Wroetende door onze archieven ben ik op een prangende vraag gestuit: of er ruim 40 jaar geleden een opvoering is geweest van Jesus Christ Superstar door Bredanaars, in Breda? Dat nadat ik een serie foto’s gevonden heb die eind 1974 door Johan van Gurp zijn gemaakt, in de Beurs Modern en de Carina Bar. Het betreft de audities voor de Bredase versie van de musical Jesus Christ Superstar, en de eerste samenkomst van de geselecteerde talenten De audities werden op donderdag 21 november 1974 in de Beurs Modern op de Grote Markt gehouden, tegenwoordig Het Hart van Breda. De eerste… >> Lees verder . . . >>
Het wonder bij NAC
Nieuws waar je vrolijk van wordt: die winkeldief met zijn scootmobiel. Die bij een super in Helmond het hazenpad koos, betrapt op het stelen van paar pakken koffie. Niet op zijn scooter, maar rechtop, sprintend, zijn vehikel achterlatend. Zoiets werpt een aantal vragen op, waarvan ik hoop dat de bevoegde instanties er deze week achteraan gaan. Misschien was dat ding gestolen, best handig met winkeldiefstallen; wie weet belazert de man al jaren allerlei instanties. Ik moest meteen denken aan NAC-Helmond Sport (2-0, tweemaal Guus van der Borgt), op zaterdag 27 september 1986. Aan de Beatrixstraat stond destijds altijd een aantal… >> Lees verder . . . >>
De duikelaar
Charles Takkenberg, duikelaar. Volgens het stadsarchief ‘vermoedelijk’ een Bredanaar, die kopjeduikelde, van Amsterdam naar Marseille. In precies 3 maanden, tussen 12 november 1923 en 12 februari 1924 pakte hij de 1300 kilometer van de Dam in Mokum naar de Cathedrale La Major in ZuidFrankrijk in anderhalf miljoen koprollen. Onderweg verkocht hij ansichtkaarten van zichzelf. Daarop zit hij met de knieën plat op de grond, de onderbenen aan weerskanten naar buiten gevouwen. In een dikke leren jas, met een paar enorme handschoenen, boven zijn ernstige blik een enorm hoofddeksel. Die parafernalia waren waarschijnlijk bedoeld om hoofd en ledematen te beschermen tegen… >> Lees verder . . . >>
Boem in Breda
Mijn jongste verslaving heet Delpher. Nadat ik al een paar jaar lichtelijk verslingerd was aan het Bredase Stadsarchief, ben ik nu een hard core Delpher junk. Het is een beetje tijdreizen door een intussen alsmaar uitdijend universum, met als enige zekerheid dat er nooit een eind aan komt. Delpher is het door de Koninklijke Bibliotheek ontwikkelde systeem waarin op dit moment ruim één miljoen kranten en boeken doorbladerbaar ontsloten zijn. Het gaat me hier nu alleen even over Bredase dingen die ik er gevonden heb, en die ik tot nog toe niet ben tegen gekomen in onze eigen archieven of… >> Lees verder . . . >>
Carnaval in de mess, voor de Mezz
Over veertien dagen kost een plastic pint in Breda 2,40 euro. Waarschijnlijk heb ik onbewust meegemaakt dat er voor dat bedrag, in guldens, met carnaval een blad vol getapt werd. Maar dat was dan in de tijd dat ik weliswaar alleen mocht gaan hossen op de Grote Markt, als ik maar voor het donker thuis was. Op een leeftijd dat ik drank en shag, laat staan meiden, nog niet ontdekt had. Maar nou ook weer niet zó veel later betaalde ik voor een bierkaart met tien bonnekes 12.50 gulden. Als ik hem tenminste vóór de carnaval aanschafte, iets van 5,70… >> Lees verder . . . >>
Bredase maquette weer up to date
De renovatie heeft een half jaar in beslag genomen, maar de maquette van de stad in het Bredase stadskantoor is weer schoon en zelfs meer dan bij de tijd. Tot de volgende brand, sloop, demping, wegomlegging of nieuwbouw. In Helmond hebben ze er bij Archisign, dat ook de maquette voor het infocentrum van ViaBreda gebouwd heeft, ruim vijf maanden hard aan gewerkt.De gebeurtenissen in de ware Bredase wereld binnen de singels – en hier en daar een stuk erbuiten – zijn keurig op schaal weergegeven. Waar de twee silo’s van de voormalige suikerfabriek decennia lang de skyline bepaalden, schreeuwt een… >> Lees verder . . . >>
Piet Mijzen deed alles groots
Hij fotografeerde maar 10 jaar voor dagblad De Stem,maar wie Piet Mijzen heeft ontmoet, is hem nooit vergeten.Muzikant, fotograaf, purser op de grote vaart, graficus, slager en levensgenieter.Piet Mijzen, die eind december thuis in Etten-Leur op 85-jarige leeftijd overleed, was een geboren Amsterdammer. Uit de Vespuccistraat, volgens architectuurliefhebbers de mooiste straat van De Baarsjes in Oud West, klassieke Amsterdamse school.Zijn eerste, enige en grote liefde Marie, die hem heeft overleefd, en met wie hij 67 jaar samen was, kwam uit Amsterdam-Noord, het stadsdeel van De Volewijckers.Nadat ze elkaar over het IJ hadden leren kennen, kwamen ze eind jaren ’50 met… >> Lees verder . . . >>
Brabantse boeven en Bredase Daltons in digitale bajes
Wees gewaarschuwd: wie snel geboeid raakt door boeven, doet er misschien beter aan de website van het Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) in ‘s-Hertogenbosch te mijden. Want voor je het weet raak je hopeloos verdwaald in digitale krochten van het BHIC. Omringd door ooit veroordeelde dronkelappen, kruimeldieven, moordenaars, smokkelaars, vechtersbazen, verkeersovertreders, verkrachters, wanbetalers, zwarthandelaren of wat voor wetsovertreders dan ook. Het zoveelste leuke initiatief van het BHIC, waar ze steeds meer stoffige archieven, al dan niet met behulp van u en ik, digitaliseren. Om gaande dat moderne monnikenwerk, die groeiende schatten voor iedereen aantrekkelijk te presenteren, met simpel te doorzoeken… >> Lees verder . . . >>
Hoe deed ie dat?
