien. Blij dat ik er zelf niet aan ben gaan klooien. Het scherm verwijderen met die zuignappen, los van die sterke magneten, dat was me zelf ook nog wel gelukt, denk ik, en die… >> Lees verder . . . >>
De opkomst, bloei en ondergang van Touw
Geen wijk in Breda, die zo vergeven en omringd was door de industrie als Belcrum. Dat was toen, nu is het een hippe wijk, waar de sporen van dat nijvere verleden her en der te vinden zijn. Zomaar een rijtje namen: Asselbergs en Nachenius, Backer en Rueb, Cantrijn, Elektron, De Faam, Van Gend en Loos, Klavers-Jansen, Van Puyfelik, Rasenberg, de RTB, Schuurink, het Slachthuis, Tigchelaar, IJzer- en Kopergieterij Touw en Weterings. Aan de overkant van de Mark had je dan nog de Gasfabriek, Suikerfabriek, de Enka, de Etna en de Kwatta, en aan de oostkant de Brouwerij. Vroeger gingen de… >> Lees verder . . . >>
De kerstpakketten
Brief en cadeautje in de vorm van een dikke boekenbon op de mat bij terugkomst uit Israël. Met een bedankje van Thomas Bruning, secretaris van de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Omdat ik veertig jaar lid ben. Aha, dat maakt meteen mooie herinneringen los aan het begin van dat lidmaatschap, op 1 december 1978. Nog geen week lid en ik had al een pracht van een arbeidsconflict met de toenmalige directeuren Wim Harkx en Hans Brader. Een rel over kerstpakketten, die een veel te goedkope sigaar uit eigen doos bleken te zijn. Dat nadat ik ieder onderdeel bij Albert Heijn afgestreept… >> Lees verder . . . >>
De NVJ en het kerstpakket
Brief en cadeautje in de vorm van een dikke boekenbon op de mat bij terugkomst uit Israël. Met een bedankje van Thomas Bruning, secretaris van de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Omdat ik veertig jaar lid ben. Aha, dat maakt meteen mooie herinneringen los aan het begin van dat lidmaatschap, op 1 december 1978. Nog geen week lid en ik had al een pracht van een arbeidsconflict met de toenmalige directeuren Wim Harkx en Hans Brader. Een rel over kerstpakketten, die een veel te goedkope sigaar uit eigen doos bleken te zijn. Dat nadat ik ieder onderdeel bij Albert Heijn afgestreept… >> Lees verder . . . >>
Sinterklaas knol op hol
Met discussies over Piet bemoei ik me niet meer. Hier een vrolijke noot over de Sint, en zijn knol op hol. Ik schreef hem acht jaar geleden voor de krant, toen er nog niet veel volk op Facebook zat, dus hij kan wel weer even. Originele publicatiedatum: 12-11-2011. Hoe oud was u toen Sinterklaas door de mand viel? Ik was zes toen mijn onvoorwaardelijk geloof in de goedheilig man een onherstelbare knauw kreeg. De ontheiliging in Terheijden is op traumatische wijze in mijn geheugen gegrift. Terwijl mijn geloof eerder op die dramatische dag al aan het wankelen werd gebracht. Ik… >> Lees verder . . . >>
Kees Kuijs
Weer een prachtige column van Johan Gabriëls in BN De Stem van vandaag: Een staande ovatie voor Kees Kuijs. Over Kees Kuijs en over hoe hij en vrijwel alle spelers van NAC, zelfs het contingent elkaar opvolgende Polen en Joegoslaven en af en toe een aangewaaide avonturier, altijd stevig geworteld waren in Breda, in de stad, in de Bredase samenleving. Met een elftal vol voorbeelden, waar je iedere dag een rondje Breda langs kon maken. Naar kapper Heintje van Gastel, een ijsje halen bij keeper Korebrits, een parketvloer bestellen bij Bertus Quaars ging, in het Casino naar croupier Toto Cornelissen,… >> Lees verder . . . >>
De Claudius Prinsenlaan
Het is een van de drie toegangswegen waarover je met goed fatsoen een bezoeker van buiten de weg naar de binnenstad van Breda durft te wijzen : de Claudius Prinsenlaan. Vanwege alleen de naam al, met de Baronielaan als goede tweede (wat zou die autoloos mooi zijn), Graaf Hendrik III op de derde plaats. Hoe dan ook, het is tegenwoordig maar amper voor te stellen dat nog maar 60 jaar geleden het exercititerrein van de Chassé kazerne van de Vierwindenstraat tot de Koepel één immens open stuk was. Pas in de jaren vijftig werden de eerste villa’s aan de Brabantlaan… >> Lees verder . . . >>
De Nieuwe Rechtbank
Ik weet nog steeds niet goed wat ik van het nieuwe gerechtsgebouw op de hoek van de Stationslaan en de Belcrum weg moet vinden. Aan de ene kant heeft het iets Oostblokachtigs, doet me denken aan een of ander regeringsgebouw in Roemenië of Kazachstan. Aan de andere kant . . . tja, eigenlijk geen idee. Lasten we maar hopen, indachtig de trauma’s van de brandweerkazerne en het station, dat ze hier de goeie lijm gebruikt hebben voor de plafonds en de gevelstenen. Ik ben niet op de open dag geweest, omdat we toen weg waren, maar die twee dingen op… >> Lees verder . . . >>
De oude hallen van Backer en Rueb
Misschien zijn ze nu nog wel op hun mooist, de oude hallen van Backer en Rueb. De machinefabriek werd begin jaren negentig gesloten, waarna er tot 2013 duizenden tonnen papier van Puyfelik aangevoerd, opgestapeld en verwerkt werden. Met om de zoveel tijd een spontane opruiming door een al dan niet aangestoken spectaculaire fik. Tussen de nog overeind staande restanten teelt het groen op het braakliggende terrein wierig. Ook al is die grond kennelijk nog niet gesaneerd, gezien enkele voor ‘vervuilde grond’ waarschuwende verbodsbordjes. Binnen is het niet spic and span, maar alles is netjes aangeveegd. In de drie hallen die… >> Lees verder . . . >>