In alle rust een rondje over het voormalige CSM terrein gelopen, nadat Alfred Arbouw daar het kunstwerk ‘Ik ga Via Breda’ van Nina Lenting had onthuld. Hoeveel honderdduizenden tonnen aan beton en staal zou daar nog in de grond zitten? Genoeg – en ook massief genoeg – om een kleine stad op te bouwen, maar het zal toch de bedoeling zijn dat het er ooit uit gehaald wordt. Geen idee wat er destijds in de sloopovereenkomst gestaan heeft. Maar waar er recent gesloopt is – Driesprong, Heuvel, Brabantpark – blijven na afloop alleen maar netjes geëgaliseerde terreinen of zwembaden van… >> Lees verder . . . >>
Hugo Brouwer
Een week of twee geleden was ik er al eens heen gereden, nadat ik gehoord had dat het in volle glorie op de ‘cour’ van het Graaf Engelbrecht College in de Haagse Beemden was herboren. Maar toen was de poort dicht, en kon ik er niet goed bij met de camera. Vandaag stond de zon goed, de poort was open, en het staat er prachtig bij: het behouden reliëf van Hugo Brouwer. Vijftig jaar geleden zat ik in de tweede klas van de Rijks HBS aan de Nassaustraat in Breda. Met dat prachtige dubbele mozaïek van Hugo Brouwer links en… >> Lees verder . . . >>
Wilhelmus de Leeuw
Ik zag het vanmorgen voor het eerst, tijdens mijn dagelijkse rondje station. Deze plaquette hing van 1976 tot de sloop van het oude station naast de deur van het GWK grenswisselkantoor in de gang achter de hoofdingang aan het Stationsplein. Hij werd op 24 augustus 1948 onthuld in de hal van het toenmalige stationsgebouw, om ruim 20 jaar later naast de ingang van het wisselkantoor bevestigd te worden.Met de grijze granieten achtergrond zoals het er nu hangt, met de witte geglazuurde steentjes met facetranden tot september 2014. De plaquette hangt nu rechts onder in de ingang aan het eind van… >> Lees verder . . . >>
De Belcrum
Onderstaande column heb ik op verzoek voor het nieuwe Belcrum Magazine geschreven. Mijn vroegste herinneringen aan De Belcrum dateren van eind jaren ’50. Gezien de exact 9 maanden tussen de huwelijksdatum van mijn ouders en mijn verjaardag is het aannemelijk dat ik verwekt ben tijdens de huwelijkreis op de fiets naar Limburg. Zodat ik een van de weinigen zal zijn die al voor zijn geboorte een val met een tandem overleefd heeft. En er desondanks een levenslange liefde voor de fiets aan overgehouden heeft. Tot oktober 1958 woonden we in Terheijden. In de zomer van dat jaar fietse ik voor… >> Lees verder . . . >>
De ware winnaars
Het is de goden verzoeken, maar ik heb nu eenmaal een deadline voor deze column. Op zondagavond is dat een in beton gegoten 21 uur 30. Het zou dus kunnen dat de Amsterdamse binnenstad afgelopen nacht tot en met de A10 op ring zuid na die tijd in vlammen opgegaan is. Dat de Arena afgefikt is, dat er geen pand meer overeind staat op het Leidseplein. Tot dan constateer ik dat het een schitterende sportweekeinde geweest is. Zonder wanklanken, louter lol – en een beetje leedvermaak richting Mokum. Niet omdat in een en hetzelfde weekeinde drie titels naar Brabant gingen;… >> Lees verder . . . >>
Natuurpoort Wolfslaar
Het is niet de eerste Natuurpoort in Brabant, en er zullen er nog meer komen. Maar de Bredase Natuurpoort Wolfslaar, die vorig jaar oktober geopend werd, is nu al veel meer dan een poort. Meer een natuurweb, met een landgoed in het midden, aan alle kanten met de omgeving verbonden. Het project in Breda doet daarmee veel meer dan bedoeld in het initiatief van de provincie Noor Brabant onder de naam ‘Brabantse Natuurpoorten’. Wolfslaar was, toen de 4 meter hoge geroeste cortenstalen sleutel er neer gezet werd, de 27e van de 30 in heel Brabant. Die sleutel staat voor het… >> Lees verder . . . >>
Hoe De Houten Tentjes uit Breda verdwenen
Als er één stuk Breda is, dat voorgoed en grondig naar de gallemiezen geholpen is, dan is het wel het Kloosterplein en omgeving. Waar van sommige straatjes, zoals Pasbaan en Beyerd, nog de naam of een paar bakstenen behouden zijn gebleven. Terwijl andere straten, mét een pand of honderd, voorgoed verdwenen zijn. Klik hier: en pak er een luchtfoto bij van 1950, en op de vijfhoek, die ingeklemd ligt tussen de Vlaszak, Kloosterlaan, Pasbaan, Boschstraat en Kloosterplein ligt een dorpje. Midden in de stad. Waar nu dat lelijke parkeerterrein ligt, lag een stel in de vergetelheid verdwenen steegjes, zoals Klein… >> Lees verder . . . >>
