De gisteren overleden Jan Mans, burgemeester van Enschede tijdens de vuurwerkramp, en waarnemend burgemeester van Moerdijk ná de brand bij Chemie Pack, was vijftig jaar geleden wethouder in Breda. Voor de PvdA. Hier op de foto met landelijk lijsttrekker Joop den Uijl, op woensdag 28 april 1971, voor het Stadhuis op de Grote Markt in Breda. Op die dag werden de landelijke verkiezingen gehouden, de eerste verkiezingen voor de Tweede Kamer na de afschaffing van de opkomstplicht.Ik kan niet nagaan hoe laat de foto gemaakt is, maar het goede humueur van het rode duo is kennelijk ingegeven door de de… >> Lees verder . . . >>
De Acht van Chaam van 1975
Van links naar rechts chef sport Dagblad De Stem Harry Vermeulen, een jeugdige handtekening jager, met zijn eeuwige geruite pet Wim Hendriks, in zijn gele trui Bernard Thevenet en wielerconsul Nilleke Brouwers. Foto’s Johan van Gurp, Dagblad De Stem, Stadsarchief Breda. De Acht van Chaam hebben we in 2020 moeten missen – duimen voor 2021! – maar toevallig, op zoek naar iets heel anders, kwam ik in het Bredase Stadsarchief ruim 90 foto’s van de Acht van 1975 tegen. Mooi werk, van Johan van Gurp! Het was ook een Pracht van een Acht, zo te zien, vijfenveertig jaar geleden. Mét… >> Lees verder . . . >>
Rinze
Geen foto die ik ooit gemaakt heb, waarbij vreugde en verdriet zo dicht bij elkaar liggen. Voor hen die Rinze ook gekend hebben dan, want wie niets weet die lacht hier mee, bij het zien van deze foto. Net als Karin en Rinze die gierend in de lach schieten bij de toespraak van Peter Vierenhalm, als verlate Sinterklaas. De foto is van zaterdag 16 februari 2013, waar we met zijn allen een gezellige topmiddag beleefden in het bomvolle Spelletjescafé De Zandloper aan de Zandbergweg in Breda. Voor het afscheid van Rinze, die drie maanden later in Toscane onverwachts zou overlijden.… >> Lees verder . . . >>
Honderden heerlijke portretten
Mijn laatste bijdrage aan het eind van de ‘Verloren Carnaval van 2021’, met honderden heerlijke, kleurige portretten van Johan van Gurp. Deze serie is gemaakt in de eerste vier of vijf jaar van deze eeuw. Daar heb ik voor gekozen omdat het – naast het bier en de muziek – vooral de kleur en de mensen zijn die Carnaval maken. Bladerend door het Stadsarchief door de kopkes die Johan gedurende een jaar of vierenveertig Carnaval gekiekt heeft duikt er ook een stukje fotografie- en dagbladgeschiedenis op. Ik heb al eens vaker geschreven over mijn respect voor de dagblad fotografen van… >> Lees verder . . . >>
De Witte Optocht van 1991
Er zijn wel meer Kielegatse Carnavals geweest dat je niet eens durfde te pissen buiten, terwijl wildplassen nog lang niet verboden was, vanwege het gevaar van een bevroren snikkel. Vandaag, 30 jaar geleden bijvoorbeeld, was het een rare Grote Optocht in Breda. Hij begon droog. Maar nadat ongeveer een kwart van de deelnemers het bordes op de Grote markt gepasseerd was, begon er een Laplandse sneeuwbui, waarvoor anno 2021 de codes geel, oranje, rood, pimpelpaars en zwart uit de kast getrokken zouden worden. Binnen een half uur was ieder individu, ieder paar, iedere kleine en grote groep, en alle wagens,… >> Lees verder . . . >>
Franske
Ik heb met met veel vrienden en vriendinnen vaak en veel gelachen, maar met niemand zó veel als met Frans Hendriks tijdens de carnavals in de jaren zeventig en tachtig. Met het vaste ploegske waarmee we soms hele dagen en nachten optrokken, elkaar soms uren of dagen kwijt waren, en elkaar – in verschillende staten van zijn, slapen, of net (nog niet) helemaal wakker – elkaar vanzelf weer ergens ergens tegen kwamen of terug vonden. Linksom of rechtsom, altijd kwam het weer goed.Al die optochten, waaraan François ruim 25 jaar onafgebroken als individueel de boel op stelten zette. Waarin ik… >> Lees verder . . . >>
Effe wat anders, 42 jaar later
Ik had al een bak vol foto’s en een stukske tekst klaar staan over alle strapatsen die Franske Hendriks de afgelopen 44 jaar met Carnaval in Kielegat uitgehaald heeft, en alle fantastische uitdossingen die hij in de Grote Optocht – én als zelfbenoemde slotstuk van de Brakkensliert – gedragen heeft. Dat was bedoeld voor dit weekeinde, en dat komt nog wel, maar toen kwam deze foto plus vervolg er ineens doorheen fietsen. De foto kenden we natuurlijk allebei; Johan van Gurp kiekte ons op zondagmiddag 25 februari 1979 op de hoek van de Oude Vest en de Boschstraat, met bezems… >> Lees verder . . . >>
Eerst even afrijden op weg naar het Stadhuis
Op vrijdag 10 september 1971 moest Kees van Oosterhout eerst nog even afrijden voor hij zich naar het Stadhuis spoedde om ‘Ja’ te gaan zeggen. Hier poseert hij bij Café Parkzicht op de hoek van het Wilhelminapark en de Paul Windhausenweg in Breda, decennia lang het vertrekpunt voor duizenden nerveuze Bredanaars, die daar naast de examinator instapten voor hun praktijkexamen. Kees was niks niet nerveus, gewoon geslaagd in zijn driedelig pak plus hoge zijden hoed, al zal ie die meteen na deze foto’s wel afgezet hebben. Dat was mooi, maar de theorie was minder, misschien toch iets te veel in… >> Lees verder . . . >>
Waar zijn de Schikgodinnen?