Hoe vaker ik met mijn camera’s door Breda loop te clicken, hoe meer respect ik voor mijn voorgangers krijg. Wat heb ik het gemakkelijk met met zo’n computer met een lens erop. Zó veel gemakkelijker. Véél lichtgevoeliger en scherper dan waar ze drie of vier decennia geleden mee moesten werken, om van nog veel vroeger helemaal niet te spreken. Toen iedere fotograaf maar voor één derde fotograaf was, voor één derde wiskundige, voor één derde scheikundige. Met rolletjes en lichtmeters in de weer, en daarna met belichters en bakken vol met chemische troep. En een haardroger om de kletsnatte afdrukken… >> Lees verder . . . >>
Het Vierkant van Maurits
Update 11 december 2022: Het Vierkant van Maurits weer zichtbaar Het ligt al bijna 400 jaar in het Mastbos, maar bijna niemand kent het vierkant dat Maurits er in 1625 aan liet leggen. Honderden malen moet ik er in het Mastbos overheen gewandeld, gerend, of gefietst hebben. Net als duizenden andere Bredanaars, wandelend met de hond, fietsend, hardlopend. Naar de redactie in het Trivium in Etten-Leur reed ik bijna dagelijks langs het bos, over de Overaseweg, achterlangs via Effen en De Rith. Hooguit vijf minuten langer dan over de zuidelijke rondweg en A58. Op die schilderachtige sluiproute heb ik altijd… >> Lees verder . . . >>
Negen Straatjes
Dat ze er mee willen pronken dat begrijp ik best. Maar dat in Breda negen willekeurige straatnamen aangeprezen worden als ‘De Bredase Negen Straatjes’ is een krampachtige vergelijking vanuit provinciale sentimenten. Net zo vergezocht als vanuit, of all places, Tilburg. Waar een architectenbureau in een poging tot het binnenhalen van een opdracht nu ook de term ‘Negen Tilburgse Straatjes’ uit de kast gehaald heeft. Het bekt lekker, en de hoofdstedelijke zijstraatjes tussen de Prinsen-, Keizers- en Herengracht en Singel worden op Lonely Planet, Rough Guide en alle travel apps aangeprezen als winkelwalhalla. Dat ze daardoor op uur van iedere dag… >> Lees verder . . . >>
Ik hou van (de) Heuvel
Al jaren met plezier binnen de Singels residerend blijft Heuvel mijn favoriete wijk daarbuiten. Ik hou van Heuvel. Dat is de officiële naam vande wijk, de meeste Bredanaars noemen hem De Heuvel. Ik hou van De Heuvel, vanwege mooie herinneringen, vanwege de architectuur. Omdat er, toen ik 16 was, nogal wat vrienden woonden. Mijn eerste Puch kocht ik tweedehands voor 350 gulden in de Heuvelstraat, na vier weken vakantiewerk bij de Enka. We haalden van alles uit in een illegaal jeugdhonk in een souterrain in de Verbeetenstraat. Twee jaar lang ging ik iedere middag mijn boterhammen opeten bij een klasgenoot… >> Lees verder . . . >>
Sloop Lage Kant en Nieuwe Inslag
Toen ze gebouwd werden, bijna zestig jaar geleden, hield Breda op bij de net aangelegde Beverweg achter het Ignatiusziekenhuis. De eerste barre winter waren ze in het niemandsland wat later het Brabantpark zou worden, slechts bereikbaar via een modderpad vanaf de Ignatiusstraat, twee kilometer verderop. Niemand weet hoeveel Bredanaars er geboren of overleden zijn, maar in die de zes flatjes aan de Lage Kant en de Nieuwe Inslag moeten honderden, zo niet enkele duizenden verschillende mensen geleefd hebben. Ooit bewoond door pasgetrouwde stelletjes, daarna door jongeren, krakers, studenten en ongeregeld goed. Ze zouden al twintig jaar geleden gesloopt worden, maar… >> Lees verder . . . >>
Het wachtende sprookjeshuis
Mooiere locaties zijn er in of rond Breda niet te vinden. Aan de rand van het Mastbos, grenzend aan de Bovenmark aan het eind van de doodlopende Reeptiend. Een stuk Efteling op een perceel van 30.000 vierkante meter. Maar het staat het nu al zolang te verpieteren dat het op instorten staat. Het pand en het bakhuis zijn half verborgen achter en onder het welig tierende struweel. Dagelijks wekt het de verbazing van de fietsers en wandelaars die het langs de Mark of vanaf het Mastbos passeren. Of irritatie, zoals bij Christiaan Schraven uit Ulvenhout. “Het geheel staat al jaren… >> Lees verder . . . >>