Halal zwemmen
Ik weet niet goed wat ik van dat halal zwemmen in zwembad Sonsbeeck in Breda zou moeten vinden. Met de voors (wat een flauwekul) en tegens (anders komen die vrouwen nooit de deur uit, laat staan een zwembad in) kom ik op geen mening uit. Zoals te doen gebruikelijk zijn de reaguurders er op de website van BN De Stem en Facebook er zonder of na 1 seconde nadenken wel helemaal uit, maar dat terzijde. Ook terzijde, maar niet in de krant belicht: achter de organiserende stichting staat een kledingzaak, met een webshop, en een kledinglijn, dus die scoren nu… >> Lees verder . . . >>
Prinsenbeek
Altijd gedacht dat ze in Prinsenbeek wel van een lolletje hielden. Allang een Bredase buurt, maar net als Ginneken, waar ze zich 74 jaar na de annexatie nog steeds aanstekelijk dorps gedragen, koesteren ze hun genen. Niks mis mee, maar mijn beeld van ‘De Beek’ is nogal hard gekanteld. Prinsenbeek, dat was dat dorp dat barstte van het verenigingsleven. Met grote feestvierders, legendarische gezelligheidsbeesten, getalenteerde tonpraters en de mooiste carnavalsoptocht van heel Brabant. Vinden ze daar zelf. Met een prachtige lichtjesoptocht en een bloeiend verenigingsleven waarin zelfs import van boven de sloot geïntegreerd is. Bijna geen Bekenaar te vinden die… >> Lees verder . . . >>
Lost my way in V & D
Veel gedichten declameer ik niet uit mijn blote hoofd, maar één ben ik nooit vergeten: Lost my Way in V&D. Van de hand van de Leidse psychiater en dichter Frank Koenegracht. Al moet ik bekennen dat ik lang gedacht heb dat het een gedicht was van een van de twee legendarische Schippers, dichter K. of programmamaker Wim T.Hoe dan ook, toen we de afgelopen weken V&D met de dag meer definitief kwijt begonnen te raken, meldde dat prachtige gedichtje zich iedere dag stilletjes integraal vanuit diepe krochten in mijn geheugen.Tja, erg jammer dat V&D nu historie is. Maar het heeft… >> Lees verder . . . >>
Jesus Christ Superstar in Breda
Wroetende door onze archieven ben ik op een prangende vraag gestuit: of er ruim 40 jaar geleden een opvoering is geweest van Jesus Christ Superstar door Bredanaars, in Breda? Dat nadat ik een serie foto’s gevonden heb die eind 1974 door Johan van Gurp zijn gemaakt, in de Beurs Modern en de Carina Bar. Het betreft de audities voor de Bredase versie van de musical Jesus Christ Superstar, en de eerste samenkomst van de geselecteerde talenten De audities werden op donderdag 21 november 1974 in de Beurs Modern op de Grote Markt gehouden, tegenwoordig Het Hart van Breda. De eerste… >> Lees verder . . . >>
Het wonder bij NAC
Nieuws waar je vrolijk van wordt: die winkeldief met zijn scootmobiel. Die bij een super in Helmond het hazenpad koos, betrapt op het stelen van paar pakken koffie. Niet op zijn scooter, maar rechtop, sprintend, zijn vehikel achterlatend. Zoiets werpt een aantal vragen op, waarvan ik hoop dat de bevoegde instanties er deze week achteraan gaan. Misschien was dat ding gestolen, best handig met winkeldiefstallen; wie weet belazert de man al jaren allerlei instanties. Ik moest meteen denken aan NAC-Helmond Sport (2-0, tweemaal Guus van der Borgt), op zaterdag 27 september 1986. Aan de Beatrixstraat stond destijds altijd een aantal… >> Lees verder . . . >>
De duikelaar
Charles Takkenberg, duikelaar. Volgens het stadsarchief ‘vermoedelijk’ een Bredanaar, die kopjeduikelde, van Amsterdam naar Marseille. In precies 3 maanden, tussen 12 november 1923 en 12 februari 1924 pakte hij de 1300 kilometer van de Dam in Mokum naar de Cathedrale La Major in ZuidFrankrijk in anderhalf miljoen koprollen. Onderweg verkocht hij ansichtkaarten van zichzelf. Daarop zit hij met de knieën plat op de grond, de onderbenen aan weerskanten naar buiten gevouwen. In een dikke leren jas, met een paar enorme handschoenen, boven zijn ernstige blik een enorm hoofddeksel. Die parafernalia waren waarschijnlijk bedoeld om hoofd en ledematen te beschermen tegen… >> Lees verder . . . >>
Boem in Breda
Mijn jongste verslaving heet Delpher. Nadat ik al een paar jaar lichtelijk verslingerd was aan het Bredase Stadsarchief, ben ik nu een hard core Delpher junk. Het is een beetje tijdreizen door een intussen alsmaar uitdijend universum, met als enige zekerheid dat er nooit een eind aan komt. Delpher is het door de Koninklijke Bibliotheek ontwikkelde systeem waarin op dit moment ruim één miljoen kranten en boeken doorbladerbaar ontsloten zijn. Het gaat me hier nu alleen even over Bredase dingen die ik er gevonden heb, en die ik tot nog toe niet ben tegen gekomen in onze eigen archieven of… >> Lees verder . . . >>
