Geen wijk in Breda, die zo vergeven en omringd was door de industrie als Belcrum. Dat was toen, nu is het een hippe wijk, waar de sporen van dat nijvere verleden her en der te vinden zijn. Zomaar een rijtje namen: Asselbergs en Nachenius, Backer en Rueb, Cantrijn, Elektron, De Faam, Van Gend en Loos, Klavers-Jansen, Van Puyfelik, Rasenberg, de RTB, Schuurink, het Slachthuis, Tigchelaar, IJzer- en Kopergieterij Touw en Weterings. Aan de overkant van de Mark had je dan nog de Gasfabriek, Suikerfabriek, de Enka, de Etna en de Kwatta, en aan de oostkant de Brouwerij. Vroeger gingen de… >> Lees verder . . . >>

Brief en cadeautje in de vorm van een dikke boekenbon op de mat bij terugkomst uit Israël. Met een bedankje van Thomas Bruning, secretaris van de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Omdat ik veertig jaar lid ben. Aha, dat maakt meteen mooie herinneringen los aan het begin van dat lidmaatschap, op 1 december 1978. Nog geen week lid en ik had al een pracht van een arbeidsconflict met de toenmalige directeuren Wim Harkx en Hans Brader. Een rel over kerstpakketten, die een veel te goedkope sigaar uit eigen doos bleken te zijn. Dat nadat ik ieder onderdeel bij Albert Heijn afgestreept… >> Lees verder . . . >>

Brief en cadeautje in de vorm van een dikke boekenbon op de mat bij terugkomst uit Israël. Met een bedankje van Thomas Bruning, secretaris van de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Omdat ik veertig jaar lid ben. Aha, dat maakt meteen mooie herinneringen los aan het begin van dat lidmaatschap, op 1 december 1978. Nog geen week lid en ik had al een pracht van een arbeidsconflict met de toenmalige directeuren Wim Harkx en Hans Brader. Een rel over kerstpakketten, die een veel te goedkope sigaar uit eigen doos bleken te zijn. Dat nadat ik ieder onderdeel bij Albert Heijn afgestreept… >> Lees verder . . . >>

Weer een prachtige column van Johan Gabriëls in BN De Stem van vandaag: Een staande ovatie voor Kees Kuijs. Over Kees Kuijs en over hoe hij en vrijwel alle spelers van NAC, zelfs het contingent elkaar opvolgende Polen en Joegoslaven en af en toe een aangewaaide avonturier, altijd stevig geworteld waren in Breda, in de stad, in de Bredase samenleving. Met een elftal vol voorbeelden, waar je iedere dag een rondje Breda langs kon maken. Naar kapper Heintje van Gastel, een ijsje halen bij keeper Korebrits, een parketvloer bestellen bij Bertus Quaars ging, in het Casino naar croupier Toto Cornelissen,… >> Lees verder . . . >>

Het is een van de drie toegangswegen waarover je met goed fatsoen een bezoeker van buiten de weg naar de binnenstad van Breda durft te wijzen : de Claudius Prinsenlaan. Vanwege alleen de naam al, met de Baronielaan als goede tweede (wat zou die autoloos mooi zijn), Graaf Hendrik III op de derde plaats. Hoe dan ook, het is tegenwoordig maar amper voor te stellen dat nog maar 60 jaar geleden het exercititerrein van de Chassé kazerne van de Vierwindenstraat tot de Koepel één immens open stuk was. Pas in de jaren vijftig werden de eerste villa’s aan de Brabantlaan… >> Lees verder . . . >>

Ik weet nog steeds niet goed wat ik van het nieuwe gerechtsgebouw op de hoek van de Stationslaan en de Belcrum weg moet vinden. Aan de ene kant heeft het iets Oostblokachtigs, doet me denken aan een of ander regeringsgebouw in Roemenië of Kazachstan. Aan de andere kant . . . tja, eigenlijk geen idee. Lasten we maar hopen, indachtig de trauma’s van de brandweerkazerne en het station, dat ze hier de goeie lijm gebruikt hebben voor de plafonds en de gevelstenen. Ik ben niet op de open dag geweest, omdat we toen weg waren, maar die twee dingen op… >> Lees verder . . . >>

Misschien zijn ze nu nog wel op hun mooist, de oude hallen van Backer en Rueb. De machinefabriek werd begin jaren negentig gesloten, waarna er tot 2013 duizenden tonnen papier van Puyfelik aangevoerd, opgestapeld en verwerkt werden. Met om de zoveel tijd een spontane opruiming door een al dan niet aangestoken spectaculaire fik. Tussen de nog overeind staande restanten teelt het groen op het braakliggende terrein wierig. Ook al is die grond kennelijk nog niet gesaneerd, gezien enkele voor ‘vervuilde grond’ waarschuwende verbodsbordjes. Binnen is het niet spic and span, maar alles is netjes aangeveegd. In de drie hallen die… >> Lees verder . . . >>