Het Breda van 1915
Ik ben een van de schrijvers in de groep / Breda op Facebook, en / Oud Breda. Waar ik de afgelopen jaren soms een keer in de week, en soms een paar keer per week, foto’s uit ons aller verleden post: over Breda. Soms share ik ze op de Facebook pagina’s en/of de website van de krant, en op mijn eigen digitale toko’s, en dat levert iedere dag tientallen prachtige reacties op. En vaak inspiratie – dank u – voor een pagina ‘En Toen’. De wekelijkse terugblik op ons aller verleden, in Breda, of de omgeving. Deze week ergerde ik… >> Lees verder . . . >>
‘t Tannekestraatje
Heeft u ooit van de Gravinnen van Nassauboulevard gehoord? Een rondvraag op de redactie leerde me gisteren dat geen enkele collega die naam iets zei. Laat staan dat er iemand was die weet waar er in Breda een bordje staat dat die prachtige naam draagt. Of dat er luttele meters verderop een andere straat naar een andere Oranjeklant genoemd is: de Anna van Burenstraat. Je zou denken dat er in Breda onderhand kennelijk genoeg cafés, gebouwen, kazernes, parken, stegen en straten naar de Oranjes en Nassau’s, van Waldeck-Pyrmont’s en al hun bijzitten en nakomelingen, al dan niet van blauw dan… >> Lees verder . . . >>
Bob Latchford
Op donderdag 26 januari 1984 nam ik s’morgens vroeg op de sportredactie de telefoon aan, en vertelde secretaris Ton van de Meer me dat er een Brit mee kwam trainen. Samen met Johan van Gurp inderhaast naar de Beatrixstraat waar alle NAC’ers met handschoenen en lange broeken al op het besneeuwde trainingsveld stonden. Bobby Latchford kwam met blote benen en zonder handschoenen de kleedkamer uit, stelde zich voor, kreeg een hesje, en schopte er zo vier of vijf in, met links en rechts. Fotoalbum: Facebook/BNDeStemBreda Op de foto, die de krant haalde heeft ie net Johnny Dusbaba gedold, die daarna… >> Lees verder . . . >>
Een man in een geel T-shirt
Monty Python. Dat is altijd het eerste waar ik aan moet denken als ik iets absurds lees. Hoor ik iets raars over paarden, dan gaan mijn gedachten naar The Holy Grail. De onvergetelijk film, waarvoor de Pythons niet voldoende budget kregen om echte knollen op te laten draven. En daarom zelf voor edele viervoeter speelden, met halve kokosnoten klepperend, het geluid van hoeven imiterend. Vergeef me, maar daar moest ik meteen aan denken toen ik hoorde dat de politie op zoek was naar een man in een geel T-shirt, met een kratje op zijn fiets. Omdat die zich bezig gehouden… >> Lees verder . . . >>
‘Elf keer lof voor Moederheil’
Moederheil. Laat de naam in Breda of omstreken op een verjaardagsfeestje, een bruiloft of een begrafenis vallen, en de helft van de aanwezigen laat weten er geboren te zijn. De tieners niet, want sinds 1995 wordt er aan Valkenierslaan 37 niemand meer geboren. Althans niet in het karakteristieke gebouw van Moederheil, dat bovendien al sinds 1975 met het naambordje Valkenhorst getooid was, voor het in 1996 door Stolwerk gesloopt werd. Op dat adres staan nu enkele appartementsgebouwen met dezelfde naam, Residentie Valkenhorst. Niet zo gek dus dat er op een oproepje zoveel reacties kwamen dat we er een beetje mee… >> Lees verder . . . >>
Frans Slaats
Dit is Frans Slaats, in 1937 ruim 4 weken houder van het werelduurrecord, dat hij op 29 september 1937 op de Vigorelli-baan in Milaan op 45,558 zette. Op 3 november werd het verbeterd door de Fransman Maurice Archambaud, die 397 meter meer aflegde dan Slaats: 45.840.Frans Slaats (11 juni 1912 – 6 April 1993) heeft een groot persoonlijk drama meegemaakt, nadat hij door pure mazzel aan de Tweede Wereldoorlog ontkwam. Met een aantal andere Europese renners nam hij deel aan de zesdaagse van Buenos Aires, toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Hij bleef tot het einde van de oorlog in Argentinië,… >> Lees verder . . . >>