Toen ik langs de nieuwbouw bij de voormalige Kamer van Koophandel aan de Mozartlaan in Breda fietste vroeg ik me af waar het tableau met de Schikgodinnen gebleven was; Clotho, Lachesis en Atropos. De Oosterhoutse beeldhouwer Niel Steenbergen (Steenbergen, 18 april 1911 – Oosterhout, 8 maart 1997) bikte en hakte het ook wel ‘Ariadne’ genoemde halfronde tableau in 1946 en 1947 uit Franse kalksteen, ter gelegenheid van het zilveren jubileum van de NV Hollandse Kunstzijde Industrie (HKI). Zie ook: De Vergeten Gildewijk. Het was een geschenk van de centrale ondernemingsraad aan de directie en kreeg een plaats bij de ingang… >> Lees verder . . . >>
De Bredase ijsman, in 1961
Foto: Hans Chabot, Stadsarchief Breda.Zwemmen in de kou is hot, anno 2021. In het spoor van Wim Hof duiken er her en der in de Nederlandse winter bikkels in het water. Jamaica Vink schreef er vorige week in BN De Stem een participerend verhaal over en zwom zelf in de Galderse Meren – met een gebreide wollen muts op, dat dan weer wel. Vandaag zag ik op de website van de krant dat de subreddit ‘In de Buurt’ een ‘Bredase IJsman’ zoekt. Dat deed me denken aan ene Co de Nijs, die door iedereen Breda natuurlijk ‘Co den IJscoman’ genoemd… >> Lees verder . . . >>
Telegram
Het zegt ook wel iets over het gemiddelde IQ van al die wappers en rellers dat ze nu massaal overstappen op de berichtenapp Telegram. Omdat die encrypted en dus voor hen veilig zou zijn. Bij Bellingcat en de inlichtingendiensten weten ze wel beter. Om te beginnen is het inderdaad mogelijk om via Telegram van begin tot end user het verkeer te encrypten. Maar; dat staat niet standaard ingesteld, en in de praktijk blijkt dat een meerderheid of te dom, of te laks is, om de kleine lettertjes en de manuals te lezen en vervolgens in de settings te duiken, om… >> Lees verder . . . >>
Haagsemarkt 23
Twee mooie serie foto’s in en van het pand Haagsemarkt 23, Princenhage, Breda, in verschillende archieven ook gespeld als ‘Haagse Markt’ ‘Haagsche Markt en ‘Haagschemarkt’.Afkomstig uit de beeldbank van Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, en uit de beeldbank van het Bredase Stadsarchief, waarbij een of meerder foto’s in beide collecties opduiken.De interieurfoto’s zonder mensen, en een paar van buiten, komen uit de camera van van Gerard Dukker, op wiens naam bij de Rijksdienst bijna 110.000 foto’s getagd zijn. Goede fotograaf, met die oude techniek, altijd haarscherp, altijd helder, altijd mooie lichtval. De andere serie komt uit het Stadsarchief.Anno 2021 staat… >> Lees verder . . . >>
‘Jullie rijden, wij lijden, kankerweg’
Zuidelijke Rondweg. De meeste Bredanaars kennen hem onder die naam, de meeste mensen die hem bewonen als Franklin Rooseveltlaan. Tot het eind van de Tweede Wereldoorlog heette hij Ceintuurlaan, en tot 1968 kon er op het brede middenstuk gevoetbald en gehockeyd worden. Met dank aan de bevrijders werd de Molengrachtselaan in 1944 omgedoopt tot Poolseweg. De oostelijke rand van het Wilhelminapark werd Paul Windhausenweg, omdat de de door de Duitsers geëxecuteerde schilder en verzetsstrijder daar voor de oorlog leraar van het Onze Lieve Vrouwelyceum was. De Marathonstraat, de langste straat van de op dat moment prille wijk Sportpark werd omgedoopt… >> Lees verder . . . >>
Welke gitaristen, welke band?