Carnaval in de mess, voor de Mezz
Over veertien dagen kost een plastic pint in Breda 2,40 euro. Waarschijnlijk heb ik onbewust meegemaakt dat er voor dat bedrag, in guldens, met carnaval een blad vol getapt werd. Maar dat was dan in de tijd dat ik weliswaar alleen mocht gaan hossen op de Grote Markt, als ik maar voor het donker thuis was. Op een leeftijd dat ik drank en shag, laat staan meiden, nog niet ontdekt had. Maar nou ook weer niet zó veel later betaalde ik voor een bierkaart met tien bonnekes 12.50 gulden. Als ik hem tenminste vóór de carnaval aanschafte, iets van 5,70… >> Lees verder . . . >>
Bredase maquette weer up to date
De renovatie heeft een half jaar in beslag genomen, maar de maquette van de stad in het Bredase stadskantoor is weer schoon en zelfs meer dan bij de tijd. Tot de volgende brand, sloop, demping, wegomlegging of nieuwbouw. In Helmond hebben ze er bij Archisign, dat ook de maquette voor het infocentrum van ViaBreda gebouwd heeft, ruim vijf maanden hard aan gewerkt.De gebeurtenissen in de ware Bredase wereld binnen de singels – en hier en daar een stuk erbuiten – zijn keurig op schaal weergegeven. Waar de twee silo’s van de voormalige suikerfabriek decennia lang de skyline bepaalden, schreeuwt een… >> Lees verder . . . >>
Piet Mijzen deed alles groots
Hij fotografeerde maar 10 jaar voor dagblad De Stem,maar wie Piet Mijzen heeft ontmoet, is hem nooit vergeten.Muzikant, fotograaf, purser op de grote vaart, graficus, slager en levensgenieter.Piet Mijzen, die eind december thuis in Etten-Leur op 85-jarige leeftijd overleed, was een geboren Amsterdammer. Uit de Vespuccistraat, volgens architectuurliefhebbers de mooiste straat van De Baarsjes in Oud West, klassieke Amsterdamse school.Zijn eerste, enige en grote liefde Marie, die hem heeft overleefd, en met wie hij 67 jaar samen was, kwam uit Amsterdam-Noord, het stadsdeel van De Volewijckers.Nadat ze elkaar over het IJ hadden leren kennen, kwamen ze eind jaren ’50 met… >> Lees verder . . . >>
Brabantse boeven en Bredase Daltons in digitale bajes
Wees gewaarschuwd: wie snel geboeid raakt door boeven, doet er misschien beter aan de website van het Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) in ‘s-Hertogenbosch te mijden. Want voor je het weet raak je hopeloos verdwaald in digitale krochten van het BHIC. Omringd door ooit veroordeelde dronkelappen, kruimeldieven, moordenaars, smokkelaars, vechtersbazen, verkeersovertreders, verkrachters, wanbetalers, zwarthandelaren of wat voor wetsovertreders dan ook. Het zoveelste leuke initiatief van het BHIC, waar ze steeds meer stoffige archieven, al dan niet met behulp van u en ik, digitaliseren. Om gaande dat moderne monnikenwerk, die groeiende schatten voor iedereen aantrekkelijk te presenteren, met simpel te doorzoeken… >> Lees verder . . . >>
Hoe deed ie dat?
Hoe vaker ik met mijn camera’s door Breda loop te clicken, hoe meer respect ik voor mijn voorgangers krijg. Wat heb ik het gemakkelijk met met zo’n computer met een lens erop. Zó veel gemakkelijker. Véél lichtgevoeliger en scherper dan waar ze drie of vier decennia geleden mee moesten werken, om van nog veel vroeger helemaal niet te spreken. Toen iedere fotograaf maar voor één derde fotograaf was, voor één derde wiskundige, voor één derde scheikundige. Met rolletjes en lichtmeters in de weer, en daarna met belichters en bakken vol met chemische troep. En een haardroger om de kletsnatte afdrukken… >> Lees verder . . . >>
Het Vierkant van Maurits
Update 11 december 2022: Het Vierkant van Maurits weer zichtbaar Het ligt al bijna 400 jaar in het Mastbos, maar bijna niemand kent het vierkant dat Maurits er in 1625 aan liet leggen. Honderden malen moet ik er in het Mastbos overheen gewandeld, gerend, of gefietst hebben. Net als duizenden andere Bredanaars, wandelend met de hond, fietsend, hardlopend. Naar de redactie in het Trivium in Etten-Leur reed ik bijna dagelijks langs het bos, over de Overaseweg, achterlangs via Effen en De Rith. Hooguit vijf minuten langer dan over de zuidelijke rondweg en A58. Op die schilderachtige sluiproute heb ik altijd… >> Lees verder . . . >>