In het kader van de nieuwe privacy wetgeving kunnen we tegenwoordig niet zomaar iedereen op internet kwakken. Toestemming kunnen we wijlen Ad Kuppens niet meer vragen, maar hij heeft op 24 mei 1990 in een zo te zien opmerkelijk opgewekte bui zelf goed gevonden dat Johan van Gurp hem portretteerde. Ad was af en toe een luidruchtig lastpak, maar wel eentje met een hart van goud, die zolang hij leefde nooit een blad voor zijn mond heeft genomen. Johan schoot 28 jaar geleden driemaal deze prachtige doorgroefde kop. Een portret om in te lijsten, dat driedubbel levensgroot ergens op Breda… >> Lees verder . . . >>

Dit is een foto waar u even voor moet gaan zitten, liefst achter een heel groot scherm. Click op deze foto voor de hoge resolutie, of hier: ../facebook/breda-1965.jpg. Wel even geduld met downloaden, want hij is 24516 pixels breed en 5000 pixels hoog, bestandsgrootte 27 mb. Zet hem op ware grootte (op een Mac Command-0, Window Ctrl-0?) en ga er dan eens langzaam doorheen bladeren, van links naar rechts, van boven naar beneden. Het is een toevalstreffer uit het Stadsarchief, ik liep er, zoals zo vaak, op zoek naar iets anders tegenaan. Het is een in alle opzichten monumentale foto. Hij… >> Lees verder . . . >>

Ria Wijn in het Klapcot, 18 november 1983, foto Johan van Gurp, Dagblad De Stem, Stadsarchief Breda.Binnen is failliet. Zijn er al Bredanaars bezig om ‘t Klapcot 2.0 via crowdsourcing nieuw leven in te blazen? Ik doneer wel hoor, en Sjakie en Franske Hendriks (nee, geen broers) beginnen weer gewoon als glazenophaler. Maar ja, twee weken na de Tour du Jour failliet? Ik vraag me af of ze zichzelf op het gemeentehuis nu ook afvragen wat het werkelijk effect van het voorspelde rendement van die dure sponsoring echt is geweest. Goed voor Breda? Kennelijk niet voor Binnen, dat er als… >> Lees verder . . . >>

Deze mag van mij wel weer een eens georganiseerd worden: De Grote Joekelshow, 31 augustus 1979 op de Havermarkt. Het plezier spat er van af, zowel bij de vrolijke viervoeters, als bij hun baasjes. Onze regionaal, nationaal en internationaal bekende wielerspeaker en commentator Kees Maas heeft hier de renners verruild voor de straathonden. Want dat was geloof ik een voorwaarde, in tegenstelling tot bij het fietsen waar de klasbakken de dienst uit maken: rashonden mochten niet meedoen. Hoe meer straathond, hoe meer onherkenbaar, hoe beter. Althans, dat was de bedoeling bij de enige andere joekelshows die ik op internet en… >> Lees verder . . . >>

In het voorjaar van 1959, toen we net in het Brabantpark waren komen wonen, kwam de bekendste slagersknecht van Breda bij ons in de Karbouwstraat de koteletten en carbonades aan de deur afleveren, op een echte slagersfiets, met een enorme mand voorop: Daan Schrijvers, op dat moment 17 jaar oud, jeugdspeler bij NAC. Daniel Christiaan Schrijvers speelde al op zijn tiende bij NAC. Acht jaar later promoveerde hij naar het eerste van NAC om er vier seizoenen, als verdediger in de basis te staan. Hij speelde in totaal 96 wedstrijden, waarin hij negen maal scoorde. In 1963 verhuisde hij voor… >> Lees verder . . . >>

Een auto, en een kenteken, met een verhaal. Een triest verhaal. Het is een Opel Record met het kenteken AP-11-18, en het is maandagmorgen 14 maart 1960. De foto is door Hans Chabot gemaakt, kort nadat het levenloze lichaam van Rat Verlegh er in aangetroffen is. Het is een vrij nieuwe auto; voor zover ik na heb kunnen gaan is het kenteken afgegeven in november 1959. Antonius Wilhelmus Verlegh, roepnaam Antoon, bijnaam Rat, is het NAC-icoon waar het stadion van NAC én de straat aan de achterkant naar genoemd is. Rat Verlegh, geboren op 29 maart 1896, was speler, trainer,… >> Lees verder . . . >>