Vissend in het Stadsarchief kom ik altijd verrassende bijvangsten tegen. Zoals deze foto’s die met een tussenpauze van 11 jaar genomen zijn.De eerste foto, van 25 juli 1961, bij het teenagerfestival ter gelegenheid van Breda Nu, is van de hand van Hans Chabot. Hans was een charmante vent en een goede fotograaf, maar een dramatische tagger. Aan onderschriften en beschrijvingen had ie een broertje dood, tot wanhoop van eindredacteuren en archivarissen. Dus is de begeleidende tekst van deze foto niet meer dan dat er op de foto staat: ‘Optreden van twee gitaristen op het teenagerfestival bij Breda Nu, 25 juli… >> Lees verder . . . >>
Two Factor Authentication in WordPress
Veel te laat natuurlijk, maar goed, het is gedaan nu: Two Factor Authentication toegevoegd aan WordPress. Tip voor al mijn vrienden die ook WordPress gebruiken en die dat nog niet gedaan hebben: meteen doen. Nu!Het bleek een fluitje van een cent, via deze plugin van Simba Hosting: Two Factor Authentication.Hier vraagt de maker wel een fee van 24 euro per jaar, maar dat is alleen maar voor multi-users. Draai je je toko in je eentje, dan kan je hem gratis gebruiken. Dat gezegd hebbende: 2 euro per maand is spotgoedkoop voor een stuk gemoedsrust, in deze tijden waar zowat ieder… >> Lees verder . . . >>
Jan Sex Four! Jan Sex Four! Jan Sex Four!
Jan Sex Four! (Jan Sex Four!, Jan Sex Four!) Heel Breda kende de band eind jaren ’60, terwijl er toch maar een procent of zo ze ooit live gezien zal hebben. Die bekendheid kwam vooral voort uit de opvallende naam, en door de tienduizenden stickers in Breda, in West-Brabant, en ver daarbuiten.De ‘Jan Sex Four!’ sticker prijkte op zowat iedere lantaarnpaal en op ieder verkeersbord in de regio. Trad de band ergens op, dan werd er gestickerd, en werden er stickers uitgedeeld aan de fans. Bovendien werden de honderden legergroene pukkels die door scholieren bij Kees in de Vierwindenstraat gekocht… >> Lees verder . . . >>
Roland Garros, 1984
Parijs, Avenue de Porte d’Auteuil et Avenue Gordon Bennett, Stade Roland Garros, zondagmiddag 10 juni 1984. Hoogspanning in het perscentrum na een legendarische finale, waarin John McEnroe op 0-2, 3-4 en 15-40 een paar punten verwijderd was van de titel die hij nooit zou winnen.En Lendl, die op matchpoint zowat stond te kotsen van de zenuwen, voor de eerste keer Roland Garros won – en zijn eerste Grand Slam. Fantastisch duel, tik die twee namen in op YouTube en er staan een paar samenvattingen.Van 1982 tot 1996 (mijn timing was niet best, want de eerste keer in 15 jaar dat… >> Lees verder . . . >>
Rook op de bank
Anno 2021 niet meer voor te stellen: een simpel bankje aan de rand van een betaald voetbalveld, en een verzorger én een clubarts die een peuk opsteken. Het is zaterdagavond 21 april 1990, het is bij het eerste fluitsignaal nog licht als NAC thuis DS’79 ontvangt. Van links naar rechts: elftalleider Aty Graaumans, materiaalman Ben van Bilzen, met aansteker en sigaret verzorger Jan Luijkx, met sigaret clubarts Kees Joosen, wijlen assistent-trainer Ton Carton en trainer Cor Pot. De tweede foto is qua compositie veel mooier dan de eerste, als ze allemaal, als soldaten in het gelid, naar het veld kijken.… >> Lees verder . . . >>
Interface
Interface was de column die ik vanaf zaterdag 14 januari 1995 iedere week schreef over het toen nog prille internet. De kop van nummer één was: De oprit naar de elektronische snelweg. Het begrip internet begon toen natuurlijk al wat vaker op te duiken in de klassiek media, maar er waren maar een of twee collega’s die zich ermee bezighielden. Ik was toen nog sportverslaggever – toen deze column verscheen zat ik in Melbourne bij de Australian Open, maar aan het eind van dat jaar werd ik benoemd tot ‘projectleider internet’, met de opdracht om voor de krant een website… >> Lees verder . . . >>
Dit is Dorus
De mijne heet Dorus. Kever PickUp, geboren in 1969, op wiens achterruit in sierlijke gotische letters Dorus Dream gezandstraald stond toen ik hem in 1985 kocht. Dorus was de creatieve geest die een Kever én een VW Bus doormidden zaagde, om uit oud ijzer zijn witte droom te bouwen. De geëtste handtekening is bekleven, de kleur is veranderd, gaande twee restauraties. In 1988 werd ie rood, de spatborden werden later zwart gespoten, in 2010 werd ie het huidige blauw (een VW kleur van 1955) met zwart.Foto’s twee restauratiesBlijkens een onderzoek van buro Memo2 dat bij Top Gear gepresenteerd werd, is… >> Lees verder . . . >>